من به عنوان یکی از همسر‌نوشت‌های شما که سال‌های طولانی از عمر بسیار عزیز خود را با یک دنیا آرمان در کنار بعضی از رهبران سیاسی مملکت گزرانده‌ام، این تجربه را بسیار گران خریده‌ام که بهترین انتخاب این خواهد بود که به‌جای رهبر ساختن به خود ساختن فکر کنیم.
دقیقاً ۱۸ جون سال گذشته بود که از روند کار کمیسیون انتخابات نا امید شدیم و با جمعی از هم‌کاران در انجمن خراسانیان تصمیم گرفتیم که خیمه دادخواهی جنبش ضد تقلب را برپا کنیم.
ده شب و روز با یک تعداد محدود از دوستان روی سرک قیر و زیر آفتاب سوزان خوابیدیم.
چشم‌دیدهای آن شب و روزها من را بیشتر به ادامۀ مبارزه مصمم‌تر ساخت؛ پسر یکی از رهبران تیم اصلاحات برای شاید یک دقیقه موترش را توقف داده و با یک خنده مسخره آمیز دوباره گاز گرفته و از کنار ما رد شد و از سویی هم بابک حمیدزاده و ابتهاج عبیدی شبها را تا صبح در زیر خیمه میخوابیدند.
به گذشتۀ کاری‌ام با رهبران سیاسی که برمیگردم، آن روز یادم می‌آید که آقای احمدضیاء مسعود در مراسم سال‌گرد شهادت استاد مزاری از مرز بندی زبان فارسی انتقاد کرد و شاید شما هم فراموش نکرده‌اید که در این اواخر ایشان از وزیر اقوام و قبایل خواستند تا به مشکلات هموطنان آن‌سوی مرز دیورند هم رسیده‌گی کنند…
شما در جریان هستید که جناب عطامحمد نور یک روز ما را به انقلاب سرخ و نارنجی دعوت کرد و روز دیگر از فرمان‌برداری‌اش از حکومت تقلب سخن گفت.
جناب داکترعبدالله یک روز حکومت تقلب را نمی‌پذیرفت، حتی اگر تکه تکه هم شود و روز دیگر با رأی پاک مردم شریک تقلب شد.
به هر حال؛ شما هم ده‌ها مورد از این تناقض‌ها را در حافظه دارید…
از این همه یادگرفتم که باید بیشتر از رهبر سازی به خود سازی فکر کنم و حالا تصمیم گرفته ام که باید با قاطعیت به خود سازی بپردازم.
در اینجا از یک خاطرۀ دیگر هم یادآوری میکنم: اخیراً در یک سفری که آقای خواجه بشیراحمد انصاری به کابل داشتند، از ایشان پرسیدم که ما مشکل داریم یا دموکراسی، صدها جوان که مدرک لیسانس و ماستری دارند، ده شب و روز زیر خیمه جنبیش ضد تقلب خوابیدند و صدای خود را بلند کردند؛ اما بازهم تقلب بر ما حاکم شد؟ ایشان پرسیدند که چند خیمه داشتید؟ گفتم شاید به تعداد انگشتان.
ایشان فرمودند که: هرگاه تعداد این خیمه ها به هزاران رسید و افراد در داخل تشکیلات تیم های سیاسی جایگاه قانونی پیدا کردند، آن زمان شما پیروز خواهید شد.
شما میدانید که منظور آقای انصاری چیست!
بازهم عرض میکنم خدمت هم پیمانان ما که آن روزها، روزهای تاریخی بودند، بدون شک ما تغییر آوردیم.
این تغییر گرچند اندک بود؛ اما هرآقایی که در جایگاه داکتر عبدالله قرار میداشت، کاری بیشتر از این نمیکرد و ما تجربه آقایان دیگر را هم داریم…
اینکه در انتخابات ۲۰۰۴ حامد کرزی با رأی تقلبی بسیار راحت رییس جمهور شد، در سال ۲۰۰۹ ما حرکت های ضد تقلب را داشتیم؛ اما این حرکت‌ها قبیله سالارانه بود و اما نخستین بار ما در سال ۲۰۱۴ حرکت های آگانه برضد تقلب کاران را داشتیم و توانستیم قهرمانهای تقلب را برای مردم معرفی کنیم… این نشان میدهد که ما در این سالها واقعاً ما به پیش گام برداشته ایم
این روزها خوشحالم از این زنده‌گی که خودم درس میخوانم و مطالعه میکنم، شمار زیادی از دوستان و هم‌پیمان‌های روزهای انتخابات در نهادهای مختلف اکادمیک در داخل و خارج مصروف درس هستند. هر ازگاهی از کارکرد دولت انتقاد میکنیم و اما اولویت کار ما خودسازی است.
امیدوارم این روند ادامه یابد و در انتخابات بعدی معیارهای گزینش ما تغییر کند و سرنوشت بهتر از امروز داشته باشیم.
همایش بزرگ بر ضد تقلب بود، اما تقلبکاران تا هنوز در قدرت اند و امرخیل، رهبر یک حزب سیاسی شده. تقلبکارات به جایی مجازات، به مقامات بلندتری ارتقاع کردند. ایا این بود پیامد دادخواهی مردم ما؟
هدف جنبش ضد تقلب نیک و راه جنبش ضد تقلب راه حق میباشد. حق حتما” پیروز شدنی است. به کار و مبارزه برحق و عادلانه شما در شرایط موجود افغانستان ضرورت جدی محسوس میباشد. تا برگذاری انتخاب آزاد و دموکراتیک بمبارزه برحق تان دوام بدهید. افتخار بشما. درست است که جنبش ضد تقلب بیطرفانه و بیغرضانه به پروسه انتخابات مینگرد و بر خود تکیه دارد. یگانه هدفش برگذاری انتخابات ازاد مطابق موازین انتخابات دموکراتیک میباشد. علیه متقلب مبارزه میکند و کسیکه از تقلب صدمه دیده مورد رحم قرار میگیرد. ترهم با مظلوم کار پسندیده میباشد.
مبارزه و تلاش و فداکاری اعضای جنبش ضد تقلب، به خط زرین در تاریخ افغانستان ثبت گردید و از جمله افتخارات بزرگ مبارزات عدالت خواهانه و ترقی خواهانه در کشور ما بشمار می آید. واضح است که انتخابات آزاد و دموکراتیک که در آن صرف اراده مردم نقش تعین کننده داشته باشد یگانه راه و یگانه کلید حل تمام بدبختی های افغانستان بحساب می آید. هیچ کشوری در دنیا در راه سعادت و ابادی کشور خویش گام برداشته نتوانسته است مگر اینکه زمینه انتخاب زمامداران مملکتی از طریق انتخابات آزاد و دموکراتیک فراهم شده باشد. دز اوضاع و احوال کنونی کشور جنبش ضد تقلب در رأس تمام حرکتهای اجتماعی و سیاسی بخاطر ساختن یک افغانستان با عزت قرار دارد. همین حالا که دیده میشود رئیس جمهور غنی میلی به تشکیل کمیسون اصلاح انتخاباتی ندارد و داکتر عبدالله هم صریحا ” بیان ننموده است که اعضای کمیسیون اصلاح انتخاباتی با ید توسط احزاب و سازمانهای اجتماعی معرفی و انتخاب گردند. یعنی اعضای این کمیسیو ن باید از اشخاصیکه نه به بگروپ تداوم و نه به گروپ اصلاحات ارتباط داشته باشد در بیرون از دولت توسط احزاب و سازمانها انتخاب و صرف جهت منظوری به دولت معرفی گردند. معطلی و تعلل و فریب کاری و بندش در راه تشکیل این کمیسیون بدون شک که خیانت ملی بحساب می آید. بخاطر اینکه انتخابات سالم و دموکراتیک و تشکیل دولت به اراده ازاد مردم یگانه راه حل تمام مشکلات افغانستان شناخته میشود.