چندی پیش امام علی رحمان- رییس جمهور تاجیکستان پیشنهاد کرد چون نوروز از تخت جمشید برخاسته است، باید به عنوان پایتخت جهانی نوروز شناخته شود. خوب، بی چون و چرا، پیشنهاد نیکی است. با این هم می شود که نوروز دو پایتخت داشته باشد: یکی در غرب فلات ایران و یکی هم در شرق آن. این گونه می شود که همه ساله جشن های نوروزی گاه در غرب و گاه در شرق آن با اشتراک هیات هایی از کشورهای حوزه نوروز برگزار شود.
من چند سال پیش پیشنهاد کرده بودم که باید با حمایت کشورهای عضو باشگاه نوروز در مزارشریف شهرک نوروزی و پارک نوروزی (نوروزگاه) ساخته شود. در نوروزگاه می توان برای هر کشور عضو باشگاه نوروز که شمار آن ها به چهارده می رسد، بخش های جداگانه یی تخصیص داد تا هر یک با هزینه خود آن را آباد کنند. در جشن های نوروزی می شود هنرمندان کشورهای مختلف در پارک نوروز آوازخوانی کنند، جشنواره های فیلم ها در سینمای نوروز برگزار شود. مسابقات ورزشی مانند فوتبال و پهلوانی و ….مانند مسابقات المپیک در ورزشگاه نوروز برگزار شود. جشنواره های دانشجویی راه انداخته شود، بازارچه های نوروزی با اشتراک کشورهای دوست برپا شود. نمایشگاه ها و…راه انداخته شوند و…. هتل های نوروزی ساخته شود.
یکی از کارهای نیک در این راستا می تواند راه اندازی شبکه تلویزیون جهانی نوروز باشد. در این شبکه می شود برای هر یک از کشورهای عضو باشگاه نوروز مثلا دو ساعت تخصیص داده شود. در یک سخن در گام نخست باید زمینی برای این امر تخصیص داده شود. سپس پروژه بزرگی روی دست گرفته شود و در چند سال بر اساس ماستر پلان پیاده شود. ناگفته پیداست که در آینده این پارک به شهرک بزرگی تبدیل خواهد شد و همچون منبع درآمد بزرگی برای شهر مزار شریف در خواهد آمد. این پروژه می تواند شهر مزارشریف را به کانون همبستگی و همگرایی و همسویی منطقه یی مبدل گرداند.
روشن است شهر باستانی هرات هم می تواند پروژه همانندی را روی دست بگیرد.
در زمینه می توان با سازمان اکو و یونسکو وارد گفتگو شد.
اما گام نخست را باید ولایت بلخ بردارد، ابتکار عمل را در دست گیرد و پروژه مشخصی را تعریف کند. البته، می توان در نوروز آینده با دعوت از سران نخست وزیران یا وزیران خارجه کشورهای حوزه نوروز در مزارشریف پارک را افتتاح کرد و پروژه آن را معرفی کرد. جا دارد تا در مراسم نوروز امسال ساختن نورزگاه در بلخ بامی رسما اعلام شود و نامزدی بلخ برای پایتخت نوروز رسما مطرح گردد. در پروژه نورزگاه و شهرک نوروز بازرگانان ملی هم می توانند سرمایه گذاری کنند. برای مثال هتل ها و ساختمان های ورزشی مانند حوض های آببازی و رستوران ها و کافه ها و سالون ها بسازند.
شاید اگر مدیریت اطلاعات و فرهنگ بلخ بتواند ابتکار عمل و سررشته کارها را در دست بگیرد، بهتر باشد.
در همین شهرک یا پارک می توان همه ساله میله های چهل روزی گل سرخ را برگزار کرد.
بیگمان ایجاد انجمن نوروز و در آینده نهادی به نام بنیاد نوروز بسیار مهم است.
