طالبان از زمان حکمرانی شان در افغانستان تا کنون در یک مورد هیچگونه نرمش از خود نشان نداده اند، قتل انسان. این همان موردی است که هر روز موقف شان را جدی تر می سازد. قتل انسان برای طالبان یک هدف است که برای رسیدن به این هدف از تاکتیک های مختلف مثل انتحار، انفجار، ترور و ذبح کردن انسان ها تا شدیدترین کشتار انسانها استفاده می نمایند.
طالبان در آنزمان که اکثریت خاک افغانستان را در اختیار داشتند نیز کدام هدفی بجز از قتل مردم افغانستان، نسل کشی، تخریب مزارع و خانه های مردم، از بین بردن زیربنای اقتصادی، نظامی، فرهنگی افغانستان هدف دیگری نداشتند؛ اما کشتن یا قتل انسانها در افغانستان در هر هدف کوچک و بزرگ آنها دیده شده؛ شاید در این مورد در ذهن شما سوال خلق شود که چرا طالبان هدف اصلی شانرا قتل و کشتار تعیین کرده اند؟
طالبان ظرفیت آنرا ندارند که برای خود هدف تعیین کنند این ISI است از ایجاد این گروه تا زمان حکمرانی شان و بالآخره تا کنون برای طالبان هدف تعیین می کند. قتل و کشتار مردم افغانستان هدفی است که ISI برای رسیدن به آن سرمایه گذاری بزرگی را بالای طالبان نموده است، هزاران باب مدارس به اصطلاح دینی در پاکستان گواه بر این سرمایه گذاری است که در آن مدارس بجای تدریس علوم دینی، ترور، انفجار، انتحار و قتل و کشتار مردم بی گناه افغانستان تدریس می گردد. برای اینکه ISI توانسته باشد برای طالبان از مناطق سرحدی سربازگیری نماید در نخست آن مناطق را توسط گروهک های ظالم تروریستی نا امن می سازد، مکتب را در آن مناطق از بین میبرد. اینجاست که مردم در جستجوی راهی برای آموختن علم اولاد شان جستجو می کنند، طبیعی است در مناطق سرحدی مدارس پاکستان آماده پذیرش این اطفال و نوجوانان می باشد که در اصل این مدارس دامی است برای آموزش های تروریستی و تقویه صفوف طالبان. مدارس پاکستانی با استفاده از تاکتیک های اثرگذاری بالای فکر و روان اطفال و نوجوانان قتل و کشتار مردم افغانستان را برای آنها یکی از فرایض دینی شان نشان میدهند و برای شان انگیزه های جنگ علیه کفر را می دهند و آنها را به گروه های تروریستی طالبان تنظیم می نمایند، آنها به این عقیده اند که افغانستان از طرف کفار اشغال شده است و هر کس که زیر بیرق دولت کار می کند باید کشته شود و اینکه آنها جنگ عقیده یی را آغاز می کنند، یکی از جنگ های خطرناکی که تا به حال در دنیا شناخته شده است. در این جنگ طبیعی است که هدف اصلی آنها قتل و کشتار مرم افغانستان است. طالبان در نخست مردم را به اساس عقیده کاذب دروغین مدارس پاکستانی می کشند؛ اما رفته رفته قتل و کشتن انسان برای آنها به عادت تبدیل می گردد که این عادت را می توان سادیسم گفت و در طولانی مدت جنگ عقیده از بین رفته و آنها قتل می کنند تا خشم خود را و آن عادتی که همان مرض سادیسم است را ارضا کنند و تبدیل به ماشین انسان کشی می شوند که مواد سوخت آن ماشین از خون انسان تهیه می گردد.
با توجه به اینکه طالبان منحیث ابزار تخریب و کشتار برای ISI می باشند هدف دیگری ندارند. بناءً برای اینکه مردم مناطق سرحدی افغانستان دیگر در دام مدارس تروریستان پاکستان نیافتند، لازم است تا دولت افغانستان مدارس دینی را در داخل افغانستان ایجاد کند و سهولت هایی را برای طلاب آن فراهم نماید تا مردم به شوق در آنجا به آموختن علم بپردازند و راه دیگر اینست که با طالبان از راه نظامی کار گرفته شود و در هر جا که طالب دستگیر می گردد از بین برده شود اما در بعد منطقوی و بین المللی لازم است تا دولت افغانستان از درایت دیپلوماتیک خود استفاده نموده و برای جهان ثابت نماید که عامل اصلی بحرانهای منطقوی سیاست غلط و دید محال پاکستان نسبت به افغانستان است که مدارس پاکستان نیز جز سیاست های غلط پاکستان می باشد و با استفاده از وضعیت موجود که افغانستان حمایت قوای ناتو و جامعه جهانی را به خود دارد بالای پاکستان فشار وارد کند و دید پاکستان در قبال قضایای افغانستان تغییر دهد.
