آقای داکتر اشرف غنی احمد زی در مبارزات انتخاباتی خویش سه اجماع را نام میبرد که اجماع سیاسی، اجماع امنیتی و اجماع اقتصادی است که در کمپاین انتخاباتی از طریق مصاحبه های مطبوعاتی و مناظرات استفاده میکند.
آقای اشرف غنی احمدزی شاید متوجه شده باشند که هدف از اجماع ملی توافق عمومی به یک روش و یا استراتیژی ملی که شهرمندان یک کشور توافق کلی در حل مشکلات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی کشور داشته و توسط آن یک احساس مشترک در یک جامعه و ملت خلق شود، ولی اگر به عملکرد و روش های سیاسی آقای اشرف غنی احمدزی در طول ده سال گذشته نظر اندازی شود با اجماع ملی که آقای اشرف غنی احمد زی سر و صدا بلند کرده قطعا مطابقت ندارد و این ادعای آقای اشرف غنی احمد زی بر خلاف به دیده تردید و ناباوری در جامعه افغان ها بدرقه میشود. شعور سیاسی شهروندان افغان در اثر جنگ های سی ساله خیلی انکشاف کرده و فکر نمی شود که به این شعارهای میان تهی و کلمه پردازی مردم را گول زد.
شعار دیگر وی تداوم است، تداوم در چه؟ تداوم در فرقه گرائی، تداوم در تعصب زبانی و یا تداوم در سیستم سیاسی فاسدی که آقای کرزی اساس گذاشته؟ یک تعریف مشخص که قناعت جامعه ما را حاصل کند، آقای احمدزی توضیح کرده نتوانسته و طرز تشریح تداوم وی در مصاحبه ها فرضیه های است که یک معلم به شاگردان خود در یک صنف درسی تفهیم کند. و همیش توضیح یک مطلب را به نقاط یک و دو و سه تقسیم بندی میکند. تحلیل گران و صاحب نظران در افغانستان در مورد گفتار های آقای احمدزی به سوالاتی برخورده اند که بهتر است شخص آقای اشرف غنی احمدزی به شهروندان و دانش پژوهان کشور پاسخ بدهد.
اول: در رسانه ها یا بصورت جدی و یا بطور کنایه اصطلاح “دومین متفکر جهان “را برای معرفی آقای احمدزی استفاده میکنند، ولی شخص آقای احمد زی در مورد “دومین متفکر جهان” سکوت اختیار کرده و لب برتائید و یا رد آن نکشوده ولی اکنون وقت آن رسیده که شخص آقای اشرف غنی احمدزی راجع به عنوان “دومین متفکر جهان” توضیحات بدهد که توسط کدام موسسه اکادمیک یا کدام نهاد بین المللی و در کدام کشور به وی اعطا شده؛ دلیلی که این “عنوان عالی ” به ایشان داده شده چه بوده است؟ و مردم کشور ما همه انتظار توضیحات جناب شان را دارند.
دوم: آقای احمد زی در مدت نه چندان دور اظهار داشت که: زبان پشتو را که زبان مرده بود او اولین شخصی است که زبان پشتو را دو باره به کمک تلویزیون شمشاد و ژوندون زنده ساخت و جناب شان برای شهروندان افغان باید توضیح کنند که زبان پشتو چه وقت زبان مرده محسوب میشد، که شما و همفکران شما بخصوص با کمک اسماعیل ایون توانستید که زبان پشتو را زبان قابل پسند همه شهروندان و آنهم در یک مدت کوتاه زبان زنده و محبوب بسازید؟ و چه استراتیژی و سیاست های را در هشت سال گذشته برای احیاه زبان پشتو در پیش گرفتید که اخلاف شما از صد سال به این طرف درست یعنی از زمان محمود طرزی تا امروز با وجود توجه بی نهایت که به زبان پشتو داشتند موفق شده نتوانستند. هدف نهایی سردار محمد هاشم خان، گل محمد مومند و سردار محمد داود خان تعویض زبان فارسی به زبان پشتو بود و در راه تعمیم و توسعه زبان پشتو این رهبران سیاسی چه جان فشانی های که نکردند و شخص شما باید توضیح نمائید که در کدام دوره و توسط کدام رهبر سیاسی کشور زبان پشتو بصوب نابودی سوق داده شده بود که شما آنرا دو باره احیاه کردید! آیا این اظهارات شما جفای بزرگ در خدمات، روش ها و عمل کرد رهبران سیاسی گذشته پشتون نیست؟ که زحمات صد ساله رهبران گذشته پشتون را بکلی نادیده گرفته و این کریدت را بخود و همفکران مختص میسازید. آیا این اظهارات به اجماع سیاسی شما کمک خواهد کرد؟
سوم: آقای احمد زی خود را مربوط به قوم کوچی میداند و به این قوم افتخار دارند. آیا شما در مورد قوم تان معلومات کافی دارید؟ و یا آنکه همه چیز را نادیده می گیرید؟ نفوس کوچی را بطور تقلبی دو ملیون و ده کرسی پارلمان را به این قوم اختصاص داده اند در حالیکه کوچی یک قوم مجهول الهویه و متعلق به هیچ منطقه نیست؛ یک قوم عقب مانده قرون وسطی است، تذکره شهروندی ندارند، و از محیط تعلیم و تربیه بدور و ازتکالیف ملی معاف اند؛ در احصائیه دیموگرافی نفوس افغانستان که توسط موسسه انکشاف بین المللی امریکاه (یو اس ای آی دی) درسال ۱۹۷۳ صورت گرفت و درسال ۱۹۷۵ به نشر رسید نفوس کوچی ها را ۱۰۷۴۰۰ نشان داده است. در جریان انتخابات ریاست جمهوری تا حال به تعداد ۲۳۰۰۰ کوچی از اطراف و نواحی کابل راجستر شده اند از شما سوال میشود که نفوس هزاره، اوزبیک و تاجیگ را که شما اقوام خورده هویت مینامید، می خواهید که در زیر چترهویت بزرگ کوچی گری مدغم شوند؟ آیا این همه امتیازاتی که شما و همفکران شما به کوچی ها میدهید خصومت و بدبینی های اجتماعی را تشدید نخواهد کرد؟ آیا این تفکر کوچی گری شما به اجماع امنیتی تان کمک خواهد کرد؟
آیا دستار، تسبیح، شلوار و قمیس را که به تن کردید و قبل از انتخابات روانه حج عمره شدید تظاهر نیست؟ آقای کرزی هم چپن و کلاه پوست و پیراهن و شلوار (تنبان) دربر کرد ولی چهره واقعی آن با این همه تظاهر افشا شد، مشرف شدن به مکه معظمه برای آن نیست که شما از رفتن به مکه استفاده سیاسی کنید؟
چهارم: در اظهارات اخیر تان که تلاشی خانه ها، کشتار و به اسارت کشیدن مردم در بخش های جنوب از یک قوم بطور گسترده جریان دارد شما این سوال را میکنید که چرا این تعقیب نظامی درسایر مناطق افغانستان وجود ندارد؟ در مورد این اظهارات آقای احمدزی باید گفت که فعالیت های تروریستی بخصوص در بخش های جنوب و جنوب شرق کشور در جریان است؛ در مناطق مرکزی، شمال و شمال شرقی کشور بمب گزاری ها و قتل افراد بیگناه به ندرت وجود دارد و تنها در چاردره قندز که این منطقه که از یک قوم خاص نمایندگی میکند وقتاً فوقتاً بمب گذاری وقتل اشخاص بیگناه صورت میگیرد.
پنجم: شما در دوران ماموریت بانک جهانی به حیث مشاور در مسایل افغانستان و پاکستان چند رساله به طرفداری از به قدرت رسیدن طالبان نشر و همچنان تذکر دادید که قبایل و اقوام پشتون در هر دو طرف سرحد به غربت و بیچارگی بی حد و حصر دچار اند که اگر پشتون های هر دو طرف سرحد حمایه قوی پولی و مالی شوند فعالیت تروریستی در این مناطق فروکش خواهد نمود و هم یک کتاب با همکاری یک امریکائی درمورد نظام سالم دولتی تدوین کردید آیا باین نشرات محدودی که شما دارید عنوان دومین متفکر جهان را بدین وسیله کسب نمودید یا فعالیت های دگر اکادمیک هم داشتید که بر ازندگی شما را تثبیت کرده باشد و ما از آن معلومات نداریم؟
ششم: در هرکشور تعامل بر این است که ژورنالیستان در موقع انتخابات در مورد سلامت جسمی و فکری نامزدان ریاست جمهوری سوال میکنند که متاسفانه ژورنالیست های ما در مصاحبه ها و مناظره های مطبوعاتی این سوال را از کاندید های ریاست جمهوری نکرده اند. اشخاصی که با آقای اشرف غنی احمد احمدزی همکار و از نزدیک با او در تماس بودند شکایت از کرکتر آقای احمد زی داشتند و او را شخص پرخاشگر، عصبی مزاج، مغرور و یکه تاز که در عین زمان از مریضی معده شکایت دارد تعریف میکنند.
گر چه شخص آقای احمد زی مصروف رقابت های انتخاباتی است؛ ولی ستاد انتخاباتی وی و ژورنالیستان که نامزدان ریاست جمهوری را برای مناظره دعوت میکنند این نوشته را از نظر گذشتانده و در موقع مساعد برای وضاحت موضع این سوال ها را مطرح کنند.
وطنداران محترم! افغانستان در یک مرحله حساس تاریخ قرار دارد. ما باید به شعارهای واهی یک یا چند نامزاد انتخاباتی گول نخورده و وظیفه ایمانی و وطن دوستی ما افغان ها است که گفتار کردار و روشهای گذشته این کاندیدهای انتخاباتی را بخوبی تحلیل کنیم تا باشد با یک روحیه وحدت ملی دست بهم داده و این مملکت بلا کشیده را از بحران نجات دهیم و با سهم گرفتن در انتخابات با یک روحیه برادری و برابری وحدت ملی را تقویه بخشیده و یک حکومت وسیع البنیاد که نمایندگی ازهمه اقشار و گروه های اتنیکی که متضمن نجات وطن از وضع نا هنجار و نابسامان کنونی باشد انتخاب و راه را برای یک آغاز نوین هموار سازیم.
