نخست جا دارد تا از حضور مشترک سران وحدت ملی در مقر ناتو ابراز خوشی نمایم اما کم کاری ها وضعف های چند ماه اخیر را نمیتوانم زیر پرده وحدت ملی پنهان کنم به همین دلیل عنوان نوشته حاضر نمایش وحدت وضعف مدیرت نوشته شده. چون سران حکومت بقصد نمایش وحدت ویکدلی شرکت کرده اند تا حمایت جامعه جهانی را جلب وهم تلاش کرده اند با نزدیک شدن به ناتوو واظهار اخلاص وارادت تا خلاء های زمان حاکمیت حامد کرزی را پر کنند. گو اینکه حکومت افغانستان یکی از متحدین نزدیک ناتوست وبر همه کار روایی هایش صحنه میگذارد ودوران پر تنشج عهد کرزی به پایان رسید وخط فاصل هم بین افغانستان وناتو وجامعه جهانی رنگ باخت.
اثر همسفری: این تلاش ها از رهگذر بعد خارجی ونمایش ظاهری نیکو به نظر میاید اما نباید فراموش کرد که سیاست خارجی همیشه از پختگی داخلی رنگ میگیرد. این دو عالی جناب فراموش نکنند که به انتظارات مردم وجامعه جها نی پاسخ درست نداده اند. از اعلان نتاپج انتخابات ما ها گذشت ولی تا هنوز مؤفق به معرفی یک وزیر سالم ومورد تا ئید مردم نشده اند. لذا در زیر پرده نمایش وحدت ملی ضعف مدیرت حکومتی نهفته است وبر رهبران حکومت است تا درین مورد گامهای استوار وسنجیده بر دارند وفکر نکنند کسی متوجه این ضعف ها نیست. کشور به سخنران وبذله گو نیاز ندارد یک کشور بحران زده وفقیر به مدیرت سالم نیاز جدی دارد مدیریتی که امنیت را باز گرداند وقدم به قله های شکوفاای اقتصادی بگذارد وبا بسط فرش رفاه اجتماعی آبله پای مردم خسته وزار افغانستان را آرامش دهد ولی فعلا جز ضجه وفغان چیزی بگوش نمی رسد واین وضعیت نا بسامان در اینده نزدیک گوش فلک را هم کر خواهد وراز از پرده بیرون خواهد شد.
ضعف امنیتی بد تر از ضعف مدیریتی: افغانستان در روز های اخیر تصویر جزء خون ودود نداشت. ده ها حمله انتحاری وانفجاری در محلات وآهداف حساس بیانگر یک واقعیت تلخ دیگر است که باید رهبران ما ازین واقعیت طرفه نروند. یازده حمله در ده روز وآنهم در آستانه ترک نیرو های خارجی. شما بدانید که پس از ۳۱ دسامبر نیروهای رزمی ناتو افغانستان را ترک می کنند و مأموریت جدید ناتو موسوم به «پشتیبانی قاطع» وظیفه یاری رسانی و آموزش ارتش افغان را برعهده خواهند داشت.
حدود ۱۲۵۰۰ سرباز از جمله ۹۵۰۰ آمریکایی در این کشور خواهند ماند در حالیکه ناتو در اوج استقرار خود در سال ۲۰۱۰ در افغانستان تا ۱۳۰ هزار نیرو را در این کشور مستقر کرده بود.
بیشتر مأموریت‌های رزمی به دست نیروهای امنیتی افغان سپرده شده‌اند اما آنها هنوز از آموزش و تجهیزات کافی برخودار نیستند و در ماه‌های اخیر متحمل تلفات سنگینی شده‌اند. بنا بر آماری که پنتاگون (وزارت دفاع آمریکا) اعلام کرد بیش از ۴۶۰۰ سرباز و مأمور پلیس افغان امسال در نبردها کشته شدند. وبعدداز انتخابات این رقم خیلی بالا بوده است. لذا دولت افغانستان باید این واقعیت هارا با سران ناتو شریک کند ومساپل امنیتی را دست کم نگیردوهر چند آقای غنی در روز های نخستین گفته بود اگر ناتو کاهش پیدا کند راه صلح با مخالفین را پیش میگیرد وکمبود را با حضور مخالفین تکمیل میکند اما واقعیت های اخیر نشان داد که مخالفین به هیچصورت در جهت تا مین امنیت مفید واقع نشد.
کانفرانس لندن و عمق ضعف سیاسی: اگر بگوپیم رؤئسای حکومت وحدت ملی قرار و وعده خودرا بخاطر معرفی وزراء قبل از کانفرانس لندن عملی نکردند ضعیف بودند و یا لا اقل دروغ گفتند بی ادبی خواهد بود ولی واقعیت این است که خیلی به عقب رفتند یعنی علاوه ازینکه وزیر تعین نکردند معینان دست دو را سرر پرست ساختند یعنی شکم های خالی را بر سر بوجی آرد استاد کردند این حرکت خیلی ضعیف بود ولی باز هم نشست لندن از رهگذر حمایت های مالی وسیاسی از اهمیت خاصی بر خوردار است. کانفرانس لندن فرصتی مهم هم برای دولت افغانستان و جامعه بین الملل است، برای دولت افغانستان از این جهت که دیدگاه خود را از اصلاحات مشخص کند و برای جامعه بین الملل از این جهت که بر شراکت دراز مدت خود با افغانستان تأکید کند، لذا این مسپله هم بسیار حائز اهمیت است. حال دیده شود که این عالی جنابان در لندن چه گلی به آب میدهند. تا جاپیکه تجربه شده از رهگذر حفظ تعدل بین کشور ضعیف در خشیده اند مثلا در نشست سارک یکطرفه بطرف هند غلطیندند وخشم پاکستان را بر انگیختند وکابل رابه دود وآتش تبدیل کردند حال دیده شود که بین ناتو وامریکا وانگلیس چه قاعده ای را رعایت خواهند کرد.
