وضعیت نابسامان نظامی ـ سیاسی ،ازهم پاشیدگی درونی ارکان حاکمیت مزدور، فاسد وبی کفایت ؛ انقطاب شدید جامعه درخطوط مختلف و بهره گیری نیروهای عقبگرا وتروریست پرور ازین حالت ؛ کاررا بجایی کشانیده است که بدون یک اجماع وسیع داخلی ، منطقوی وبین المللی دررابطه باسرنوشت امروز وفردای کشور ؛ عبور ازبحران امکان پذیربه نظرنمی رسد.
وقتا حرف ازاین قرار است ؛ برما است تا بابسیج همه نیروها وامکانات خویش آمادهٔ هرگونه وضعیتی باشیم . اگر چنین اجماعی درراه نباشد وبحران بسوی مهار ناپذیری درحرکت باشد ؛ ماآماده دفاع اززندگی ، حیثیت ووقار مردم خود به شیوه های متعارف آن باشیم . وگر وضع بسوی حل قضایا ازطریق اجماع وکنفرانسی نظیر ” کنفرانس بن” (بن دوم) سمت وسو پیداکند ؛ درآنصورت ما بستهٔ سیاسی ای راکه حل بنیادی قضایای کشور درآن مضمر باشد آماده داشته وبر تطبیق آن پافشاری نماییم….
این بسته شامل تغیر نام کشور ازنام کنونی قومی آن به یک نام قابل قبول ومعرف هویت وتاریخ کشور ، توزیع عادلانهٔ قدرت از طریق تعمیم افقی دیموکراسی وایجادادارهٔ فدرالی و غیرمتمرکز ، تثبیت بیطرفی وتضمین استقلال وتمامیت ارضی کشور ووو …. خواهد بود.
بدون شک طرح ، آماده سازی وپیش کش نمودن ” بستهٔ پیشنهادی” که ذکرش رفت ؛ کار یک شخص ، یک گروه ، یک حزب وحتی یک تبار معین نبست. این بستهٔ پیشنهادی باید ازمرحله شعار های منفرد به یک طرح تمام معنا درآورده شده وپس ازتوافق همگانی وجلب حمایت وسیع به آگاهی همگانی رسانیده شود. به جامعه بین المللی باید حالی کرد که زمان مسامحه ، مصلحت گرایی وگذشت های غیر اصولی ازبرای مردمان ما دیگر گذشته است !
