در نیمه ماه گذشته هم میهنان عزیز ما شاهد یک سلسله اخبار وشعار هاى گرم وداغ بودند. در رسانه هاى خبری واطلاعات دسته جمعى این خبرها زمزمه میشد که گویا میهن عزیز ما رو به استقلال کرده که درین راستا تقریبا هفت ولایت نیم ونیم کله زیر سیطره قوتهاى افغانى در آمده واز سیطره متجاوزین بین المللی نجات یافته است.
در همین روزها بطور روزانه در روزنامه ها، مجله ها وسایت هاى انترنتى تصاویر جالب وزیباى اردوى ملى پر از خشم و غرور به نشر سپرده مېشد که به دیدنش فکر میکردى که گویا همین حالا اینها توانسته اند که نیروى یک صد وپنجا هزار نفرى امریکا را سر ببرند واستقلال تمام کشور نه تنها هفت شهرک را به زور شمشیر خود کسب کرده اند وحالا مصروف جشن آزادی اند.
این سلسله انتقال مسؤولیت هاى امنیتى دولت کرزى را سخت رسوا وشرمسار ساخت، زیرا خود شان ماهیت وحقیقت اصلى دولت خود را برملا ساخت، با وجودیکه حقیقت این دولت دست نشانده بیگانگان از سابق هم نزد اکثریت ملت غیور ما برملا وروشن بود لکن باز هم بعض به دالر فروخته شده گان به این وآن خود و بعض مردم ساده لوح را فریب می دادند لکن بعد از این پروسه انتقال مسؤولیت ها هیچ نقطه یې باقی نماند که باعث شک وتردد برغلام بودن دولت کابل باشد، بعد ازین اگر باز هم کسى در برده گى وبیگانه پرستى دولت کابل شک میکنند اینها اصلا با عقل خود دشمنى مى کنند.
مکمل ده سال گذشته طالبان شب وروز داد وفغان مى زدند که میهن عزیز ما تحت تجاوز قرار گرفته است ومستعمره دولت هاى خونخوار جهان گشته لکن بعض مردمان بى خبر ومتاثر از تبلیغات زهراگین دشمن این سخن آنها را گوش نمى دادند وبه لاف وشاف کرزى وهمراهانش گوش مى دادند وسخن اینها را تصدیق میکردند، لکن حالا در حین انتقال مسؤولیت ها سخنان پر شر وشور دولتمردان کابل که ادعاى استقلال هفت شهر کشور را میکردند به هم وطنان عزیز ما ثابت کردند که همه اظهارات طالبان در مقابل دولت کابل به حقایق استوار است، و ثابت کردند که واقعا میهن عزیزما تحت اشغال قرار دارد ودولت کابل فاقد هر نوع آزادى واستقلال میباشد،و تنها قواى متجاوز خارجى داراى هر نوع صلاحیت واختیارات هستند.
بعد از ختم دوره نخست انتقال مسؤولیت ها روز سه شنبه هفته گذشته رئیس دولت کابل کرزى در یک گردهمایى در رابطه مذکور بیانیه جالبى را ایراد نمود که به تمام دعوه هاى طالبان در مقابل شخص خودش مهر تصدیق گذاشت.
نامبرده در این اظهار خود که بسیار به تاب وشاب سخن میزد گفت: این پروسه انتقال مسؤولیت ها در سه سال آینده به پایه تکمیل خواهد رسید وآنگاه ملت افغان حفظ ونگهدارى میهن خود را توسط فرزندان خودشان به جشن سرتاسرى خواهد گرفت.
حالا خوانندگان خودشان قضاوت بکنند که این سخنان کرزى علاوه ازین دیگر چه مطلب خواهد داشت که تا حالا میهن ما نه آزاد است ونه وقت برگزارى جشن استقلال فرارسیده است!!
اگر کمى دقت کنیم در مى یابیم که پروسه انتقال مسؤولیت ها وصلاحیت هاى امنیتى از قواى خارجى به قواى افغانى خود و درین مورد اظهارات پر افتخار دولت کابل کې ګویا صاحب استقلال شدند خود به خود نشانگر وبیانگر این امر است که تا حالا صلاحیت ها واختیارات میهن در دست افغانها نیست بلکه در دست بیگانگان متجاوز میباشد و فقط حالا یک اندازه صلاحیت هاى محدود ودر مناطق محدود را به افغانها وآن هم به افغانهاى مزدور وبرده خودشان انتقال دادند!
شاید کسى بگوید که صلاحیت و اختیارات نزد کرزى میباشد وتنها مسؤولیت امنیتى در دست قواى خارجى میباشد؟!! این یک امر بسیار مضحک وخنداور میباشد، زیرا دولتى که امنیت خود را گرفته نمیتواند و به توسط بیگانگان خود را نگهدارى میکند در همچو حال محض تصور استقلال وآزادى جنون محض ودشمنى با عقل میباشد.
عملیات روز افزون وخود سرانه قواى متجاوز وکشتار بى رحمانه هم میهنان بى گناه توسط آنها و در مقابل آنها نتیجه ندادن هر نوع اظهارات خشمگین کرزى دال بر این است که میهن ما مستقل وآزاد نه، بلکه طبق فرموده طالبان مستعمره بیگانگان متجاوز به سرکردگى امریکا است.
وهمچنان گفته میتوانیم که انتقال قدرت درین شرایط حساس وناگوار براى دولت کابل ونیروهاى خارجى به معنى قبول کرد ن شکست از طرف نیروهاى خارجى وگرفتن یک نوع آماده گى به فرار میباشد.
امروز تمام جهانیان ، دوست ودشمن باین امر شاهدى میدهند که بهار امسال براى نیروهاى متجاوز خارجى ودولت کابل از هر وخت زیادتر مملو از بسا مشکلات وخونریزیها هست، وبالمقابل طالبان از هروخت وزمان زیادتر قوى ونیرومند به نظر میرسند، از حملات منظم وکشنده اخیر آنها به نظر میرسد که دیگر عمر استعمار افغانستان رو به ختم شدن است.
حالا همه جهان به این نتیجه رسیده اند که امریکاییها در مقابل طالبان روبه زانو در آمدن هستند و در مقابل آنها دیگر تاب مقاومت وایستادگى را از دست داده اند واز همین جهت است که حالا از پى واسطه پیدا کردن براى مذاکرات مستقیم با طالبان هستند.
و طرف دیگر دولت کابل هم روزهاى تلخ زندگى خود را میگذارند و در هر عرصه حکومت دچار مشکلات فراوان و گوناگونى میباشد، از یک سو وجود گروهاى نامتجانس وبیگانه پرور در داخل حکومت، فساد ادارى واختلاس مالى که نظیر آن در جهان به چشم نمى خورد، دولت را مثل بوجى کهنه سوراخ سوراخ کرده اند، واز سوى دیگر طالبان در بخش هاى مختلف دولت نفوذ کرده اند وافراد خود را داخل دولت کرده اند واز داخل به ضد دولت ودوستان خارجى شان حملات کارى ونیرومندى را اجرا میکنند که باعث تلفات بسا سنگین به دولت ونیروهاى خارجى میشود.
باوجود این ضعف وناتوانى نیروهاى خارجى ودولتى در مقابل طالبان در همچو حالت سپردن مسؤولیت ها به نیروهاى اجیر دولت کابل که به معنى گریز نیروهاى متجاوز نباشد دیگر چه میباشد؟!!
وقتیکه نیروهاى بیش از چهل کشور نیرومند جهان و در پهلوى نیروى یک صد وپنجا هزارى امریکا که مجهز به تکنالوجى پیشرفته جهان مبیاشد نه توانند که جلو حملات کوبنده طالبان را بگیرند پس چطور اردو وپولیس بى سواد بیچاره و اجیر دولت کابل مى توانند که این کار را بکنند؟
در حین پروسه انتقال طالبان به حملات کوبنده خود شدت بخشیدند تا که به جهانیان ضعف دولت کابل را ثابت سازند وبه آنها وانمود سازند که اصلا امریکا این انتقال را براى فرار از مسؤولیت وجلوگیرى از تلفات نیروهاى خودشان میکنند نه به سبب نیرومندى نیروهاى کرزى!
لکن جاى بسا تعجب است که بعض نویسندها وتحلیگران سیاسی در این مورد گفته هاى دولتمردان کابل را زمزمه میکردند ومى گفتند که طالبان این حملات را براى جلوگیرى از افغانى شدن قدرت میکنند!
در حالیکه همگى میدانند که طبق همان متل عامیانه (زور کاکا است که انگور در تاکا است) زور شمشیر همین طالبان است که امروز امریکاى مغرور وادار میشود تا یک اندازه قدرت کم و تم را به مزدوران افغانى خود بسپارند، گر چه به شکل نمایشى ویا به خاِطر اهداف پنهانى دیگرى باشد!!!
اگر زور شیرمردان طالبان نمى بود امروز شاید رئیس دولت کابل جنرال دیوید پترایس و یا اقلا خلیل زاد میبود وکرزى بار دیگر در رستورانت خود در امریکا مصروف کاسه شستن مى بود، وسیاف، ربانی، عبدالله عبدالله، وقسم فهیم شاید امروز در باغ وحش کابل در قفس ها بنام مجرمین جنگ به نمایش گذاشته میشدند و تمام کارمندان خورد وکلان دولت شاید امریکایان خالص میبودند!!
باور کنید اگر طالبان امسال از عملیات خود کمى مى کاستند شاید امریکا به هیچ صورت وادار به انتقال قدرت وآن هم به مزدوران خود نمى شدند وآنگاه شاید مى گفتند که تا حالى قواى کرزى قابل انتقال مسؤولیت ها نمى باشد.
اگر فراموش نکرده باشید وقتیکه روسهاى خونخواربا نیروى شکست ناپذیر خود به شکست خود پى بردند ودر مقابل فرزندان سربکف کشور ما تاب مقاومت را از دست دادند اول در جینوا به نام معاهده یک بینى خمیرى را به خود ساختند وقدرت را به غلامان حلقه بگوش خودشان کمونستهاى بى ننگ سپردند وسپس پابه فرار گذاشتند وتا وقتى از افغانستان به صورت کلى دست خود را نه برداشتند تا که اجیرانش به شکست همه جانبه نایل نگردیده بودند.
قابل تذکر است که در آن وقت نه روسها به شکست خود اقرار میکردند ونه اجیرانش این امر را قبول میکردند ولى امروز پس از گذشت زمان روسها به جرات تمام به شکست خود اعتراف میکنند وحتى به امریکا مشوره میدهند ومى گویند که ملت افغان هیچگاه بیگانگان را تحمل نمى کنند و هیچ قدرت خارجى نمى تواند که آنها را تابع خود بگرداند، وان شاء الله آن روز هم بزودى رسیدنى است که امریکاییهاى خونخوار هم مثل روسها به جهانیان مشوره دهند که با افغانهاى غیور غرض نگیرند والا به سرنوشت شرم آور امریکا شاید گرفتار شوند.
در پایان مقاله به طور مجموع گفته میتوانیم که انتقال مسؤولیت ها به ما افغانها وانمود ساخت که میهن عزیز ما عملا تحت استعمار وتجاوز صلیبیهاى خونخوار قرار دارند و دولت کابل در ده سال گذشته نه تنها اینکه فاقد هرنوع استقلال وآزادى بود بلکه با ادعاهاى استقلال وآزادى دروغین ملت غیور مارا فریب داده اند.
و همچنان این امر را برملا ساخت که نیروهاى متجاوز خارجى دیگر قدرت مقابله با شیرمردان این میهن را از دست داده اند ومیکوشند که به پیدا کردن یک بهانه به قسم تکتیکى پابه فرار گذارند.
درین وقت حساس به افغانهاى غیور مى باید که بیش ازین به سخنان دروغین دولت کابل گوش ندهند و همگى برخیزند و دوش بادوش با فرزندان آزادیگراى راستین این میهن طالبان عزیز ایستند وبا ادا کردن مسؤولیت ایمانى ووجدانى خود ضربات سنگین، کوبنده وکوشنده را به متجاوزین خارجى واجیران داخلى شان وارد کنند تا که بار دیگر کسى خواب تجاوز بر افغانستان را نه بینند.
درین شرایط حساس وبا در نظر داشت نتایج ناگوار جهاد سابقه باید افغانها هوشیار باشند که این بار از ایجاد گروهاى گوناگون به صورت جدى اجتناب کنند وتحت قومانده یک امیر واحد در یک صف واحد ومتحد علیه متجاوزین خونخوار به جهاد بپردازند.
به امید شرمسارى مزید صلیبیها و مزدوان حلقه بگوش شان.
