استاد عبدالروف خان در سال ۱۳۰۰ هجری شمسی در قریه زیبا وسرسبز قابضان مربوط رخه پنجشیر دییده به جهان کشوده، پدر استاد، عبدالرشید از لحاظ اقتصادی دارای زندگی متوسط الحال بود. استاد عبدلروف خان از اوان کودکی دارای هوش و استعداد سرشاری بوده و تحت تاثیر کاکای خویش به اسم عبدالقیوم که شخصیت نهایت پرهیزگار ودارای گرایش عرفانی بود. تاثیرات وافری را کسب فیض میدارد وی از جمله شاگردان مرحوم مولوی صاحب عبدالحی ” پنجشیری ” بوده که بیشتر علوم اسلامی را از آن مرحوم فرا گرفته بود. استاد دروس اولیه را در مسجد محله خویش میاموزد وبه سن هفت سا لگی شامل مکتب ابتدایئ محل خویش میشود. بعد از سپری نمودن مکتب ابتدایی به اساس ذکاوت خویش شامل مکتب ولسوالی پغمان جهت آموزش بهتر علوم میگردد. وبعد ازسپری نمودن آموزش خویش در اویل به قدرت قرارگرفتن ظاهر شاه شامل تربیه معلمان آن زمان میگردد. ونظربه علاقه خویش به منظور کسب علوم، علاقه استادان ترکی را متوجه خویش میدارد. وبعد ازسپری نمودن تربیه معلمان به صفت استاد شامل لیسه شاه دوشمشسره میگردد.
و بعد از سپری نمودن مدت دوسال در این لیسه به ابتداییه بیهقی واقع در کوچه تندور سازان تبدیل میگردد. استاد در این مکتب مضمون تاریخ و جغرافیه را تدریس مینمود. و صاحب سبک خاص در این علوم قرار میگیرد. مضمون جغرافیه وتاریخ را توهم با کار عملی وتیوریک مینمود، که تا هنوز این سبک ورد زبان شاگردان موصوف میباشد. استاد در طول زندگی پر بار خویش همیشه وقت از قران کریم ومثنوی معنوی کسب فیض مینمود. وتاجاهیکه اکثراً اشعار مثنوی ودیوان حافظ شرین سخن را از حفظ داشت. در سال ۱۳۵۸ بعد از مدت ۴۰ سال وظیفه آموزگاری از طرف وزارت معارف وقت آنزمان به تقاعد سوق میگردد. هم زمان با وظیفه آموزگاری به پیشه ساعت فروشی در لب دریا خیابان مصروفیت داشته و وکالت صنف ساعت فروشان را به عده داشت. روی همرفته در فراگرفتن اشعار عرفان تلاش، وعلاقه وافر داشت. اما در طول زندگی پرمایه خویش لحظه ای هم از آموزش دادن فرزندان این سرزمین دقیقه ای هم دریغ نمی ورزید. سرآنجام استاد عبدالروف خان به تاریخ ۱۵ ثور سال ۱۳۹۳ روز دوشنبه ساعت دوزده نیم بجه عصر از جهان رخت سفر میبندد. وقرار وصیت خودش در هدیره قول آب چکان به محلی که خود تعین نموده بود به خاک سپرده میشود.
روحش شاد ویادش برای همیشه جاودانه باد.
