تک و تکمــار در شــهر خــربوزه تخت و تاج ســلطنتی را خیــلی مــاهــرانه به همــدیگــر پاس میــدهــند !
اگرما ادعا کنیم که در افغانستان قانون جنگل حاکم است این مدعا بکلی درست نخواهد بود چونکه در جنگل تعین کننده مرگ و زندگی فقط زور ، جسامت حیوان و برندگی و تیزی دندان اوست اما درینجا بر علاوه زور بازو نیرنگ و فریبکاری ، شیطنت و تکماری نیز نقش تعین کننده در برد و باخت بازی میکند.
افغانستان بیشتر از جنگل به شهر خربوزه شباهت دارد چونکه قوانین اجتماعی درینجا وجود دارند اما تطبیق آنها با در نظر داشت شرایط اجتماعی جامعه بیشتر باعث بروز هرج و مرج و بهم خوردن نظم اجتماعی خواهد شد تا ایجاد نظم و نسق در جامعه.
تصور کنید اگر برای مدت یک ماه اختلاس و رشوه ستانی از ادارات دولتی بصورت جدی قطع گردد چه زمین لرزه ای را در کشور به وجود خواهد آورد و تا چه حدی مناسبات اجتماعی را بهم خواهد زد که هزاران نفر را که از همین راه کسب معشیت میکردند بیکار ساخته و دسترخوان هزاران فامیل را بی نان خواهد ساخت و یا اگر تصور کنیم که برای یک هفته قوانین ترافیکی در خیابان های کابل بصورت جدی عملی گردند و چراغ های ترافیکی نه تنها برای زیبایی چار راه ها بکار گرفته شوند بلکه عابرین و رانندگان وسایط نقلیه در چراغ سرغ ایستاده و فقط در چراغ سبز حرکت کنند چه قیامتی برپا خواهد شد ، اول که دستفروشان و گدا ها در هنگام چراغ سرخ بر وسایط نقلیه هجوم خواهند آورد و با سبز شدن چراغ چه تعدادی از آنها و سایر عابرین زیر موتر ها خواهند شد چون در افغانستان اگر راننده ای دو دقیقه برای رعایت قانون انتظار بکشد از فرط خشم و غضب منفجر خواهد گردید.
در چنین جامعه ای حکام و سیاستمدران نیز مجبورند با استفاده از هر وسیله ای جلو بروز هرج و مرج بیشتر را که از تطبیق قوانین نافذه کشور به وجود آیند بگیرند بطور مثال انتخابات آزاد که بدون شک در سایر ممالک یک دست آورد خوب و نماد جامعه مدنی است و باعث ترقی و سعادت جامعه میگردد اما اگر در افغانستان بصورت واقعی عملی گردد فاجعه ای را ببار خواهد آورد زیرا که در یک انتخابات آزاد و شفاف پیروزی کاندید های اقلیت های قومی دیگر نیز بکلی از امکان بدور نیست و اگر یکبار یک کاندید ریاست جمهوری هزاره تبار یا ازبک و ترکتبار به تخت و تاج سلطنتی که از قرن ها به قوم پشتون اختصاص داده شده دست یابند آنگاه چه قیامت کبرا برپا خواهد شد و عرش معلی به زمین خواهد افتاد.
برای جلوگیری از چنین وقایع و رویداد های ناگور احتمالی حکام پشتون مجبورند شیوه معروف تک و تکمار را بکار گرفته تخت و تاج سلطنتی را یکی به دیگری پاس دهند ، اگر دیدند که کاندید غیر پشتون برنده انتخابات شد فورا انتخابات را به دور دوم و سوم برده و در اخیر با تشکیل حکومت وحدت ملی او را از تخت و تاج سلطنتی بدور کنند.
در انتخابات بعدی بازهم برای جلوگیری از پیروزی احتمالی کاندیدای غیر پشتون انتخابات آزاد را یک دور زده و با تشکیل حکومت وفاق ملی تک و تکمار تاج سلطنتی را به یکدیگر پاس میدهند و بار دیگر باز نوبت حکومت وحدت ملی و سلطنت تک و تکمار خواهد بود.
با تقـــدیم حــــــــــــــــرمت
حقــ(شـــمس الحـــق)ــانی
