حملۀ طالبان بر ملالی پاکستانی:
سال پار خورشیدی (۱۸میزان۱۳۹۱/۹ اکتوبر۲۰۱۲)دختر نوجوان پاکستان را به اسم ملالی (ملاله) یوسفزی، تروریستان طالب پاکستانی به گلوله بستند.
ملالی، زادۀ دوازدهم جولای ۱۹۹۷ از وادی سوات پاکستان، خاطرات روزانۀ خود را با نام مستعار گل مکی در مورد گروه طالبان، به خصوص در مورد افکار و عملکرد زن ستیزانۀ آنها و سایر جنایت های شان، می نوشت و به رادیو بی بی سی می فرستاد. او با این خاطرات نویسی اش شهرت یافت و پس از آنکه دولت پاکستان در سال ۲۰۰۹، طالبان را به فرماندهی مولوی فضل الله که اکنون رهبری تحریک اسلامی طالبان پاکستان را بدوش دارد، از سوات بیرون کرد، به ملالی نشان “شجاعت” داد. اما ملالی در هژدهم میزان۱۳۹۱(۹اکتبرو۲۰۱۲)، زمان بازگشت از مکتب به خانه، مورد حملۀ تروریستان طالب قرار گرفت و از ناحیۀ سر به شدت زخم برداشت. پس از این حمله، احسان الله احسان سخنگوی طالبان پاکستان به رسانه ها گفت که تحریک اسلامی طالبان پاکستان، ملالی را که افکار ضد اسلامی و ضد تحریک طالبان داشت، مورد حمله قرار دادند.
واکنش های بین المللی در حمله بر ملالی:
عکس العمل دنیا در حملۀ مرگبار طالبان پاکستان بر ملالی بسیار زودهنگام، گسترده و شگفت آور بود.
امارات متحده عربی برای انتقال ملالی هواپیمای ویژه فرستاد. ملالی به سرعت به انگلستان انتقال یافت و در شهر بیرمنگهم مداوا شد. تمام اعضای خانواده اش نیز به انگلستان انتقال یافتند. ضیاءالدین یوسفزی، پدر ملالی از سوی دولت پاکستان به عنوان دیپلومات در شهر بیرمنگهم مقرر شد. و حکومت پاکستان برای دستگیری عاملان حمله به ملالی یکصد هزار دالر جایزه تعین کرد.
ملالی در انگلستان صحتش را باز یافت و با تشویق و حمایت کشورهای مختلف دنیا به شهرت جهانی رسید و از او تصویر یک قهرمان جامعۀ بشری ترسیم یافت.
برای ملالی صندوق مخصوص مالی ساخته شد تا از آن در تعلیم و تحصیل دختران استفاده شود. آنجلیناجولی بازیگر هالیود، دوصد هزار دالر به این صندوق واریز کرد و ده ها هزار دالر دیگر به این صندوق ا زگوشه و کنار دنیا سرازیر گردید. فلیپ دویس گوگنهایم کارگردان معروف امریکایی در هالیود، از ساخت فیلم مستند در بارۀ ملالی خبرداد.
پارلمان کشور ناروی پیشنهاد کرد تا ملالی نامزد جایزۀ صلح نوبل در ۲۰۱۳ باشد.
مجلۀ معروف “تایمز” چاپ لندن در سال ۲۰۱۲ ملالی را که هنوز تحت مداوا بود، نوجوان سال نامید. مجله امریکایی”تایم”در سال بعد(۲۰۱۳) ملالی یوسفزی را یکی از صد شخصیت پرنفوذ و تأثیرگذار جهان انتخاب و معرفی کرد.
ملالی در سال۲۰۱۳ جایزۀ صلح بین المللی معتبر”تیبرری”در اروپا را بدست آورد. و در همین زمان جایزۀ سخاروف را به عنوان جایزۀ حقوق بشری پارلمان اروپا گرفت.
ملالی کتابی را در عنوان “من ملاله هستم” نگاشت. او گفت که این کتاب تنها داستان خودش نیست؛ بلکه داستان شصت و یک ملیون کودکانی است که از تعلیم بازمانده اند. ملالی در جون ۲۰۱۳ به مقر سازمان ملل رفت و بمناسبت شانزدهیمن سالروز تولدش در برابر سرمنشی سازمان ملل، گوردون براون صدراعظم انگلستان و صدها جوان و نوجوان بین ۱۲تا۲۵ سال از هشتادو پنج کشور جهان سخنرانی کرد. او طالبان را یک گروه تروریستی شکست خورده خواند.
واکنش کرزی و وزیرمعارفش در حمله بر ملالی پاکستانی:
رئیس جمهور کرزی و وزیر معارف حکومت او حتی بیشتر و داغتر از حکومت و حاکمان پاکستان پس از حمله بر ملالی یوسفزی واکنش نشان دادند.
کرزی حمله بر ملالی را به شدت نکوهش کرد. او این واکنش خود را در گفتگوی تیلفونی با آصف علی زرداری رئیس جمهور آن زمان پاکستان بیان داشت. و برای حمایت از ملالی در بیست و سوم میزان۱۳۹۱(۱۴ اکتوبر۲۰۱۲)ده نامۀ جداگانه به ده رهبر سیاسی و مذهبی پاکستان نگاشت. وی در نامه هایش از آنها خواست تا نگذارند صدایی که در حمایت از ملالی یوسفزی بلند شده است، ساکت شود. او در بخشی از این نامه ها نگاشت که:
“حمله بر یک کودک دختر این را می رساند که مردم منطقه بخصوص ملت های دوطرف خط دیورند با دشمن خطرناکی مواجه هستند که می خواهند حال و آینده آنان را در تاریکی و جهالت نگهدارند، مکاتب و مدارس شان را مسدود کنند و از تعلیم علوم دینی و عصری آنان را محروم سازند.”
فاروق وردک وزیر معارف حکومت رئیس جمهور کرزی یک روز قبل از نامۀ موصوف به تمام مکاتب افغانستان دستور داد تا برای صحت یابی ملالی مراسم دعا برپا کنند. وی در این روز(۲۲میزان۱۳۹۱) به محفل دعا خوانی برای ملالی پاکستانی به لیسه رابعه بلخی شهر کابل رفت و این دختر نوجوان پاکستان را قهرمان خواند.
سپوژمی هلمندی؛ پیش مرگ نجات یافته از عملیات انتحاری طالبان:
سپوژمی دختر ده سالۀ هلمندی که از سوی طالبان به عنوان پیش مرگ یک عملیات تروریستی مدنظر گرفته شده، جان سالم بدر برد. این دختر که در ولسوالی خانشین ولایت هلمند سکونت دارد عصر روز یکشنبه پانزدهم جدی ۱۳۹۲ (۵جنوری۲۰۱۴) از سوی پولیس مرزی باز داشت شد. هر چند گزارش های متفاوتی در مورد وی که بدون واسکت یا با واسکت(جلیقه) انتحاری گرفتار شده است، انتشار یافت، اما نکتۀ مهم و مشترک در تمام این گزارش ها، به نقش برادر و احتمالاً پدر این کودک ده ساله در این حملۀ نافرجام انتحاری بر میگردد.
برادر سپوژمی از قوماندانهای طالبان در ولسوالی خانشین است که خواهر کودک خود را مامور می سازد تا یک حملۀ انتحاری را بر مقر پولیس منطقه با پوشیدن واسکتِ مملو از مواد منفجره به انجام برساند. به روایتی از تشویق پدرش نیز سخن می رود. اما سپوژمی از این مرگ حتمی نجات می یابد و به چنگ پولیس می افتد. نکتۀ بسیار مهم این است که سپوژمی ده ساله پس از بازداشت، هم با “زبان حال” و هم با “زبان قال” می گوید که به خانه بر نمیگردد. او نه تنها از برادرش که قوماندان طالبان در خان نشین است می هراسد، بلکه از عبدالغفور پدرش نیز شکایت و نگرانی دارد. او به خبرنگاران گفته است که پدرش نیز از او با تهدید خواسته بود تا جلیقۀ انتحاری به تن کند و خود را میان پولیس منفجر سازد.
وجدانهای خفتۀ دنیا در برابر سپوژمی افغانستان:
وقتی سپوژمی دختر ده سالۀ هلمندی افغانستان از مرگ اجباری تروریستان طالب نجات یافت و از بازگشت به خانه اش که برادر طالب و تروریستش در انتظار او است، امتناع کرد، هیچ صدایی از دنیا بر نخواست. نه امریکا، نه اروپا، نه سازمان ملل متحد و نه هم برادران مسلمان عرب ما در عربستان سعودی سرزمین وحی و ظهور اسلام و در کشورهای عربی دیگری چون: امارات متحده که برای انتقال ملالی پاکستانی هواپیمای ویژه فرستاد و نه در کویت، قطر و . . . هیچ کسی نگفت که سپوژمی، دختر ده ساله را به برادر تروریستش بازنگردانید. هیچ صدایی از آنها بر نخواست که هزینۀ تعلیم و تحصیل سپوژمی ده ساله را ما می پردازیم و سپوژمی بجای بازگشت که ممکن است باردیگر به پوشیدن جلیقۀ انتحاری واداشته شود، به مکتب برود و برای فردای خودش و افغانستان، دانشجو و متخصص یک رشتۀ علم باشد.
استرداد ملالی به برادر تروریستش؛ واکنش رئیس جمهور کرزی:
وقتی ملالی یوسفزی در سوات پاکستان باحملۀ طالبان مجروح شد، دولت پاکستان برای دستگیری عاملان حمله، یکصد هزار دالر جایزه تعین کرد.
اما رئیس جمهور کرزی به جای آنکه فرمان دستگیری برادر سپوژمی را به عنوان تروریست خطر ناک و بی رحمی که خواهر ده ساله اش را به عملیات تروریستی مجبور می سازد، صادر کند، به بازگرداندن سپوژمی به خانواده اش دستور داد.
در خبرنامۀ ریاست جمهوری که در هفدهم جدی۱۳۹۲ (۷جنوری۲۰۱۴)به رسانه ها ارسال شد، گفته شد:”وزیر داخله وظیفه دارد بعد از حاصل کردن اطمینان و گرفتن ضمانت در حضور بزرگان هلمند(این دختر را)را به خانواده اش باز گرداند. . . .”
از وزیر معارف حکومت کرزی که برای شفای ملالی پاکستانی از زخم طالبان، دعاخوانی سرتاسری در افغانستان براه اندخته بود و آن دختر پاکستانی را قهرمان خواند، نیز صدایی بر نخواست. وزیر معارف نگفت که سپوژمی را نه نزد برادر تروریستش، بلکه به مکتب بر گردانید. و من به حیث وزیر معارف افغانستان وظیفه دارم که زمینه را برای تعلیم و تحصیل او مساعد کنم.
اما پرسش اصلی این است که:
بازگرداندن سپوژمی، دختر ده ساله نزد قوماندان طالبان که او را به پوشیدن جلیقۀ انتحاری واداشت، به چه معنی است و حکایت از کدام سیاست دارد؟
