پس از سقوط سوخوی روسیه توسط هواپیمای ترکیه در سوریه، مسکو در دفاع از حکومت بشا راسد حالت تهاجمی گرفته است. نه تنها استقرار موشک های ۴۰۰S در پنجاه کیلومتری مرز ترکیه و اعزام کشتی جنگی”موسکوا” در نزدیکی آب های لاذقیه نشان از موضع تهاجمی و خشمگینانۀ روسیه دارد، بلکه حملۀ شدید تبلیغاتی علیه اردوغان رئیس جمهور ترکیه و خانوادۀ او به عنوان حامیان داعش و امتناع پوتین از پاسخ به تیلفون رئیس جمهور ترکیه، خشم شدید پوتین و زمام داران روسیه برملا می سازد. روس ها از این شاخ و شانه کشیدن و موضع تهاجمی به بهانۀ سقوط هوپیمای افگن خود به خصوص بر سر سوریه به دنبال چه اهدافی هستند؟
نکتۀ روشن آن است که غربی ها مانع فشار جدی مسکو بر اردوغان و حکومت او به خصوص در عرصۀ اقتصادی نمی شوند. جنگ اقتصادی مسکو و انقره که هر دو طرف روسیه و ترکیه را متضرر می سازد، برای غربی ها ناخوش آیند نیست. حملات محدود و کوچک تلافی کنندۀ نظامی از سوی مسکو در نواحی مرزی حتی به شمول سقوط یک جنگنده و بم افگن ترکیه توسط روس ها، پای غرب و ناتو را به دفاع از ترکیه در جنگ با روسیه نمی کشاند. حتی می توان گفت که غربی ها، به خصوص کشورهای عضو ناتو بسوی فشار روس ها بر ترکیه به عنوان یک نکتۀ مثبت و مثمر نگاه می کنند تا ترکیه سیاست و موضع تک روانه و نا همسوی خود را بر سر سوریه با ناتو تعدیل و هماهنگ کند. ناتو و غربی ها از موضع و سیاست انقره در مورد داعش ناخشنودی داشتند.
این نکته را نیز مد نظر قرار داد که روسیه علی رغم خشم شدید و حالت تهاجمی خود وارد جنگ با ترکیه نمی شود؛ ولیکن تلاش می کند تا از فرصت پیش آمده به گونۀ گسترده استفاده کند.
اما آنچه که روس ها با بهره گیری از بحران اخیر در سوریه به دنبال آن هستند، به پیروزی رساندن بشار اسد در برابر مخالفین داعشی و غیر داعشی آن است. مسکو و همچنان متحدش جمهوری اسلامی ایران در میدان های جنگ سوریه با حزب الله لبنان بحران ایجاد شده ناشی از سرنگونی سوخوی روسی را فرصت طلایی در این جهت تلقی و ارزیابی می کنند. این در حالی است که بشار اسد از پیشروی نیروهای خود به کمک حملات هوایی روسیه در تمام جبهات جنگ سخن می گوید و وزیر خارجه اش ولید معلم روز گذشته(۲۷ نومبر ۲۰۱۵)در مسکو کنار رفتن بشار اسد را خواب و خیال خواند.
اما نکتۀ قابل پرسش این است که آیا غربی ها و اعراب متحدشان چنین شکست حقارت بار را در برابر بشار اسد و مسکو-تهران، تحمل خواهند کرد و با سکوت و بی تفاوتی نظاره گر خواهند بود؟ هر چند پاسخ این پرسش در روزها و هفته های آینده روشن خواهد شد، اما به نظر نمی رسد که غربی ها و عرب های مخالف ایران و بشار اسد نظاره گر چنین حقارتی باشند.
عرب هایی را که می شناسیم هیچ غلطی در برابر توسعه طلبی روس ها کرده نمی توانند … ایران وروسیه در جنگ علیه داعش پیروز خواهند شد وترکیه تاوان جانب داری از تروریزم را خواهد پرداخت. وبه نظر من برای غربی ها بد نیست که برای تضعیف روسیه وترکیه ان دو را به جنگ تشویق کنند وجنگ هم چندان بعیدبه نظر نمی اید.
از آنجائیکه روسیه قبل از پری استروکای گرباچف منحیث یک ابر قدرت در جهان عرض وجود کرده بود که با چرخش چشمانش جهان به چرخ می آمد. ولی حالا مردم روسیه از خود سوال میکنند که چرا روسیه اکنون چنان ذلیل و بیچاره باشد که نظاره گر تباهی عراق و لیبی و کشور یو گوسلاوی و حتی فعلا” زیر ریشش اگراین باشد. اگر پوتین در عمل نشان ندهد که میخواهد عظمت سابقه را احیا و یا حد اقل نخواهد گذاشت که ازین هم بدتر شود، تکیه داشتن بر کرسی ریاست جمهوری روسیه برایش دشوار خواهد بود، لذا به این اقدامات حمایت از سوریه دست زده است. تا ذهنیت ناسیونالست های روسی را باخود داشته باشد و ازین طریق بتواند تا کرسی ریاست جمهوری روسیه را در انحصار خویش قرار دهد.