اجازه دهید این بار حرف ها و فریاد های ناگفته ام را رساتر و صریح تر از گذشته بگوش ناشنوای آنانی طنین انداز گردم که مرا ملزم به گرایش های تند سیاسی مینمایند. اما افسوس که توطیه، شانتاژ نسبت کم بها دادن به انتقادات سودمند پاسداران ارزش ها و هویت ها عقب دروازه های بزرگان مقاومت ملی را حالا دق الباب میزند، که پخته غفلت خوش باوری ها، خودپسندی ها، اعتماد خام بر فرزندان ناخلف جهاد باعث به قربانی گرفتن شخصیت های طراز اول مقاومت ملی مردم ما چون کاظمی ها، سیدخیلی ها، خان محمد ها، و اکنون تازه دو شهبار تیز تک از قبیله عزت و شجاعت زنده یاد جنرال داوود داوود، جنرال شاه جهان و شش تن یارانشان با دستان ناپاک “حرام زاده گان تاریخ”، کشور را به ماتم سرای از شهادت بلند آوازه ترین و معروف ترین مقاومت گران ملی تبدیل ساخته است.
جهاد یک فریضه ی الهی است، که به هر ناپاک اطلاق نمی گردد. آنانیکه با مکیاژ و سناریوی عوام فریبانه مقدسات مردم ما را برخلاف ارشادات دینی ملعبه قرار داده، مومن ترین و خدا ترس ترین شخصیت های عالم اسلام را شهید میکنند، به آنها چه خطاب نمود؟ یقینآ تروریست و فاشیست! توطیه و دسیه بخاطر انحصار قدرت و تطبیق سیاست های تفوق طلبی و تمامیت خواهی قبیلوی متوسل شدن به آن، آیا از نوع جهاد است و یا تیوری های از نوع اسماعیل یون و آدلف هلتر؟ آیا منطقی و معقول است که بنام مجاهد فریب ترفند ها و حیل سیاسی و قبیلوی پرچمداران ترور و خشونت را خورد؟
آیا تائید نخبه گان دین و سیاست را گرفته اید که ساده لوحانه تماشای حذف یاران و همسنگران خود را بدست دشمنان وحدت ملی و پاکستان می کشید؟ و اگر یکبارشده است، بگذارید تاریخ بیاد داشته باشد؛شجاعانه در برابر سیاست های “قبیلوی کردن حاکمیت” به ایستید؛ طرح ها و نظریات خود را در کنار آقایون عبدالله، امرالله صالح، استاد محقق، جنرال دوستم و دیگر شخصیت های بابصیرت سیاسی و دلسوز مشترکآ با جامعه جهانی، پارلمان کشور شریک سازید. و ثابت سازید که: “تمامیت خواهان” مقدرات مردم را به استهزا و تمسخر کشیده اند، کشور را علرغم نکوهش مردم و تاریخ، بطرف پاکستانی شدن میبرند؛ بنام وحدت ملی و جهاد مقدس زمینه ترور پاسداران ارزش ها و هویت های ملی را مستقیم و غیر مستقیم مهیا میسازید؛ تصامیم ضد ملی تیم قبیله را ویتو، تحریم و مقاطعه نماید.
