پاکستان به عنوان یک کشور سلطه جو و خود خواه که در رهبری آن پنجابی ها قرار دارند از زمان تاسیس آن رهبران و سردمداران این کشور تلاش کرده اند که اقلیت های دیگر را در این کشور در حاشیه نگهداشته و نگذارند تا آنان در فعالیت های سیاسی کلان این کشور سهم بگیرند بلکه آنان را به عنوان اقلیت های قومی مورد تحقیر و محرومیت جدی قرار داده اند .
در این اواخر قتل های هدف مند از سوی حکومت پاکستان بر پشتون ها در این کشور افزایش یافته است آزادی را که پشتون ها در مناطق قبایلی و دیگر مناطق داشتند حکومت پاکستان این آزادی ها را از آنان سلب کرده و در مناطق آزاد که هیچ نیروی اجازه رفتن به آنجا را نداشت و خود مردم آن محل از مناطق شان به گونه خوب دفاع کرده اند و دفاع میکردند . اما پاکستان به بهانه وجود لانه های تروریستی و برخی اظهارات دروغین تلاش کرد که برای نظامیان خود در این منطقه آزاد جای پا پیدا کند و پایگاه های مستحکمی را در مناطق قبایلی ایجاد کند . اما این عملیات دروغین نیرو های پاکستانی بر مناطق قبایلی نه تنها که هیچ سودی برای باشنده گان آن نداشت بلکه زمینه فعالیت های گروه های تروریستی که از سوی همین نظامیان حمایت میشود را نیز مساعد ساخت . این عملیات دروغین نظامیان پاکستان تحت نام عملیات ضرب عضب باعث بی جا شدن هزاران تن از باشندگان مناطق قبایلی شد و بیشتر آنان فرار بر افغانستان را نسبت به مناطق تحت اداره نظامیان پاکستانی ترجیح دادند و بیشتر انان به مناطق سرحدی میان افغانستان و پاکستان در ولایت خوست مستقر شدند . در حال حاضر نیز هزاران تن از باشندگان مناطق قبایلی در ولایت خوست به سر میبرند و از زندگی در افغانستان خرسند هستند . این حس افغانیت با وجود محرومیت های گسترده و شدید که از سوی پنجابی ها وضع شده بود باعث نشد که این حس را در آنان بکشد بلکه آنان را به قومیت و افغانیت شان بیشتر از هر زمان دیگر پابند تر ساخته است . زمامداران پنجابی دشمنی پیشینه با پشتون های سرحد و بلوچستان دارند. از همین رو این شهروندان این دو ایالت از لحاظ نداشتن زیر ساخت های اقتصادی رنج می برند و بیشتر به دو ایالت پنجاب و کراچی وابسته اند؛ زیرا تمام پروزه های و فابریکه های تولیدی و صنعتی پاکستان در همین دو ایالت ساخته شده اند. در این مدت نه تنها توجه به بازسازی زیر ساخت های اقتصادی این دو ایالت نشده؛ بلکه تلاش کرده اند تا این دو ایالت را قربانی برنامه های کلان اقتصادی و راهبردی خود مانند بند بالا باغ و دهلیز”یک کمربند – یک جاده” نمایند.
پنجابی ها ادعا میکنند که به دلیل عدم مصونیت این پروژه ای بزرگ نا گزیر هستند که این پروژه را به جای مناطق پشتون و بلوچ نشین از مناطق که در آنجا پنجابی ها هستند بگزراند . حکومت پاکستان در راس پنجابی ها هیچگاهی نمیخواهند که پشتون ها از امکانات اقتصادی در این کشوربرخوردار باشند بلکه تلاش میکنند که زندگی پشتون ها را به اقتصاد صوبه پنجاب وابسته سازد زیرا آنان هراس دارند که اگر پشتون ها از دید اقتصادی خود کفا شوند آنان دیگر محرومیت های که بالای آنان در طول تاریخ از سوی پنجابی ها بر پشتون ها تحمیل شده است را قبول نخواهند کرد و آنان علیه حکومت پنجاب ایستادگی خواهند کرد . اما پنجابی ها از این غافل بودند که این محرومیت ها در نهایت باعث بیداری این مردم با افتخار خواهد شد که این کار انجام نیز شد . اکنون یک جنبش تحت نام تحفظ پشتون ها شکل گرفته است که از حق پشتون ها در پاکستان دفاع میکنند و این تحفظ در آینده به عنوان یک جنبش خود جوش لرزه را در اندام پنجابی ها آورده است . این جنبش خواست دیگری ندارد بلکه خواهان عدالت و برابری میان شهروندان پاکستان است اما از آنجاییکه پنجابی ها را حس خود خواهی و برتری جویی کور کرده است و نمیخواهند حقی که پنجابی ها در این کشور دارند پشتون ها نیز داشته باشند به این هدف کوشش میکنند که بر پشتون ها برچسپ تروریست و جاسوس ها را بزنند . اما این پنجابی ها نمیدانند که تروریست در مناطق خود دست به اقدام تروریستی نمیزنند بلکه دشمنان خود را هدف قرار میدهند . اما این برعکس بیشتر قربانی حملات تروریستی پشتون ها بوده اند و نود درصد حملات تروریستی در مناطق پشتون نشین صورت میگیرد و این بر تمامی جهان آشکار شده است که تروریست و تروریست پرور نظام پاکستان است و اقدامات تروریستی را در مناطق پشتون نشین به این دلیل انجام میدهد که زمینه حضور اردوی خود را در آنجا مهیا سازد . در نهایت تاریخ گواه خواهد بود که این اقدامات شوم نظامیان و حکمروایان پاکستان بر پشتون ها دوام نخواهد آورد بلکه این مردم اکنون به بیداری رسیده اند و در نهایت خود را از سلطه پنجابی ها رها خواهند ساخت .
