استاد بزرگ و مجاهد کبیر و فقیه خردمند و رهبر خستگی ناپذیر ملت مسلمان افغانستان، شام سه شنبه بیست و نهم سنبله ی ۱۳۹۰ هجری خورشیدی، در منزلش، ظاهرآ بدستهای ناپاک طالب سیاه وجدان که حامل پیام کهنه کارترین دشمنان دیرینه این مرزوبوم بود، با حمله ی بزدلانه انتحاری شهید و به لقاءالله پیوست. روحش شاد و بهشت برین منزل ابدیش باد.
اما این پایان تراژیدی مرگبار و خونین عملیه انتحار بدست های ناپاک مزدوران (آی،اس،ای) نخواهدبود. و این توطئه همچنان ادامه خواهدداشت. سیاه دلان آدم کش که ظاهرانام طالب برخودنهاده اند
وازکودکان کوی وبرزن وپیرمردان خردمندورهگزران زن ومردهمه رادرپی نابودی اند،دردام وحلقه ی نوکری وغلامی دشمنان این سرزمین مشغول جنایت اند.آنهامصمم اندتاهرکه راکه به خداسجده می کندوازخونریزی وخشونت متنفراست،به سختی بردارند.اکنون سلسله ی این جنایت طویلتروخونین ترمی شود،وروزتاروزافزلیش می یابد.وصادقانه بایدگفت که این جنایات سبعانه وحول انگیزبه هیجوجه ربطی به مبارزات سیاسی متعارف معمول درجوامع بشری که به تغییروتحولات سیاسی و اقتصادی منجرمیشود ندارد!بلکه این عقده یی چرکین وخونینی است که علیه فرزندان مجاهد ورشیداین ملت مظلوم وسنگرداران معرفت وفرهنگ این سرزمین بلاگشیده ومصیبت زده بلاوقفه جریان دارد.(آیی اس آی)قصد داردتاگرگان درنده ی بیابان رابراین مردم مسلط سازد.حلادیگردرپیام این درندگان هیچ ابهامی دیده نمی شود وهمه چیزروشن وواضح است ،وخودبه جنایت هول انگیزشان اقراردارندوبا مباهات ازچنین جنایات دفاع نموده ومسئولیت آنرابدوش می گیرند.
اما فرزندان دلیراین ملت که قربانیان اصلی این جنایات می باشند!
بایدبه خودآیند وبه پاخیزند،وازمعتقدات وفرهنگ سرزمین آبایی شان وخون شهدای به خون خوفته خود دفاع نمایند.این دفاعی مقدس است وپیروزی حتمی است.
اگرآنها به قله های بلندوشامخ کشورهجوم می آورند،می خواهندجامعه رابی سرپناه سازند،تا همه دربی پناهی به چنگال خونین این درنده گان اسیرگردند.
استاد ربانی شهید،ازقله های بلندوشامخ،علم ومعرفت دین وسیاست وبزرگ منشی این سرزمین بود.وخارتیز برچشمان این کوردلان جاهل.اورابرداشتنددرحالیکه آن بزرگ مرددرتمام عمرپربارش هرگزاسلحه ی بدست نگرفته بود،وازچنگ متنفربود.وازاولین داعیان صلح وامنیت وازمدافعان شجاع و بی آمان کودکان انتحاری بشمارمی رفت.کودکانی که توسط طالبان وحامیان پاکستانی آنهابه بازی گرفته میشدوبه واسکت انتحاری ملبس می گردید،بایدبا چنین عکس العملی مواجه می گردید!
(جبهه صلح وسازندگی)که ازبدوتاءسسیش ازتجارب علمی وسیاسی وازراهنمایی های سازنده وخردمندانه آن،استادفرزانه ومرشدعالی مقام برخورداربود.شهادت آن استاد همام ومجاهدوالا مقام راجیران ناپذیر وفقدان آن فقهی بزرگواررابرعالم اسلام ضایعه عظیم بشمارمی آورد.وتعهدمی نمایدکه،راه والاو الاهی اش رابدون وقفه ادامه خواهدداد،ودرراه ایجادصلح که خواسته آن استادبزرگ بودودشمنانش ازاوحذرداشتندادامه خواهدداد.واین شعاربزرگ اوراکه(صلح وامنیت تنهاراه رهاییست)بلندنگه خواهدداشت.
روح بزرگ و والایش شاد.وراهش پررهروباد.
سی ام سنبله ۱۳۹۰هجری خورشیدی
