اداره امنیت ملی افغانستان گفته است که سازمان اطلاعات ارتش پاکستان در پس ترور شخصیت‌های برجسته سیاسی و نظامی افغان قرار دارد.
در هفته‌های اخیر شماری از مقامهای ارشد دولتی در مناطق مختلف افغانستان در حملات تروریستی کشته شده‌اند. یک هفته پیش ژنرال داوود داوود، فرمانده پلیس حوزه شمال افغانستان در انفجاری به همراه ژنرال شاه‌جهان نوری، فرمانده پلیس تخار در دفتر والی تخار کشته شد.
آقای داوود یکی از فرماندهان ارشد اتحاد ضدطالبان در سالهای دهه نود میلادی در شمال افغانستان بود و پس از ترور او، رهبران اتحاد شمال، دولت افغانستان را هدف انتقادهای شدیدی قرار داده و متهم به سهل انگاری کردند.
عبدالله عبدالله رهبر ائتلاف تغییر و امید و همچنین مارشال محمد قسیم فهیم، معاون رئیس جمهوری، گفته‌اند که طالبان قصد دارند با “حملات هدفمند”، آنها و شماری از رهبران اصلی اتحاد شمال را ترور کنند.
در گفتگویی با لطف‌الله مشعل، سخنگوی اداره امنیت ملی افغانستان، از او پرسیدم که آیا حالا طالبان بر ترور رهبران اتحاد شمال تمرکز کرده‌اند؟
ما فکر نمی کنیم که آنها (طالبان) حلقه خاصی را در نظر گرفته باشند. با آن هم، معمولا شما در جنگ از کسی که زیاد بدتان می‌آید، اول او را از بین می‌برید؛ این ممکن است، ولی اطلاعات ما چنین چیزها را نمی‌رساند که گویا صرفا رهبران اتحاد شمال شامل لیست هدفگیری طالبان هستند.
طالبان و تروریستها مستقل نیستند. آنها مستقلانه عمل نمی کنند. به آنها دستور صادر می‌شود از کشورهای همسایه. اینکه که ها از بین می‌روند، معمولا کشورهای همسایه در این مورد تصمیم می‌گیرند و سازمانهای استخباراتی کشورهای همسایه تصمیم می‌گیرند و طالبان یا تروریستهای افغانی صرفا اجرا کننده برنامه‌های شوم بعضی از همسایه‌های ما هستند.
یعنی در واقع شما با یک کشور همسایه درگیر جنگ هستید؟
منافع بعضی کشورهای همسایه با منافع ما متضاد است، مثلا کشور همسایه ما، پاکستان، و خصوصا بخش استخبارات و نظامیان آن و نه حاکمیت دموکراتیک مردمی آن. آنها بر سر مواردی کار می‌کنند که با تامین امنیت در افغانستان در تضاد است و با ثبات در افغانستان تضاد دارد، مثلا حمایت از گروه حقانی و جیش محمد.
لشکر طیبه، لشکر انصار و حرکت المجاهدین سازمانهای رادیکال افراطی اسلامی هستند که در مناطق قبائلی مراکز آموزشی دارند و از همین مناطق استفاده می‌کنند و می‌آیند به افغانستان و دست به اعمال تخریبکارانه می‌زنند، رجال برجسته را از بین می‌برند و امنیت و ثبات افغانستان را به چالش می‌کشانند.
این جاست که منافع ما با منافع استخبارات پاکستان در تضاد است و همین تضاد منافع منجر به قتل رجال برجسته و گسترش و ادامه جنگ ده ساله در افغانستان شده است.
شما شواهدی به دست دارید که نشان بدهد پاکستان در پشت این جنگ و ترور شخصیت‌ها قرار دارد؟
مشکل ما با پاکستان نیست. مشکل ما با حلقاتی است که احزاب سیاسی و اپوزیسیون مسلح افغانستان را حمایت می‌کنند. ما مرکز فرماندهی طالبان را در افغانستان نداریم. همه مراکز آموزشی و تسلیحاتی طالبان و تروریستها در آن طرف مرز هستند.
بیش از ۶۵۰ نفر انتحاری که در شش ماه گذشته قبل از این که موفق به اجرای حمله شوند، دستگیر شده‌اند، یا پشیمان شده و دستگیر یا به نیروهای امنیتی تسلیم شده‌اند، همه در اعترافات خود گفته‌اند که یا در میرامشاه، یا در اتک، یا در پشاور یا در باجور یا در وزیرستان یا در چمن آموزش دیده‌اند.
آموزش نظامی، انفجارها و این چیزها بدون آگاهی استخبارات پاکستان محال و ناممکن است. بعضی موارد دیگری هم هست که نمی‌توانم با شما در میان بگذارم. اسناد موثقی داریم که نشان می‌دهند گروههای رادیکال افراطی و سازمان استخبارات نظامی پاکستان عملا در حمایت، تمویل و تجهیز تروریستها دست دارند.
شما این شواهدی را که از آنها سخن می‌گویید، با متحدان غربی خود، ناتو و آمریکا در میان نگذاشته‌اید و نتوانسته‌اید که آنها را متقاعد کنید که سازمان اطلاعات پاکستان در پشت این جنگ و حملات تروریستی هست؟
ما نه تنها در میان گذاشته‌ایم، بلکه به طور مکرر اصرار کرده‌ایم. ده سال می‌شود که رئیس جمهوری، وزیران داخله (کشور)، دفاع و امنیت افغانستان فریاد می‌زنند که جنگ افغانستان جنگ داخلی نیست و این عامل خارجی دارد و همسایه‌های ما در آن دست دارند.
چرا قبول نمی‌کنند؟
تا حال قبول نمی‌کردند. می‌گفتند شاید افغانها بر اساس رقابتی که با پاکستان دارند یا شاید نفوذ هند در این جا زیاد باشد که این حرفها را بزنند. ولی بعد از مرگ اسامه بن‌لادن در شهرک نیمه نظامی ابیت‌آباد در چند کیلو متری اسلام‌آباد، دنیای غرب به این پی برد که چیزهایی را که افغانها، نیروهای امنیتی و استخباراتی افغانستان می‌گفتند، واقعیت داشته است.
حالا می شما می بینید که به اصرار، خواست یا دستور مکرر آمریکایی‌ها ارتش پاکستان مجبور شد که در عملیات وزیرستان شمالی و اورکزی ایجنسی عملیات کند. ولی بدبختانه این عملیات موثری نیست. چون یک هفته پیش از این که عملیات شروع شود، آنها تمام اعضای القاعده و افراد سراج‌الدین حقانی را از آن جا بیرون کردند و به کرم ایجنسی آوردند. حالا چند روز آن جا را بمباران می‌کنند ولی دوباره جمع می‌شوند.
به این موضوع بر می‌گردیم. به محض این که ژنرال داوود در تخار کشته شد، سران اتحاد شمال انتقادهای شدیدی را علیه دولت افغانستان مطرح کردند که از آنها نمی‌تواند حمایت کند، چرا آنها این طور احساس می‌کنند؟
معمولا در وقت شهادت رجال برجسته و از دست دادن یک یار و یاور نزدیک، مردم احساساتی می‌شوند. ما اعتراضی به گفته‌های این اشخاص نداریم، ولی واقعیت طور دیگری است. آنها که می‌گویند که تنها آنها هدف هستند، چنین نیست. منابع ما هم نمی‌گویند که تنها احمد، محمود یا بکر و زید هدف هستند. بلکه هدف تمام رجال برجسته هستند.
همانطوری که گفتم، دو عامل هست: یک عامل طالبی و گروههای افراطی و دیگری عامل آی‌اس‌آی و خارجیها. بدبختانه بعضی از رهبران شمال بدترین دشمنان هر دوی اینها هستند. همین شاید باعث شود که آنها را در صدر جدول اهداف خود قرار بدهند. ولی اطلاع خاصی در این مورد نداریم.
شما گفته‌اید که ژنرال داوود در اثر انفجار موادی کشته شده که در دهلیز دفتر والی تخار جاسازی شده بوده است. چگونه امکانپذیر شده که مواد منفجره در چنین جایی بدون آگاهی ماموران دولت جاسازی شود؟
بر سر همین موضوع حالا تحقیقات صورت می‌گیرد. شکستگی و ضعف در هر اداره هست. ما دیدیم که در زندان قندهار تونل زدند، این را چطور کار کردند؟ ضعف است. شاید همکاری صورت گرفته باشد و شاید کسی از مسئولان امنیتی ولایت در آن دست داشته باشد. در صورت عدم آگاهی مسئولان امنیتی ولایت، هیچ کسی نمی‌تواند که مقدار زیادی از مواد منفجره را بیاورد و در زیر چوکی (صندلی) جابجا کند و از راه دور کنترل کند.
حتما دستهایی بوده است. تحقیقات ما جریان دارد و ما به عامل این انفجار و کسانی که در آن دست دارند، بسیار نزدیک هم شده‌ایم.
اعضای خانواده ژنرال داوود و ژنرال نوری گفته که این دو ژنرال ارشد پلیس در اثر انفجار کشته نشده‌اند، بلکه بر اثر شلیک گلوله کشته شده‌اند و منابع صحی در شهر تالقان هم این را تایید کرده‌اند، تحقیقات چه می‌گوید؟
اطلاعی که از تحقیقات امنیت ملی و وزارت داخله به ما داده‌اند، به صورت قطع این خبر را رد می‌کند. شلیک گلوله در این حمله هیچ مطرح نبوده است. سوراخ‌هایی در بدنهای این دو شهید بوده و خانواده‌های آنها فکر کرده‌اند که گلوله بوده است. گلوله نبوده و پیچ‌هایی بوده که در بمبها از آنها استفاده شده بوده است.
گزارشهایی وجود دارد که شما به بعضی از رهبران مجاهدین سابق گفته‌اید که امنیت خود را خود تامین کنند، درست است؟
نخیر. ما بیش از دو برنامه حمله به استاد سیاف را خنثی کرده‌ایم. همین حالا هم افراد امنیتی ما در تامین امنیت استاد سیاف موظف هستند. البته در حد هشدار به آنها گفته شده که در تامین امنیت خود توجه و با ما همکاری کنند.
آقای مشعل، شما گفته‌اید که بعضی از رهبران طالبان و از جمله ملا محمد عمر در حومه شهر کویته پاکستان زندگی می‌کرده‌اند و شما از محل زندگی و فعالیت‌های آنها در ده سال گذشته اطلاع داشته‌اید، این درست است؟
بله. ده سال نه، هفت سال پیش منابع ما به امنیت ملی گفته بودند که ملا عمر در کجا هست. منابع ما بیست و چند روز پیش گفتند که ملا عمر از پناهگاه خود غائب و ناپدید شده است. ما می‌دانستیم که او در کجا زندگی می‌کند. این موضوع را بارها با سی‌آی‌ای و آی‌اس‌آی در میان گذاشته بودیم، ولی نه سی‌آی‌ای کاری کرد و نه آی‌اس‌آی اقدامی کرد.
در نقش استخبارات نظامی پاکستان دوگانگی وجود دارد. علنا می‌گویند که علیه تروریستها با ائتلاف بین‌المللی ضدتروریسم و آمریکا هستند، اما در خفا نه تنها با آنها (طالبان) همکاری می‌کنند، بلکه از تمام فعالیت‌های سه گروه شبکه حقانی، شورای کویته و شورای پشاور استخبارات پاکستان کاملا آگاهی دارد.
حامد کرزی، رئیس جمهوری در چند سخنرانی خود گفته است که او از محل زندگی ملا عمر خبر ندارد و گرنه شخصا می‌رود و با او مذاکره می‌کند، شما این نشانی او را به آقای کرزی نداده بودید؟
هدف ما موجودیت او در آن جا بود که او از آن جا فعالیت‌های زیرزمینی می‌کرد. این طور نبود که در دروازه او نوشته شده باشد که سرک (خیابان) ۱۶، منزل مولانا محمد عمر مجاهد. منابع ما و طالبانی که می‌رفتند از ملا عمر امضا می‌گرفتند بخاطر مصارف و پول و این چیزها، می‌گفتند که ملا عمر در این منطقه است.
در حومه شهر کویته کمپهای سابق (اردوگاهای) مهاجرین بود و حالا آنها را به عنوان کمپهای طالبان مجددا احیا کرده‌اند. ملا عمر، ملا قیوم ذاکر، ملا خاکسار، ملا عبدالرزاق وزیر دفاع طالبان و ملا برادر که اخیرا دستگیر شد، در همین جا بودند. این شورای کویته است. شورای کویته از نامش پیدا است که در کویته حضور دارد.
ولی ملا عمر آدرس ندارد. اگر آدرسی داشته باشد، در افغانستان است. رئیس جمهوری واقعیت را گفته؛ ما آدرسی از ملا عمر نداریم. این آدرسی که ما می‌گوییم، آدرس استخباراتی است و آن را آدرس گفته نمی‌توانیم.
