شهادت جنرال داود داود و شاه جهان نوری یکبار دیگر زنگ خطری را که با شهادت مسعود (رح) به صدا در آمده بود، دوباره بلند ساخت. در تفکیک دشمن مردم آزادی خواه ما از آنزمان تا حال تغیری نیامده، ولی غفلت ما روز بروز زیادتر گردیده است که در نتیجه آن عزیزان و راد مردان راه آزادی چون مولانای شهید، کاظمی شهید، حاجی قدیر شهید، ملک زرین شهید، خان محمد خان شهید و حالا داود و نوری شهید، و.. را از دست میدهیم.
بدون شک که این شهدا با رنگ خون پاک خود کلمه های – عدالت وآزادی – را درشت تر تحریر کردند. مگر چرا ما غفلت نموده چنین کلمه ها را که به قیمت خون پاک هزار ها شهید هموطن و همرزم ما نوشته شده اند نخوانده و آنها را تحقق نمی بخشیم؟آیا تمامی این غفلت ها و خواب های زمستانی ما سر همه ما را نخواهد خورد و یا اینکه ما محفوظ استیم؟ ما نباید که از پاکستان یا آی اس آی گله دار باشیم زیرا آنها به خود کار میکنند ولی ما چراحد اقل از آنها نمی آموزیم .گله از خود دارم که باوجود درک دشمنان منتظر عملکرد دیگران اند تا در اخیر پرچم مقاومت و پیروزی را روی کلاه خود بیفرازند.اگر مشکل تفکیک دشمن نداریم حرکت و اهداف مقاومت معلومدار است پس چرامیتواند که یک گروه خرابکاربدون دیدگاه به منافع مردم ما در بین ما قرار گیرد.
عزیزان خودرا روز مره از دست میدهیم وهرگاه همه رفتند بعدآ مصروف فاتحه گیری شان شده حتی از ضعف خود حرفی به زبان نمی آوریم. این شهدا همیشه در مقاومت سیاسی و نظامی رویاروئی در مقابل اهداف ستراتیژیک دشمن موفق بوده اند. این انتقام در حقیقت از کسانی است که مانع عملکرد سیاست های ستراتیژی دشمنان داخلی و خارجی ما بودند.
خطاب به آنانی که خود را پیشرو عدالت و مدافع منافع تمامی مردم افغانستان میشمارند: اگر شما دشمن ما را هنوز شناسائی نکرده اید هم ضعف تان است و یا اگر شناسائی کرده اید ولی باآنهم در کنار آنها تنها به صدای بلند کشیدن اکتفا دارید ضعف بالا تر از گناه است.
در طول تاریخ ستاره های زیادی در آسمان مقاومت مردم افغانستان در برابر اشغال گران و یا تحمیل گران بوده اند که با نبودن فزیکی شان هیچ نوع تاثیری درروند مقاومت نیامده و نمی آید.
این آسمان مقاومت بی ستاره نمی ماند.
