کسی اینجا ز درد کس خبر نیست
فضای زنده گی را شور و شرنیست
تو گفتـی عشـق و ایمــان و صــداقت
دگـــــر در خلقــت جنـس بشـر نیست
شکسـته بنـــــــده گی پرواز مــــارا
چو عنقـائی که اورا بال و پرنیست
ازین کـــــــــابوس دلگیـــر حوادث
شب شب زنده داران را سحرنیست
گل نوروزیء فصل شقــــــــــــایق
درین گلشن بجـزخون جگـــرنیست
زپا افتــــــــــاده گان دشـت شـب را
یکی هـــم دستگیـر و راهبــرنیست
افـــــــق غلتیده درخون است اینجا
کسی را تا به پهنـــــایـش گذرنیست
درآفــــــــــــاق محیـط فاســـــــد ما
بهــــای آدمـی جــزسیـم و زرنیست
بیا ای همسفـــر منـــزل نهــائیسـت
مگـو دیگـرمرا پای سفــــــــرنیست
بیـــــــا تاریخ را درخود رقــــم زن
کـزین شایسته تر، راه دگـــرنیسـت
مینـدیش ازخطـــر، دل زن به دریا
که دریا دل مسیرش بی خطرنیست
رسیدن تا به این معــراج مــــردان
رهی هـر رهـرو بی پا وسـرنیست
غـرور ازمـــوج دریا باید آمــوخت
که درگنــداب لولؤ وگهــــــرنیست
