خبری را در روزنامه های چاپ کابل مبنی بر اعدام کودک هشت ساله توسط گروه طالبان مطالعه نمودم با مطالعه این خبر موی بر بدنم راست شد، در خبر آمده بود چون پدر این کودک افسر پولیس بود به همان جرم به دار مجازات آویخته شد اینکه کودک هشت ساله مطابق به کدام مستندات قانونی و شرعی و چرا به دار مجازات آویخته شد این را باید علمای کشور پاسخ بگوید همین علمای که بنا به گفته پیامبر بزرگوار اسلام وارثین انبیاء اند و مسؤولیت دارند تا مردم را هدایت و از دساتیر دینی آگاهی دهند، مردم را به کار های نیک دعوت و از انجام اعمال قبیح باز دارند در برابر اعمال خلاف اسلامی و انسانی از خود واکنش در خور توجه نشان داده، حقایق را به مردم بازگو و مؤلفه های دینی را به تعریف بگیرند ، همین علمای که نشر بعضی برنامه های تلویزیونی را مخالف اعتقادات و باور های دینی دانسته و ممنوع اعلان نمود و بر حسب آن تعداد از برنامه ها و سریال ها از نشر باز ماندند. چون معلومات قاصر که من دارم میرساند انسان تا رسیدن به سن قانونی مسؤولیت جزایی ندارند حتی اگر جرمی را مرتکب شوند مجازات نه، بل به دارالتأدیب غرض تعلیم و تربیت سپرده می شوند و جزای اعدام مخصوص کسانی است که شدید ترین جرایم را که در حد جنایت باشد، مرتکب و فاعل آن غیر قابل اصلاح و تربیه مجدد باشند و حضور شان در جامعه خطرناک و مصؤونیت اجتماعی را آسیب برسانند در آن صورت بعد از اصدار حکم محاکم ثلاثه و تأیید رئیس جمهور، مجازات اعدام قابل تطبیق است در غیر آن نه، و قوانین نافذه کشور قضات را نیز سخت متوجه مسؤولیت هایش گردانیده تا در اصدار حکم اعدام، از نهایت دقت و توجه کار بگیرند بخاطر که اعدام بازی با حیات افراد است در صورت که بعد از تطبیق حکم اعدام بی گناهی فرد به اثبات برسد نمیتوان به وی حیات دوباره بخشید و یا جبران خساره نمود، و اینکه بنا بر اصل حقوقی جرم شخصی و مسؤولیت شخصی است به این معنی که نباید شخصی را به جرم کسی دیگر ولو که پدر باشد یا برادر و یا فرد دیگر مجازات نمود و چه رسد به اینکه به گناه جرمی به مجازات محکوم شوی که هیچ گاهی مرتکب نشده باشی.
همچنین خبر مبنی بر اینکه طالبان تعداد از گروگان های خود را در ولسوالی گلستان ولایت فراه سربریدند و تعداد دیگر شان را به قتل رسانده و در بدل رهایی تعداد دیگر آنها مبالغ هنگفت را از فامیل های بی بضاعت و ناتوان شان که نان برای خوردن ندارند، خواسته اند نیز در روزنامه ها به نشر رسید و جالب این که این اعمال از سوی کسانی صورت گرفته و می گیرد که به قول خودشان به منظور اصلاح جامعه افغانستان و حراست و پاسداری از هدایات و دساتیر شریعت اسلامی وارد افغانستان شده و به منظور تحقق این اهداف مبارزه می نمایند. رهبر این گروه خود را امیر المؤمنین خطاب و داعیه دار احیای امارت اسلامی در سرزمین است که بیش از ۹۹% مسلمانان را در خود جای داده اند و می خواهد دساتیر و هدایات اسلام عزیز را بر مردم افغانستان تطبیق نماید اینکه دین اسلام در کجا دستور داده که اسیر و گروگان خود را به قتل برساند نیز باید علمای کرام پاسخ دهند طوریکه در جنگ های که در زمان پیامبر به وقوع می پیوست آن حضرت تأکید می کرد که مبادا اسیر جنگی را بکشی و یا حتی اذیتش کنی چون اسیران جنگی و زنان در امان اند و قوانین بین المللی بشر دوستانه که بیشتر در زمان جنگ قابل تطبیق را دارد نیز این حکم را صراحتاً درج نموده است که کشتن اسیر جنگی ممنوع است و جنایت جنگی شمرده می شود و بر بنیاد این قوانین جنایات جنگی شامل موارد چون قتل عمد؛ شکنجه یا رفتار غیرانسانی، ایجاد درد و رنج عظیم یا ایراد جراحات جدی به بدن یا به سلامت، تخریب گسترده یا تصاحب دارایی که فاقد ضرورت نظامی بوده و به طور غیرقانونی و از روی عمد انجام شده باشد؛ حبس غیرقانونی و گروگانگیری می باشد که همه این موارد از سوی گروه سفاک و ددمنش طالبان در کشور ما تحقق یافته و انجام شده است به این معنی که طالبان انسان بی گناه این سرزمین را به قتل رسانده، با نهایت بیرحمی و شقاوت انسان افغانستانی را سر بریده، به جرم رأی دادن انگشت شهروند این خطه را قطع نموده، مکاتب و شفاخانه ها را که حکم تأسیسات عام المنفعه را دارند تخریب و سوختانده اند، با حمله به مناطق غیر نظامی افراد و اشخاص را به گروگان گرفته و اکثر اوقات این گروگان ها را با نهایت بیرحمی به شهادت رساندند از شهادت اجمل نقشبندی شروع الی شهادت دو تن از گروگان ها در ولسوالی گلستان ولایت فراه.
اما دریغ علمای دینی ما که در مسند امر به معروف و نهی از منکر قرار گرفته اند هیچ گاهی این اعمال جنایتکاران تاریخ را نکوهش و تقبیح نمی کنند و حتی به خود زحمت نمیدهند که عکس العمل نشان دهند.
