از قضای بد”ادیپ‌تور” لپ‌تاپم سوخت و من برای باسازی این چیزک برآمدم و رفتم در یکی از دوکان‌ها ی(ترمیم سامان آلات برقی) شبرغان و چشم‌َم به – منشور تحول و تدوام- خورد از فُرصت استفاده نموده و بخشی از این منشور را خواندم که در بخشی – روابط ما با پاکستان- تاکید شده است که در پهلوی تمام موارد دیگر هنوز میلیون‌ها پاکستانی خواهان تابعیت افغانی اند و خود را افغانی می‌دانند و این دقیقن همان قصه‌ای است که پاکستان با روایت آن با ما مشکل دارد چه رسد به عملی نمودن آن.
پاکستان کشوری‌که از شکم هندوستان جدا شد و سرمایه‌گذاری زیادی را بالای استخبارات خود نموده و ام‌روز به عنوان هفتمین قدرت هستوی در جهان مطرح است و پاکستانی‌ها به ارزش ملی نیز دست یافته‌اند و هیچ پشاوری خود را “افغانی” نمی‌داند و اگر از آن‌ها دعوت شود با افغانستان ملحق گردند، مطمین‌َم که پاسخ آن‌ها این چنین است” بیاید افغانستان با ما یک‌جا شود” و این خیال‌پلوهای لوی افغانستان یا لوی پشتونستان به‌جز از بربادی و برانگیختن احساسات هم‌سایه ما چیزی دیگری برما نمی‌دهد و پاکستان هم از ناحیه “نشنلیزم افغانی” هراس دارد و نمی‌گذارد که به عنوان یک کشور با ثبات و به عنوان یک قدرت اقتصادی در آسیا مطرح شویم و تا توانی‌که دارد به خاطر حفظ جغرافیا و ارزش های ملی خود به ما ضربه می‌زند.
رهبری و اساس گذاران پاکستان به خوبی توانسته اند با برنامه ریزی دیقیق پنجابی‌ها، سندی‌ها، ملتانی‌ها،پشتون‌ها و …. زیر درفش و قیادت پاکستان در آورده و حس ملی‌گرایی را در ان ها تقویت نمایند و هیچ‌گاه، هیچ پشتون با سواد و فهمیده خواهان جدایی از پاکستان نیست و پاکستان را کشور و خاک بر حق خود می‌داند.
در صورتی پیروزی تحول و تدوام، نباید شهروندان افغانستانی امید امنیت را در این سرزمین داشته باشند و در انتظار تدوام حملات انتحار و انفجار بباید بود چون در صورتی که تیم تحول و تدوام فُرصت بیابد، موضوع دیورند را پیش می‌کشند و به نحوی برای پاکستان مشکل ایجاد می‌کنند که پاکستان هرگز این را نمی‌خواهد، چون یک سری دردسرهای زیادی با هندوستان دارد و از این رو باید موضوع خط دیورند روشن می‌بود و اما شوربختانه گُنگ است و این گونه پاکستان دشمن ماست.
