بر شریران نرسد آفت و نیکان رفتند
رسم دهر است که گل میرود و خار بجاست
شهادت جانگداز برادر عالیقدر و محترم جناب استاد ربانی را از طرف خود و همه اعضای فامیل تسلیت عرض میکنم. خداوند آن شهید راه حق و مجاهد نستوه را ببخشاید و برای بازماندگان محترم، دوستان و همسنگران آن مرحوم صبر و اجر جمیل عنایت فرماید.
خبر شهادت آن مرد گرانمایه و شریف را وقتی شنیدم که پاهایم کار نمیکند ورنه جا داشت که برای آخرین بار بدیدار آن مجاهد عالی نایل میشدم.
استاد یک شخص حلیم، عالم، شکیب و توانائی بود که عمر شریف و گران مایه اش را در راه تحقق آزادی افغانستان و خدمت به مردم آن اختصاص داده بود. همانطور که نسبت به اهالی داخل وطن با گذشت و پر عاطفه بود، در برابر تسلط بیگانگان هرگز و هرگز مدارا نمیکرد. به همین دلیل موجب شهادت او را فراهم کردند.
چه قدر بیچاره و زبون شده ایم که هرروز یکی از نخبگان ما را، یکی از سرداران دلیرما را شهید میکنند و ما دست زیر آلشه نشسته و تماشا میکنیم. اینکار جاهلانه و نابخردانه و نامردانه آنطور که از اخبار ها بر می آید یک عمل کاملاٌ حساب شده و سنجیده است و به هیچوجه متصادفی نمیباشد. امید که مسئولین واقعه به جرم این خیانت آشکار و همدستی با گروه تروریستان شدیداٌ محاکمه و تحت پیگرد قانونی قرار داده شوند تا بقیه از شر شان در امان بمانند.
استاد مرحوم همانطور که در زندگی اش مصدر خدمات فراموش ناشدنی گردیده بود، با شهادتش جاودانه گردید و ثابت ساخت که در راه خدمت بوطن از مرگ هراسی ندارد و با افتخار و اطمینان جام شهادت نوشید. بدا بحال آنانیکه لاف شمله و لنگی شان به همین طور جنایات و انزجار خلاصه میگردد!
