ما امروز یک بار دیگر در سوگ یک تعداد از بهترین فرزندان دلیر مان به ماتم نشستیم، آنانیکه یک عمری برای آزادی، استقلال، تمامیت ارضی، افتخارات و سربلندی ما رزمیدند و سر انجام در یک توطئه خیلی نامردانه توسط دشمنان ما از میان بر داشته شدند.
متاسفانه هنوز غرق در اندوه جنرال داود داود، شاه جهان نوری و مولانای سید خیلی بودیم که خبر قتل داکتر ذکی پاهنگ یکی از روشنگران و آگاهان وطندوست ما که از شهر لندن بخاطر کار به افغانستان رفته بود، اخیرا بدست تروریسم طالبانی جام شهادت نوشید. این در حالیست که هر روز یک تعداد از هموطنان شریف ما در نقاط مختلف کشور توسط تروریسم طالبانی به شهادت میرسند.
درین اواخر ما شاهد شدت گرفتن دو توطئه خیلی خطرناک و ضد ملی هستیم: از یک طرف معامله های سری با طالبان تحت عنوان “صلح با برادران ناراضی”، و از طرف دیگر قتل های زنجیره یی که در نتیجه آن یک تعداد از رهبران قومی در جنوب و تعدادی فرماندهان نامدار جهاد و مقاومت ملی در شمال افغانستان که حاضر به سازش با تروریسم نبودند یکی بعد دیگری از میان برداشته شدند.
این قتل های زنجیره یی هر گز تصادفی نبوده ،و بدون هماهنگی با حلقۀ طالب گرا و تمامیت خواه درون ارگ ریاست جمهوری نمی توانست عملی شود. ازینرو دلیرمردان ما در حالی شهید میشوند که هستۀ توطئه در داخل رژیم قرار دارد. پرسش اساسی اینست رژیمی که خود مصروف توطئه و برنامه ریزی برای قتل فرزندان ما ست پس قربانی در دفاع ازین رژیم چه مفهومی را میتواند ارایه میکند؟
واقعیت اینست که تیم کرزی و تروریسم طالبانی پشت و روی یک سکه اند. مقابله با یکی و دفاع از دیگری هیچ مفهومی را نمیتواند ارایه نماید. به نظر من ما نمیتوانیم طالبان را بدون تصفیه حساب با حلقۀ طالب طلب و تمامیت خواه رژیم کرزی شکست بدهیم. به بیان دیگر حکومت کرزی امروز به سنگر دفاع طالبان تبدیل شده است. اما تصفیه حساب با حلقه طالب گرا ادارۀ کرزی بدون تصفیه حساب با تجاران مذهبی و قومی منسوب به شمال که بحیث ابزار حاکمیت تبدیل شده اند، به مشکل میتواند ما را به هدف برساند. چنانچه یک تعداد آنها مصروف بلند منزل و تجارت هستند، ویا هم در معامله و سازش در محور ” شورای عالی صلح” با کرزی و طالبان قرار گرفته اند. برخی دیگر در خود خواهی، بی اتفاقی و بز دلی بسر میبرند. ازینرو بدون توجه به این گروه های یاد شده هرگز ما نمی توانیم حق خود را از دستگاه تمامیت خواه و طالب پرست کرزی بستانیم و یا جلو تروریسم طالبانی را سد شویم . این در حالیست که ما شاهد شهادت بهترین فرزندان ما که یکی از گرانبها ترین سرمایه های کشور، هویت و بقای ما محسوب میشوند، هستیم.
قتل های زنجیره ای اخیر به ویژه حادثه المناک تخار باید مردم ما، بویژه رهبران و فرماندهان مانرا از خواب غفلت بیدار کرده باشد و آنها را متوجه این خطر بسازد که بقای ما در معرض نابودی قرار دارد.
یکی از عوامل اساسی قتل های زنجیرۀ ریشه کن کردن نیروهای مقاومت و حامیان ایشان از دولت است که ساختار قدرت را به شکل فوق العاده تغیرداده است و مراجع تصمیم گیرندۀ قدرت در اختیار دوحزب مطلقآ دارای تفکر معیوب وبرتری جویی نژادی قرار گرفته است. حزب افغان ملت و حزب اسلامی اساسآ ساختار ادارۀ حامد کرزی را تشکیل میدهد، موجودیت افراد احزاب یاد شده از پایین ترین ادارات دولتی تا وزارت خانه های کلیدی چون وزارت خانه های امنیتی، اقتصادی و فرهنگی توانسته نفوس و تآثیر پذیری خارجیها مخصوصآ پاکستان را به طور گسترده در کشوربالا برد. وخصوصآ بعد از آنکه ریاست عمومی امنیت ملی در درست حزب اسلامی قرار گرفت مردم ما شاهد ترور شخصیت های وطندوست و تآثیر پذیر در کشور به شکل گسترده هستند.
بنا بر این نجات از شر چنین خطر بزرگ مستلزم رهبری شجاعانه با تعهد سیاسی و حس مسوؤلیت پذیری است . بنظر ما از یک طرف نداشتن یک هویت مشخص سیاسی و برنامۀ دقیقی که بتواند دورنمای آینده ما را تشکیل دهد ، و از طرف دیگر سطحی نگری به سیاست و توجه به اندوختن ثروت برای حفظ منافع شخصی باعث آشفته گی سیاسی در بین ما گردیده و دارد ما را به طرف نابودی کامل سوق میدهد.
گرچه بعد از رانده شدن یکتعداد افراد از اریکۀ قدرت ما شاهد ایجاد ایتلاف های متعددی بودیم که ادعا اصلاحات نظام را شعار خود قرار داده بودند، ولی هیچ یک از آنها به شمول ایتلاف تغیر و امید بر اساس کدام برنامۀ مشخص سیاسی که بتواند تضمین کنندۀ فردای مصؤن برای مردم باشد نبوده، این تلاش ها تنها ابزاری خوبی واقع شده برای بدست اوردن موقعیت های بی صلاحیت و لرزان در بدل معامله های بی اساس سیاسی بالای سرنوشت مردم، بنا براین اپوزیسون سیاسی دولت کوچکترین اثری بالای دولت نداشته است.
در جهان امروزی با وجود شعار های مردم سالاری و حق شهروندی “سیاست قدرت” را باید درک نمود و باید بر اساس همین باور برنامه های خویش را پی ریزی نمایم. بر اساس قرنها تجربه در سیستم انارشی بین المللی هیچ ارگان و یا نهادی وجود ندارد که از حق شما دفاع نموده عدالت سیاسی و اجتماعی برای تان تآمین نماید و ملت ها خود باید بر اساس منافع خویش سیاست خویش را پی ریزی نمایند، و شما همه میدانید که آزادی رایگان نیست. اگر ما به فرهنگ گوسفندیزم اتکا نمایم طبیعی است که نه جامعه جهانی ، نه قدرت های منطقوی و نه هم در داخل کشور هیچ کسی به شما توجه نخواهند کرد.
فلهذا تا زمانیکه شهروندان کشور، رهبران ، روشنگران و سیاستمداران مان خود، توانایی و ظرفیت خویش را در جامعه نشناسند و دنباله روی اختیار نمایند سرنوشت بهتر ازین نخواهیم داشت.
در فرجام باید گفت مسعود عزیز، داود عزیز ، شاه جهان عزیز ، خان محمد عزیز و سید خیلی عزیز آرام بخوابید، دشمنان تان با این توطئه های بزدلانه هر گز به کام نخواهند رسید و ما اجازه نخواهیم داد که لشکر جهل و ظلمت بار دیگر بر سرنوشت مردم ما حاکم گردند.
دیگر نخواهیم گذاشت که تاکستانهای شمالی اسراییل گونه به دست مزدوران بی هویت ویران گردد و کشتار دسته جمعی در بامیان و مزارشریف تکرار شود.
بلاخره باید گفت ای راد مردان به خون خفته نبردی را که شما آغاز نموده اید، به این ساده گی ها پایان نخواهند یافت ونسل جدیدی در دفاع ازین سرزمین آمادۀ نبرد اند.
___
مطلب بالا متن سخنرانی عبدالجبار آریایی در محفل یاد بود شهادت جنرال داود داود و شاه جهان نوری در لندن می باشد.
