عید از ریشه “عود” به معنای رجوع است یعنی رجوع به اصل و حقیقت است، فعلاً ما در آستانه فرارسیدن “عید سعید فطر” عید بازگشت به خدا و جشن اطاعت و تسلیم در برابر الله (ج) و انجام عمل نیکو و روز اجابت درخواست بنده گان از جانب پروردگار است.
مسلمانان روزه دار که ماه رمضان را به روزه دارى به پا داشته و از خوردن، آشامیدن و بسیارى از کارهاى مبنع امتناع کرده اند، اکنون پس از گذشت ماه رمضان در نخستین روز ماه شوال اجر و پاداش خود را از خداوند مى طلبند، اجر و پاداشى که خود خداوند به آنان وعده داده است. بدون شک، ماه مبارک رمضان بهترین فرصت برای خودسازی و صیقل دادن دل است.
در حقیقت عید رمضان یکی از دو عید( عید رمضان وعید قربان) است که مسلمانان آنرا به خوشی و سرور می گذرانند، پایان ماه رمضان “عید رمضان” و حدود دو ماه ۱۰ روز بعد “عید قربان” فرا میرسد.
شماری از شعرای زبان فارسی دری در مورد عید، شعرهای سروده اند:
“حافظ” شاعر بزرگ گوید:
روزه یکسو شد و عید آمد دلها برخاست
می زخمخانه به جوش آمد و میباید خواست
توبۀ زهد فروشان گران جان بگذشت
وقت رندی وطرب کردن رندان پیداست
ثواب روزه و حج، قبول آن کس بود
که خاک میکدۀ عشق را، زیارت کرد
همچنان “غلام نبی صوفی عشقری” گوید:
چو در عید صیام، عیدی نه کردی
طوافت، عید قر بان میکنم یار
مسلمانان به خاطر این که عید را به درستی جشن بگیرند برای کودکان و نوجوانان خود لباس و بوت های نو خریداری میکنند تا در روز های عید، فرزندان شان پاک و مصفا باشند و همچنان بزرگان به کودکان و نوجوانان، “پول نقد” عیدانه میدهند. دامادان به نامزادان خود لباس عیدانه و شیرینی خریداری میکنند. اما مولانا شاعر بزرگ زبان فارسی دری می گوید:
عید آمد وعید آمد، یاری که رمید آمد
عیدانه فراوان شد، تا باد چنین بادا
در پایان خواستم این نبشته را با این شعر زیبا به پایان رسانم
عید آمد وهرکس، پی کار خویش است
می نازد اگر غنی، اگر درویش است
من بی تو به حال خود نظر ها کردم
دیدم که هنوز هم رمضان در پیش است
