استاد عبدالعلیِ مزاری رهبر همیشه در صحنه حزب وحدت اسلامی افغانستان، شانزده سال قبل از امروز توسط گروه جاهل و مزدور طالبان به شهادت رسید. استاد عبدالعلی مزاری توسط این گروه اسیر گردید و بعدا بدون هیچ‌نوع توجیهی او را بی‌رحمانه و وحشیانه به شهادت رسانیدند. انا الله واناالیه راجعون.
بیداریِ ملت و عدالت‌خواهی در افغانستان مانند هر کشور بیچاره دیگر توأم با مشکلات عظیم بوده است. مداخله قدرت‌هایِ بزرگ جهانی و منطقوی و فروپاشی ساختارهای آسیب‌پذیر جامعه و دولت در افغانستان جنگ‌هایی را در قبال داشت که همه آرزو داریم ای‌کاش اجتناب می‌شد. ملیون‌ها افغان استاد عبدالعلی مزاری را در بیداری جامعه و بلند کردن صدای عدالت خواهی از حنجره یی که قرن‌ها خفه بود رهبر و پیش‌گام می‌پندارند. من هم من‌حیث یک افغان و شهروند این کشور به این صدای ملیون‌ها احترام می‌گذارم و خود را در درد آن‌ها شریک می‌دانم. دسایسی که مسعود ها، مزاری ها، عبدالقدیر ها، عبدالحق ها، کاظمی‌ها، تنی وال ها، داکتر عبدالله ها و هزاران‌های دیگر را از ما گرفت هنوز ادامه دارد.
علاقه به تاریخ کشورم و حس تجسس مرا واداشت راجع به زنده گی شخصی استاد مزاری شهید معلومات حاصل نمایم. او از جمله رهبران انگشت شماری است چنان‌چه خودش می‌گفت غیر از اهداف مردمش چیزی دیگر در زندگی خصوصی خود و دور از انظار و دید مردم نداشت. امروز هیچ سرای و جای‌داد و قصر و خانه به نام او و خانواده محترم اش درج نیست. آن‌چه به نام او درج است اهدافی هستند که برخاسته از یک درد عظیم و آرزوی انسانی اند و ابدیت دارد. من یقین دارم با بیداری که امروز نصیب ملت ما گردیده است ما نخواهیم گذاشت که صدای ملت افغانستان خفه شود و معامله‌هایی ناشفاف زندگی پر رنگ افغانستان را سیاه سازد . دستاوردی که خون‌بهای شهدای ماست آسیب پذیر است وپیام من این است بیایید به‌خاطر حفاظت و تحیکم آن متحد باشیم.
روح شهدای ما، به خصوص استاد عبدالعلی مزاری شاد و یادشان گرامی باد!
