تقریبا از یک و نیم ماه بدینسو حکومت پاکستان یک سلسله حملات راکتی را بر حریم پاک میهن عزیز ما به راه انداخته است، در سلسله این حملات تا حالى صدها راکت مختلف النوع را بر مناطق سرحدی ولایات کنر، ننگرهار وپکتیکا شلیک کرده اند که منجر به شهادت و زخمی شدن ده ها تن از هموطنان عزیز ما گردیده و صدها تن دیگر را مجبور به ترک خانه های شان کرده است.
ولې با تاسف فراوان که دولت مزدور کابل با وجودیکه که پاکستان را یگانه دشمن خود در روى زمین معرفی میکند، در جواب این تجاوز بى شرمانه تا حالى هیچ کدام عکس العمل قاطع و جدی را نشان نداده است، بلکه کرزى مزدور با بیانیه اخیرش پاکستان را تشویق به حملات مزید کرد، او گفت: من هرگز قواى خود اجازه نمیدهم که برخلاف پاکستان حملات بالمثل را انجام دهد!
پارلمان رسواى کابل هم درین رابطه در جلسه اخیرشان یک بار دیگر آبرو و عزت ما در انظار مردم جهان با خاک یکسان کردند، درین وقت حساس و درجلسه منقعد شده، به رابطه همین موضوع حساس انها یک پارچه تمثیلی را که حکایت از زد و خورد، سب و دشنام دختران گودر را میکرد به جهانیان عرض کردند! لعنت به این پارلمان بى خرد و بى کفایت!
و طرف دیگر قواى تجاوزگر ناتو مستقر در افغانستان هم درین رابطه تقریبا خاموشی را اختیار کرده و کدام عکس العمل مفید را نشان نداده است، درحالیکه به گفته جنرال رحیم وردگ، دفاع از حریم افغانستان در همچو حالات یکى از وظایف عمده و مهم ناتو میباشد.
یک سوال مهم که در اذهان اکثریت مردم افغانستان میگردد، این است که کدام اهداف در ماوراى حملات بى شرمانه پاکستان وجود دارد؟
بخش اعظم تحلیلگراى سیاسی باین عقیده هستند که این حملات در حقیقت یک توطئه امریکا با موافقت مزدوران پاکستانی و افغانی شان است که توسط آن میخواهند تا افکار عامه ملت غیور ما را در حمایت از وجود دایمی شان در افغانستان جلب نمایند.
بعضی دلایل که دلالت به این گونه توطئه می کنند، قرار ذیل میباشد:
١- با وجود تیرگى روابط بین امریکا و پاکستان و موجودیت قواى بیش از چهل و دو کشور هاى بزرگ جهان در افغانستان، هیچگاه پاکستان نمیتواند که بدون قومانده امریکا دست به همچو تجاوز آشکار بزند؛
٢- عکس العمل عادى و عارى از عمل قاطع و جدی از طرف دولت مزدور کابل با وجودیکه در ترکیب این حکومت بدنام اکثریت مردمانی هستند که سالهاى متمادى به ضد پاکستان لاف و شاف میزدند، مثل کمونیستهاى سابقه، افرادی مربوط شوراى نظار, و دست لیساى مزاری که از سالها بدینسو به هزارها هم میهنان بى خبر ما را به ضد طالبان مى جنگانند، بدلیل اینکه طالبان در خفا براى پاکستان کار میکنند و حالا که پاکستان به صورت علنى و در پرتو حکومت همینها تجاوز کردند، در مقابل همچو تجاوز خاموشی اینها دلالت براین میکند که در پشت این حملات دسیسه هاى دیگرى وجود دارد؛
٣- اظهارات ضعیف جنرال وردگ در کابل و جنرال امین الله امرخیل در منطقه مربوطه در ضمن شکایت از قواى ناتو به مردم وانمود ساخت که گویا دولت کابل بدون همکاری ناتو نمیتواند که جلو حملات پاکستان را بگیرد.
با در نظر داشت همه این دلایل میتوانیم که پلان این دسیسه امریکا را چنین تخمین کنیم:
امریکا از یک سو به غلام پاکستانی خود دستور حمله بر خاک افغانستان داده است و از جانب دیگر برده هاى افغانی خود را از اظهار هر نوع عکس العمل هاى جدی وقاطع منع نموده اند.
و در عین حال به جنرال وردگ در کابل و جنرال امرخیل کلانترین قوماندان دولت در منطقه دستور داده اند که هر دو اینها بنوبه خود باید اظهاراتى را بکند که بر ضعف و ناتوانى دولت دلالت کند وهمچنان احتیاج دولت افغانستان را به قواى پیمان ناتو در راه دفاع ازخود وانمود سازد، تا که در نتیجه همه این کوششها وچالش ها افغانها خود بخود به دادن پایگاهاى دایمى براى امریکا قناعت کند.
همچنان در پهلوى دسیسه مذکور امریکا میخواهد که توسط این حملات پاکستان تایک حدې بتواند که جلو پیشرفت حملات شدید وروبه گترش سریع طالبان را بگیرد زیرا پس ازاین حملات پاکستانى خود بخود توجه مردم از تجاوز امریکا به تجاوز پاکستان بر میگردد و تا یک حدى شاید ازهمکارى آنها – البته به زعم امریکا- با طالبان کاسته خواهد شد.
در مجموع باید گفته شود که در پشت این حملات پاکستان دسیسه هاى گوناگون دشمنان داخلی، خارجى و منقطوی ما پنهان است که بیان کردن همه آنها در یک مقاله خورد ناممکن میباشد.
حالا برمیگردیم به اصل موضوع خود که چرا طالبان در مقابل این تجاوز پاکستان خاموش هستند و هیچ عکس العمل را از خود نشان نمى دهد؟! در حالیکه در همچو موارد توقع اکثریت ملت ما از طالبان میباشد، زیرا که آنها هستند که فعلا پرچم حریت و آزادی کشور را باکمال شهامت و شجاعت بر افراشته اند و درین راه از هیچ نوع قربانی جانى و مالى دریغ نمى ورزند!
جواب سوال مذکور اینست که طالبان هیچگاه در برابر تجاوز پاکستان بى تفاوت نه مانده اند، بلکه آنها در مقابل پاکستان از ده سال بدینسو جهاد را اعلان نموده اند.
شاید همه به یاد داشته باشد که در سال ٢٠٠١میلادی بعد از حملات صلیب شکن یازده سپتمبر رئیس جمهور وقت امریکا بوش خورد به پاکستان هوشدار داد که راه سوم نداری، لازم است که یا از ما حمایت بکنی ویا از ترورست هاى همجوار خود (طالبان)!
در پاسخ باین هوشدار رئیس جمهور وقت پاکستان جنرال مشرف (بى شرف) بسیار به عجله باکمال بى غیرتى حمایت خود را از امریکا اعلام نمود وگفت: ما در راه مبارزه با تروریزم آماده هرنوع همکاری میباشیم، و عملا زمین و فضاى خود را در اختیار امریکا علیه افغانستان گذاشت، که تا حالا امریکا از بعضى پایگاهاى هوایی انها استفاده میکند.
در جواب اینها طالبان در حدود یک ونیم هزار علماء کرام را از مناطق مختلف کشور در قندهار در ضمن یک گردهمایی بزرگ جمع کردند که تمام آنها متحدانه به یک صدا ویک آواز در مقابل امریکا وبه شمول پاکستان هر آن کشوری که امریکا را در راه تجاوز بر میهن عزیز ما همکاری کند اعلان جهاد کردند.
از همین روز طالبان در مقابل پاکستان جهاد خود را اعلان وشروع نموده اند وتا امروز دوام دارد، که درین راستا خسارات سنگینى وارد شده به پاکستان از هیچ کس پت وپنهان نمې باشد.
خساراتی که در طول ده سال گذشته از سوی طالبان به قوای پاکستانی وارد شده است شاید امثال آن در تاریخ پاکستان بسیار کم ویا اصلا وجود نداشته باشد، که فقط اشاره کردن به آن از طاقت این مقاله خورد پوره نمی باشد، اگر کسی میخواهد که به چشم سر خود نمونه های این خسارات را ببیند لطفا در انترنت در بخش یوتوب به عنوان وزیرستان و یا طالبان پاکستان جستجو نماید وده ها افلامی را مشاهده کند که مملو از تصاویر مرده های فوج پاکستان می باشد.
و همچنان طالبان هم متحمل مشکلات زیادى از طرف پاکستان شده که شاید آن قدر مشکلات را از امریکا ندیده باشد.
به همگى آشکار است که اکثریت قوماندانان اسیر طالبان از طرف حکومت پاکستان گرفتار شده و بعدا به امریکا تسلیم داده شده اند.
درینجا شاید کسى بگوید که طبق مشاهده حملات ضد پاکستان را طالبان پاکستانی انجام میدهد، نه طالبان افغانى؟!
در جواب میگوییم که طالبان پاکستان همیشه در گفتنیهاى خود به صراحت میگویند که آنها پیرو و تحت قومانده عالیقدر امیر المؤمنین ملا محمد مجاهد هستند، و هیجگاه خود را از طالبان افغانى جدا و مستقل نمې پندارد، درین رابطه میتوانید در یوتوب در فلم کشتن کرنل امام سخنان حکیم الله محسود ابرزترین فرمانده طالبان پاکستانى را بشنوید و مشاهده کنید.
و در مقابل طالبان افغانى هم هیچگاه طالبان پاکستانى را از خود جدا نه پنداشته ونه از آنها اظهار کدام نا خرسندی کرده اند.
به طور خلاصه میگوییم که طالبان پاکستان وطالبان افغانی همگی متحدانه تحت فرماندهی عالیقدر امیر المؤمنین ملا محمد عمر مجاهد میباشند که بعضى از آنها در پاکستان وبعضى در افغانستان مصروف جهاد علیه متجاوزین صلیبی هستند.
شاید کسی دیگری بگوید که صحیح است این را قبول کردیم که طالبان در مقابل پاکستان بی تفاوت نمانده اند و عملا به ضد آنها مصروف و سرگرم جهاد اند لکن میباییست که راجع به تقبیح ومحکوم نمودن حملات جدید پاکستان اقلا یک اعلامیه را می کشید!
در جواب میگوییم که برای همگی دوستان و دشمنان طالبان آشکار و هویدا است که طالبان همیشه عمل کردن را به سخن زدن ترجیح داده است وکوشیده اند که کار را به گفتار و شعار مقدم کنند، وبالخصوص در اظهارات خود علیه پاکستان از بسیار احتیاط کار میگرند برای اینکه از یک طرف حیات، آبرو وعزت مهاجرین افغانی مقیم پاکستان را که بالغ به صدها هزارتن میباشد نگهداری کنند وبا خطر مواجه نکنند، و از طرف دیگر جلو دسیسهای دشمنان اسلام را بگیرند که شب وروز را یکی کرده اند ومیکوشند تا در بین این دو ملت همجوار ومسلمان تفرقه بیاندازد وآنها را علیه یک دیگر مصروف سازند.
تمام افغانها وبالخصوص مهاجرین افغان مقیم پاکستان هرگز باید این نیکی طالبان را فراموش نکنند که در ده سال جنگ با پاکستان از کمال حکمت وتدبیر کار گرفته اند که از یک سو توانسته اند که به دشمن خود (پاکستان) ضربه وارد کنند واز آنها انتقام خود را بگیرند، واز طرف دیگر با اجتناب از بیانیه های ناسنجیده وبی مورد آبرو وعزت مهاجرین خود را حفظ کرده اند.
و خوشبختانه که ملت پاکستان دولت کابل را مثل حکومت خود شان یک دولت مزدور وتحمیل شده علیه افغانان تلقی میکند واگر چنین نمى بود به سبب اظهارات غیر معقول دولتمردان کابل شاید امروز مهاجرین افغان دچار مشکلات فراونى میبودند.
در مجموع گفته میتوانیم که کار کردن مهم است نه شعار دادن و خاصتا از آن سلسله شعارها باید جدا خود داری شود که اضرارش نسبت به منافع زیاد میباشد، و اگر تنها به شعار هاى پر شروشور چیزى مى شد حالا دولت کابل پیشرفته ترین حکومت در روى زمین مى بود، وچهار ایالت پاکستان خو حتما حالا چهار ولایت افغانستان یاد مى شد.
سخن را مې گنجانیم و بطور خلاصه میگوییم که طالبان در برابر تجاوزات پاکستان بى تفاوت و خاموش نیستند، بلکه از ده سال بدینسو هر روز وشب علیه پاکستان و تمام متجاوزین مصروف مبارزه وجهاد هستند، و اینک به نصرت الله متعال و همکاری همه جانبه ملت غیور ما و با دادن قربانیهاى بى دریغ نزدیک هستند، که به سرکرده گی امریکا مغرور به شمول پاکستان خائن تمام متجاوزین را که بر علیه دین، ناموس، ومیهن عزیز ما یورش آورده اند به زانو در آورند.
در نهایت از آنعده هموطنان عزیز ما که تا حالا نزدشان بعض شکوک و شبهات بر علیه طالبان فرزندان اصیل این میهن وجود بود تقاضا میکنیم، که دیگر دشمنان اسلام و افغانستان را اجازه ندهید که باتیلغات دروغین و زهراگین خود میان شما و طالبان فرزندان اصیل این میهن فاصله ها را ایجاد کنند، حالا شاید شما دشمنان اصلی و جعلی پاکستان را شناخته باشید، بیائید که به حقایق اعتراف کنیم و همه باهم با اخلاص نیت و کمال صداقت و روحیه برادری ملی و اسلامی روى دشمنان دروغین پاکستان را سیاه کنیم و هرچه زودتر تحت قیادت دلیرانه و مدبرانه عالیقدر امیر المؤمنین به طرف سنگرهاى گرم و داغ جهاد بشتابیم و به شمول پاکستان به همه یورشیان خونخوار جهان جواب دندان شکن بدهیم تا که درین رابطه مسؤولیت ایمانی و وجدانی خود را ادا کنیم و از شرمساری و خجالت دنیا و آخرت خود را نجات دهیم.
به امید افغانستان آزاد سربلند و داراى نظام عادل.
