خیانتی که به تراژدی مبدل خواهد شد!

اگر در پس بانگ نابهنگام آقای نورستانی توطیٔه منحرف ساختن یا به تعویق انداختن موافقتنامه و باطل نمودن تعدیل نظام سیاسی باشد٬ باید به حماقت کسانی حیرت کرد که هیچ گاهی از تاریخ دردناک این سرزمین و سرنوشت غمبار این مردم نمی آموزند.

اینکه حلقاتی دست به کار شده اند تا با سیه کاری حکومتی و ذهنیت سازی عوام به حق سرنوشت مردم دست اندازند، کاری است غیر عقلانی که مملکت را به سرعت به قطب های مختلف منقسم خواهد نمود و از کنترل همگان بیرون خواهد ساخت.

شاید میان ریس جمهور و ریس اجراییه اختلافات٬ آجنداها و سلیقه های شخصی موجود باشد و یا اینکه نتوانند باهم کار کنند و یا کنار بیایند، اما این کشمکش ها هیچ ربطی به پروسه‌ٔ ملی تعدیل نظام سیاسی٬ توزیع عادلانهٔ قدرت و ایجاد نظام باثبات ندارند.

خواست برحقی که بیشترین آرای مردم و تضمین بین المللی را با خود دارد و نمیشود میان نزاع دو طرف قدرت این خواست واقعی مردم پایمال گردد.

اگر در نتیجهٔ مجبوریت و شکیبایی مردم و بنا بر مصلحتی٬‌ عده ای به قدرت تکیه زده اند٬ قطعا به این معنی نیست که به حق مردم و به خواست تاریخیشان نیز دست برد و از تغییر قاعده ی بازی ناکام سیاست جلوگیری کرد.

آنانیکه تا هنوز از آدرس قوم و در قالب نظام تک محور ریاستی که طی چندین انتخابات ناکامی خود را بیش از پیش ثابت نمود و فقط تلاش دارند تا جایگاهی برای خود دست و پا نمایند و به شهرت کاذب قومی برسند٬ قطعا به خیانت فکری مبتلا هستند. این تفکر فریبکارانهٔ قومی، مشکل کدام قوم را در طول تاریخ حل کرد و چرا باید هیچ قومی تاوان حرص قدرت عده‌ٔ انگشت شمار خاین به افغانستان را بپردازند؟

تا چه زمانی باید این بازی های خونین قدرت ادامه یابد؟ و تا کجا ها باید گراف تقلب و جعل و فریب بالا برود و مردم از حق اسلامی٬ انسانی‌ و حق دموکراتیکشان محروم گردند؟‌

اینان چه میخواهند که چه بشود؟‌