حوادث ۹ و ۱۱ سپتمبر هر چه بود حوادث بسیار بزرگ و تکان دهنده بود. در ۹ سپتمبر رهبر بزرگ جهاد و مقاومت کشور ما یعنی احمد شاه مسعود شهید گردید و دو روز بعد از شهادت آمر صاحب شهید برج های تجارتی امریکا مورد حمله قرار گرفت همین دو حادثه جهان بلخصوص امریکا را از خواب غفلت بیدار نمود. به سخنان آمر صاحب شهید که در همان سال در کنفرانسی در فرانسه بصورت بسیار روشن جهان غرب بلخصوص امریکا را مخاطب قرار داده گفته بود اگر مقاومت ما نباشد آتشی که در کشور ما است به بسیار زمان کم به غرب و امریکا هم میرسد . آما غرب خاصتاً امریکا به سخنان آن راد مرد بزرگ توجه نه نمودند.
خوب بهر صورت امریکا و متحدین شان بعد از شهادت آمر صاحب کنفرانسی را در بن دایر نمودند در کنفرانس فوق خلاف منافع و ارزش های جهاد و مقاومت تصامیم ضد ملی که به واقعیت های کشور ما صدق نمیکرد گرفته شد . یک تعداد افرادی که در کشور نبودند و سالها در خارج زنده گی مینمودند و هیچ گاه به ارزش های ملی کشور ما فکر نمیکردند به سر نوشت و مقتدرات کشور ما حاکم شدند و در راس آن ها شخص گمنامی به نام حامد کرزی قرار دادند . اینک حامد کرزی در گذشته عضو سازمان استخباراتی پاکستان بود یک طرف قضیه است اما در سال ۱۹۸۰ توسط آی – اس – آی به سی – آی – ای معرفی میشود و چندی هم با دوست و هم فکرانش خلیل زاد در شرکت نفتی یونو کال ایفای ظیفه مینمودند . و هم عضو روابط بین امریکا و طالبان بود.
اگر گفته شود که طالبان توسط نیروهای مقاومت ملی از کشور ما رانده شدند یک حقیقت است . آما با کنفرانس بن یکبار دیگر کسانیکه اندیشه طالبانی داشتند ، سخنگوی طالبان بودند ، از قوم و تبار طالبان بودند ، مشاورین سیاسی ، اقتصادی و نظامی طالبان بودند . بدبختانه بار دیگر به قدرت رسیدند . با بقدرت رسانیدن حامد کرزی و باند آن یکبار دیگر مجال تنفس و تشکل طالبان مساعد گردید . در تمام مقامات رژیم طالبان ، حزب اسلامی و کسانیکه در استخبارات پاکستان ایفای وظیفه مینمودند بقدرت رسیدند و دست به کار شدند . کار های را که طالبان قبلی انجام داده نتوانستند طالبان جدید زیر نام دموکراسی ، آزادی بیان ، حقوق بشر و جامعه مدنی انجام دادند . اولین کاری این نا به کاران انجام دادند نیرو های مقاومت ملی ضد طالبان و القاعده را از حکومت پاکسازی بعداً نیروی نظامی جبهه مقاومت را خلع سلاح نمودند . و شرایط را برای طالبان مساعد نمودند تا بهتر در مقابل نیرو های امریکائی و جامعه جهانی بجنگند . البته در داخل رژیم با آن ها نیز همکاری صورت میگرفت میگیرد . اگر گفته شود تا سال ۱۳۸۴ در سر تا سر کشور امنیت حکم فرما بود . به چه دلیل طالبان بار دیگر قدرت نمائی مینمایند البته بعد از سال ۱۳۸۵ نیرو های مقاومت ملی ضد طالبان از رژیم پاکسازی نموده بودند . یکبار دیگر طالب خود را مطرحه مینماید . و به عملیات های دهشت افگنی ، عملیات های جنگی علیه نیروهای خارجی و داخلی میپردازند . و نیرو های امریکا و جامعه جهانی را به چالش کشانیده اند.
پرسش این است طالبانی که در اثر یورش جبهه مقاومت ملی نابود شده بودند. یکبار دیگر چطور منسجم میشوند و بقدرت تبدیل میشوند؟
پاسخ این پرسش بسیار ساده است رژیم در ایجاد طالبان نقش تعین کننده و قاطع دارد که قبلاً بیان گردید . امروز که بعد از ده سال دولت امریکا نه تنها در کشور ما دست آوردی ندارد . بلکه تحت فشار هم قرار دارد . باید گفت که امریکا در یک طوفان در کشور ما گیر مانده است . هر طرف دست پا میزند اما باز هم راه نجات خود را پیدا کرده نمی تواند در همین روز های اخیر خاصتاً بعد از شهادت رهبر دیگر جهاد و مقاومت استاد معظم و بزرگوار برهان الدین ربانی رهبران سیاسی و نظامی امریکا مقصر ناکامی های خود دولت پاکستان را میدانند این نظریات هم حقیقت دارد . اما ای کاش ده سال قبل دولت مردان امریکا به همین مفکوره می بودند . فعلاً دولت پاکستان و سازنده پاکستان یعنی انگلستان در کشور ما دست بالا در نظام موجود دارد نظام موجود تقریباً پاکستانی و انگلیسی میباشد . اگر به امریکائی ها گفته شود به نظر دولت پاکستان و انگلستان امریکا در طالب سازی نقش نداشت ؟ و طالبان را علیه نیرو های مقاومت ملی کشور ما تقویت نمیکرد ؟ همین دولت امریکا نبود که استاد شهید را در کنفرانس بن از قدرت بر انداخت ؟ در حقیقت با کنفرانس بن علیه دولت مجاهدین به مشوره انگلیسها و پاکستانی ها کودتا نکرد؟
اگر امریکا بخواهد خود را از این گردابی که انگلستان و پاکستان برایش ساخته نجات دهد . باید در سیاست های ده سال قبل خود که در کنفرانس بن گرفته بود تجدید نظر نماید . و هم به کنفرانس بن دوم هیچ ضرورتی نیست کنفرانس بن اول چه گلی را چید که بن دوم آنرا دسته کند!
در اخیر چنین نتیجه گیری مینمایم:
امریکا بجای اینکه علیه پاکستان از در مخالفت پیش آید باید اولتر رژیم که دست آورد کنفرانس بن است و سر پا قرص طالبانی ، پاکستانی . انگلیسی میباشد در تمام ادارات رژیم طالبان و پاکستان دست بالا دارد خاصتاً در سکتور های امنیتی کشور . اگر امریکا بخواهد خود را از این گرداب نجات بدهد اولتر از همه یک دولت که واقعاً ضد طالبان ، القاعده ، پاکستان و انگلستان میباشد در کشور ما بقدرت برست و آن وقت ضرورتی نیست که امریکا با پاکستان مخالفت نماید پاکستان و دیگر گروه های دهشت افگن سر جای شان قرار میگرند امریکا خود را به یک جنگ نا فرجام و ناکام دیگر درگیر نه نماید . در جنگ با پاکستان نه تنها جهان با امریکا نیست بلکه اذهان مردم امریکا هم با دولت امریکا موافق نمیباشد.
باید امریکا با این رژیم فاسد، نا به کار، طالبانی، پاکستانی انگلیسی تصفیه حساب نه نماید نه تنها از پیشتبانی مردم ما بر خوردار نمیباشد بلکه جهان و اذهان مردم امریکا هم با این عمل کرد امریکا که در طول ده سال نموده است موافق نیستند تنها دو کشور مخالف از بین بردن این رژِیم فاسد هست یکی آن انگلستان و دیگر آن پاکستان از رژیم موجوده مردم کشور ما بستوه آمده اند. هر اندازه این رژیم ضد ملی، ضد دموکراسی، ضد جامعه مدنی و ضد تمام ارزش های انسانی به عمر خود ادامه بدهد مردم کشور ما و مردم امریکا جفای آنرا میپردازند.
