این روزها ارگ شاهد دیدارهای گروهیِ اشرف‌غنی رییس حکومت وحدت ملی با هیأت‌ها و نماینده‌گانی از سراسر کشور است. این دیدارها که اصلاً به بهانۀ مشوره در مورد صلح طراحی شده، افزون بر این مسأله ابعاد و هدف‌های دیگری را نیز دنبال می‌کند. افرادی که به این دیدارها دعوت می‌شوند، از طیف‌های مختلف اند و تلاش می‌شود کسانی دعوت شوند که نظر مساعد و مثبت در مورد آقای غنی و کارکردهایش داشته باشند.
مشاورانِ آقای غنی او را کمک می‌کنند که این افراد را در ولایت‌های مختلف تشخیص داده و بعد به‌اصطلاح شکار کند. آقای غنی پیش از این، رشته‌دیدارهایی را با سران احزاب جهادی و سیاسی صورت داد و گویا در مورد روند صلح که به‌تازه‌گی از سوی امریکا داغ شده، مشوره‌هایی صورت گرفت. البته این دیدارها در عرصۀ صلح هیچ نتیجه‌یی در پی نخواهد داشت و به جز عوام‌فریبی و خاک به چشم مردم زدن، هیچ پیـامی را نمی‌رساند. اگر به مصارفی که این‌گونه دیدارها در بر دارد نگاه شود، محصول آن بسیار ناچیز و حتا در حد صفر ارزیابی خواهد شد. وقتی گروه بزرگی از مردم از یکی از ولایت‌ها دعوت می‌شوند، بدون شک مصارفِ کلانی هم روی دست میزبان می‌گذارد. این پول‌ها از کجا می‌آید که چنین بی‌مهابا چون ریگ صرفِ کاری‌های بیهوده می‌شود؟ آیا آقای غنی این پول‌ها را از دارایی شخصی‌اش می‌پردازد؟
بدون شک پاسخ به این پرسش، یک «نه!»یِ بزرگ است. این پول‌ها که پول‌های گزافی هم هست، از همان محلی گرفته می‌شود که از سوی کشورهای خارجی به نام مردم و بازسازی افغانستان در اختیار حکومت قرار می‌گیرد. با این پول‌ها می‌شود چندین مکتب، شفاخانه و یا چیزهایی ساخت که مردم از آن استفاده کننـد. اما به جای این‌که آقای غنی به فکر ۳۰ درصد جمعیت افغانستان باشد که زیر خط فقر زنده‌گی می‌کنند و یا میلیون‌ها انسانی که در جاده‌ها و خیابان‌های کشور به دلیل اعتیاد به مواد مخدر آواره اند و یا میلیون‌ها کودکی که به دلیل فقر و بیچاره‌گی از رفتن به مکتب محروم اند، پول‌هایی را که به نام آن‌ها گرفته است، خرج بیهوده‌ترین و غیرضروری‌ترین کارهای عوام‌فریبانه و پوپولیستی می‌کند.
ماحصلِ این دیدارها چه خواهد بود؟ آیا با این دیدارها مردم نسبت به روند صلح چیزهای بیشتری از آن‌چه که تا به حال گفته شده، خواهند فهمید؟ و باز آیا کسانی که آقای غنی به ارگ دعوت‌شان می‌کند و با آن‌ها گویا در مورد روند صلح گفت‌وگو می‌کند، به ولایت‌های‌شان می‌روند و به مبلغینِ دولتی مبدل می‌شوند؟
به هیچ وجه!… ناکامی این روند به همان میزانِ روند صلح که در طول ده سال گذشته در اختیار حکومت و نهادهای موازی با آن بود، از قبل محرز است. این دیدارها هیچ نتیجۀ ملموسی در پی نخواهد داشت؛ زیرا که حکومت بیشتر از خود این افرادی که به ارگ دعوت می‌شوند، در روند صلح تأثیر ندارد. همان‌قدر که حکومت افغانستان در روند صلح بی‌خبر و دورافتاده است، کسانی هم که به ارگ دعوت می‌شوند، از این روند خبر ندارند و نه هم قرار است که چیز تازه‌یی در این دیدارها به معلوماتِ آن‌ها افزوده شود.
آقای غنی در گامِ نخست می‌خواهد به مردم افغانستان تفهیم کند که روند صلح زیر نظر شخصِ او قرار دارد و حتا زلمی خلیل‌زاد نمایندۀ وزارت خارجۀ امریکا برای صلح افغانستان، یکی از مأموران گوش به فرمانِ اوست. آقای غنی هراس دارد که مردم او را مثل آقای کرزی رییس‌جمهوری پیشین دست‌نشاندۀ امریکا و یا غربی‌ها بخوانند. به همین دلیل او نیز در زمانی که امریکا در حال مذاکره با طالبان است، آستین بالا زده و می‌خواهد با اکتِ این‌که گفت‌وگوهای صلح تحت قیمومیتِ حکومت قراردارد و حکومت هم بنا به وعدۀ خود همه چیز را با مردم در میان می‌گذارد و با آن‌ها مشوره می‌کند، مردم را متقاعد سازد که حکومت آن‌قدر هم که فکر می‌کنند، حکومتی بی‌کفایت نیست.
در گامِ دوم آقای غنی از این دیدارها به عنوان نوعی کمپاینِ پیش از وقت به نفعِ خود استفاده می‌کند. آقای غنی از مدتی به این‌سو تصمیم قاطع گرفته که در انتخابات آیندۀ ریاست‌جمهوری در صورت برگزار شدن، شرکت کرده و هر قِسم که می‌شود، خود را برنده سازد. به نظر می‌رسد که یکی از آرزوهای اصلیِ آقای غنی پیش از وداع با جهـان این است که یک بار بدون این‌که قدرت را تقسیم کند، حکومت را دربست در اختیار داشته باشد. به همین دلیل، او از حالا تیم‌های مشخصی را توظیف کرده تا به ولایت‌های مختلف رفته و گروه‌هایی از مردم را به نفع او با دادنِ پول و رشوه بسیج کننـد.
هدف و گامِ سوم آقای غنی از این دیدارها، لاپوشانی ناکامی‌های حکومت وحدت ملی است؛ حکومتی که ظرف پنج سالِ گذشته به‌جز ناکامی هیچ دستاورد دیگری ندارد. آقای غنی وقتی به چهاراطرافِ خود می‌بیند، بدون شک خجالت می‌کشد و به همین دلیل می‌خواهد در آستانۀ پایان یافتن عمرِ حکومت وحدت ملی نشـان دهد که تلاش‌های بی‌وقفه و شبانه‌روزی را برای تأمین صلح انجام داده است. اگر تلاش‌های آقای خلیل‌زاد و دیگر جناح‌های ذی‌دخل در مسالۀ صلح نتیجه داد که آقای غنی آن را می‌تواند در حد مصرف داخلی به نامِ خود سجل کند و اگر هم نتیجه نداد، می‌تواند مدعـی شود که دیگران با مداخله‌هایِ خود نگذاشتند که این پروسه به نتیجه برسد.
ماندگار
