افغانستان بیش از چهار دهه میشود که دستخوش نا آرامی ها که منشأ آن بیرون از افغانستان است ، میباشد که این نا آرامی ها و جنگ های خانمان سوز تمامی داشته های مادی و معنوی افغانستان را از بین برده است . هر چند در چهار دهه گذشته چندین بار پیشنهاد های صلح از سوی حکومت های وقت نیز به گروه های دخیل در جنگ افغانستان ارایه شد اما آنان به خواست های صلح حکومت های قبلی در دهه هفتاد پاسخ مثت نداده و به آن توجه نکردند و این کار جنگ افغانستان را طولانی ساخت . وضعیت به وجود آمده در نتیجه جنگ های وقت و تنظیمی زمینه را برای ظهور گروه های تروریستی فراهم کرد که با گذشت مدت زمانی ، گروه های تروریستی به نام های مختلف در افغانستان فعالیت هایشان را آغاز کردند و حتی چند مدتی افغانستان را به مرکز فعالیت هایشان نیز مبدل کردند . تفاوتی که میان پیشنهاد صلح حکومت قبلی با شرایط کنونی وجود داشت در این است که حکومت وقت پشتیبانی جامعه جهانی را به همراه نداشت . گروه های تروریستی در حال حاضر از حمایت کشور های بیرون همراه است و یگانه دلیل ادامه فعالیت های آنان در افغانستان همان مراکز امن و آموزشی گروه های تروریستی که در بیرون از افغانستان است میباشد .
برای خاتمه دادن به فعالیت های گروه های تروریستی در افغانستان در کنار پیشنهاد صلح بر این گروه ها نیاز اساسی دیده میشود تا منشا حمایت مالی و تجهیزاتی این گروه ها از بین برود . اگر چه شاید بعضی این گروه ها به پیشنهاد های ارایه شده صلح حکومت افغانستان علاقه مندی نشان بدهند اما از آنجاییکه این گروه ها استقلالیت کامل ندارند و نمیتوانند بدون دستور افراد رده نخست شان واکنشی نشان بدهند خواستن صلح از اشخاصی که در میدان جنگ هستند درست به نظر نمی رسد . حکومت افغانستان پس از ارایه بسته پیشنهادی صلح به طالبان مسلح که یک بسته کاملا سهل و بدون هر گونه پیش شرط است زمینه را مساعد ساخت که طالبان میتوانند در همه یی فعالیت سیاسی و اجتماعی مانند افراد عادی جامعه فعالیت کنند .
پاکستان به عنوان کشور حامی تروریزم نیاز است که تحت فشار های جامعه جهان قرار بگیرد تا از استفاده ابزاری گروه های جنگجو دست کشیده و خود را از انزوای بین المللی که در انتظار این کشور است بیرون کند و همچنان زمینه آمدن صلح در افغانستان را مساعد سازد . طالبان مسلح بیشتر از یک و نیم دهه در برابر نیرو های افغان و خارجی می جنگند و هیچ تغییری در فعالیت های این گروه با جود فشار ها و حملات قوی از سوی نیرو های افغان و خارجی به میان نیامده است .
بسته پیشنهادی صلح حکومت افغانستان به طالبان مسلح نشان داد که حکومت افغانستان اراده ای قوی برای صلح در افغانستان دارد که این طرح با پشتیبانی جامعه جهانی نیز همراه شد . اکنون پس از اینکه طالبان مسلح به پیشنهاد صلح حکومت افغانستان پاسخ مثبت ندادند این نشان میدهد که این گروه در دو راهی قرار دارند که یک دسته یی احتمالا خواهان صلح با حکومت افغانستان باشند و دسته یی دیگری اصلا به صلح باور ندارند و برای ادامه جنگ شان در افغانستان با دستور کشور های بیرون بهانه جستجو میکنند .
اکنون نیاز است جامعه جهانی پاکستان را که به گونه آشکار از گروه های تروریستی حمایت میکند و در خاکش برای این گروه پناه گاه و مراکز داده است فشار ها را بیشتر ساخته و این کشور را انزوای بین المللی قرار دهد و اسلام آباد را به عنوان کشور حامی گروه های تروریستی در لست سیاه سازمان ملل شامل کند . زیرا یگانه راه صلح حکومت افغانستان دست کشیدن پاکستان از حمایت گروه های تروریستی است . تا زمانیکه حکومت پاکستان به گونه جدی در بخش صلح افغانستان همکاری نکند هیچ تلاشی در بخش صلح حکومت افغانستان نتیجه نخواهد داد .
اکنون پس از تلاش های فراوان جهان بر حقانیت افغانستان در امر مبارزه بر ضد تروریزم پی برده است و از هر اقدام صلح حکومت افغانستان حمایت میکند . این پشتیبانی جامعه جهانی در بخش صلح به این معنی است که پاکستان دیگر به عنوان یک کشور مستقل نه بلکه به عنوان یک طرف اصلی معضل افغانستان مطرح است و دید جهان نسبت به این کشور تغییر کرده است و در آینده این کشور اگر از حمایت گروه های تروریستی دست بردار نشود انزوای بین المللی در انتظار آن خواهد بود .
