جنگ تو صلح و صلح تو جنگ است
من به قربانت ای چه نیرنگ است
از یک سال اندی بدینسو طالبان مستقیماً با مقامات امریکایی در مذاکره و مفاهمه اند به تازه گی آقای زلمی خلیل زاد نماینده خاص امریکا در مذاکره با طالبان تا حد زیادی در راه رسیدن به صلح با طالبان امیدوار است بر عکس با در نظرداشت وضعیت جنگ در غزنی و ولایات دیگر حقایق نمایانگر آن است که جنگ در افغانستان وارد بن‌بستی راهبردی شده است. امریکا و هم پیمانان آن یعنی ناتو به رغم برتری تکنولوژی تسلیحات و منابع سر شار مالی از سال ۲۰۰۱ تا کنون نتوانست اند طالبان را شکست دهند. طالبان نیز به هیچ صورت در موقعیتی قرار ندارند که در کوتاه‌مدت امیدوار باشند اردوی امریکا و ناتو را شکست بدهند و به صورتی قهرآمیز حکومت وحدت ملی را سقوط داده کابل را به تصرف خود درآورند و امارت اسلامی مد نظر خود را مجدداً احیا کنند. در چنین فضایی با انتخاب آقای خلیل زاد بحیث نماینده خاص امریکا در مذاکره با طالبان و امیدواری های را که دونالد ترامپ رئیس جمهور امریکا در مورد صلح با طالبان به زبان آورده حرف تازه ای است به عقیده من در شرایط موجود امریکا بعد از این اهداف ذیل را دنبال خواهد کرد
اول- امریکا تلاش مینماید تا جنگ در افغانستان را، بین‌الافغانی نموده بار مسئولیت خود را بخاطر ادامه جنگ کاهش دهد.
دوم- گشودن باب مذاکره با طالبان، که توسط آقای زلمی خلیل زاد دنبال میشود از این طریق امریکا آهسته آهسته در پیگیری راهبرد جدید خود جنگ مسلحانه با طالبان را به کنار می‌گذارد و وارد روندی دیپلماتیک میشود. که علامات آن در حال حاضر وجود دارد امریکا بر سر گشودن دفتر رسمی سیاسی طالبان در قطر و مذاکره با طالبان موافقه کرده است آغاز مذاکره طالبان با امریکا بخشی از این روند بوده و امریکا به فرمایشات طالبان پا بند است.
سوم- از آنجا که صحبت از واگذاری جغرافیا معینی از خاک افغانستان به طالبان و شریک‌سازی آنها در قدرت دولتی در سطح عالی مطرح است این نگرانی در نزد بعضی از سیاسیون در داخل و خارج از کشور وجود دارد که افغانستان خدا ناخواسته در مسیر تجزیه قومی قرار نگیرد.
چهارم- در عین حال، امریکا در معامله با طالبان انتظار دارد موافقت آنها را برای دستیابی به پایگاه‌های نظامی دائم آن کشور به خاک افغانستان که از جمله اهداف دیرینه امریکاست به دست بیاورد.
پنجم- اگر طالبان با حضور پایگاه نظامی امریکا در خاک افغانستان توافق کنند در آن صورت افغانستان در موقعیت دشوارتری قرار خواهد گرفت و علاوه بر خطر تجزیه، با خطر تداوم حضور نظامی خارجی و مخالفت کشور های منطقه روبه‌رو خواهد بود.
ششم- در چنین شرایطی که امریکا و طالبان میخواهند برگزاری انتخابات ریاست جمهوری افغانستان در سال آینده به تعلیق در آمده برگزار نشود بر عکس آقای اشرف غنی رئیس جمهور میخواهد در اوایل سال آینده انتخابات ریاست جمهوری شورا های ولایتی و ولسوالی ها همزمان برگزار شود در چنین وضعیتی آینده حکومت وحدت ملی طالبان و کشور مستقل بنام افغانستان در چنین معادله پیچیده‌ای مطرح است که هیچ کس نمیتواند آینده آنرا پیشبینی نماید.
هفتم – با اینکه تلاش‌های آگاهانه بخصوص از طرف حکومت و شخصیت های مطرح سیاسی و اجتماعی بخاطر حل معضله افغانستان خارج از جنبه های قومی و زبانی وجود دارد با آن هم ترکیب قومی در افغانستان طوری است که بدون چاره سازی و رو آوردن به تفاهم ملی نمیتوان راه حلی برای بحران افغانستان یافت.
هشتم- وعده و وحید های فراوانی که از طرف مقامات امریکایی بخاطر مصالحه و مذاکره با طالبان داده شده است باور ندارم با حضور طالبان در قدرت دولتی که تمام مواد قانون اساسی افغانستان بدون تغییر حفظ شود و افغانستان بتواند تمامیت ارضی خود را حفظ کند، اما این امر مشروط به آن است که طالبان بدون خواستن امتیازات بالا بلند تن به مصالحه دهند و دست از ادعای احیای امارت اسلامی و تغییرات کلی در قانون اساسی بردارند.
نهم- اگر روند مصالحه با طالبان در قطر با امریکا با اشتراک دولت افغانستان پیش برود، امریکا و ناتو می‌توانند بدون آنکه تلقی شکست نظامی وجود داشته باشد، آبرومندانه از جنگ افغانستان رهایی یابند و بخش‌هایی از نیروهایشان را در پاسخ به انتظارات هرج و مرج های داخلی از افغانستان خارج نسازند، و غیر مستقیم در قالب پایگاه‌های نظامی توافق‌شده به حضور خود ادامه دهند در غیر آن بدون قید و شرط خروج مکمل قوت های خارجی از افغانستان بحران دیگری را بوجود خواهد آورد که هرگز تمامیت ارضی و استقلال افغانستان را ضمانت نمی شود.
