استقبال خواننده گان محترم مقاله “معنوی را کمک کنید” مرا وادار ساخت تا بعضی مطالب سرنوشت سازی را که طی دو صد و پنجاه سال گذشته سر نوشت مردم با شهامت و غیور فارسی زبان میهن را رقم زده است را مختصرآ مرور نموده و با صیقل حافظه مان آنرا سر مشق زمان حال قرار داده، تا باشد که چراغ راه فردا نسل جوان ما قرار گیرد.
اولآ به صراحت باید گفت که بین تعصب و دفاع از حق و حقوق مدنی از زمین تا اسمان فرق موجود میباشد زیرا نظام قبیله طی قرون متمادی توانسته است تا در بین اقوام شریف فارسی زبان رخنه نموده و به مجردیکه از زبان یک فارسی زبان کلمه پشتون ویا ضد استعمار شنیده شود فورآ انرا متعصب خوانده و زیر جوبه دار میبرند ویا بعضا در بین خود فارسی زبانان کور کورانه به تعصب گرایی محکوم میکردند حلانکه دفاع از حق وحقوق خویش و عکس العمل در برابر بیعدالتی نتنها تعصب نبوده بلکه حق مسلم هر فرد میباشد .
هرگاه بتاریخ معاصر کشور نظر اندازی نمایم دیده میشود که رژیم قبیله همواره کوشیده تا با ایجاد تفرقه، دسیسه جعل کاری، فریب، شخصیت سازی، مذدوری بیگانه، وطنفروشی وصدا ها عمل ننگین دیگرپایه های نظام قبیلیی خود را تحکیم بخشیده و بالای دیگر اقوام شریف افغانستان از هیچ نوع ظلم، استبدادو بی عدالتی دریغ نورزیده است در عین زمان ملت غیور و با فرهنگ فارسی زبان هیچ وقت تسلیم به زور و فریب دسیسه این اعمال اجنبی ها نشده و در هر برهه از تاریخ باقیام ها و مبارزات دسته جمعی و هم گاهی به شکل انفرادی در برابر نظام قبیله ایستاده و با قربانی جانهای شرین خود هماسه و افتخار آفریده اند که بطور نمونه از جمله هزار ها قهرمان خویش میتوان از عبدالخالق شهید، مسعود بزرگ شهید، طاهر بدخشی شهید، بلخی شهید، ………..شهید دیکر که نام و کارنامه های پرافتخار شان ثبت تاریخ ما است نام برد.
بلی این قهرمانان و مبارزین پر افتخار ما با خون خود صفحات تاریخ را رنگین ساخته و تاریخ را از نو نوشته اند تا درسی باشد برای نسل های فرادا و جوانان و روشن فکران و دیگراندیشان ما و بر ماست تا درس های نیکان خود را فراموش نکرده تا ملامت نسل های اینده نباشیم.
در این جای شک نیست که افغانستان خانه مشترک همه ملت های مربوط به این سرزمین است و هر فرد این خطه باستانی باید دارای حق مساوی باشند که متاسفانه رژیم قبایلی دوصدو پنجاه ساله این کشور همیشه در خدمت یک قوم خاص و یک قبیله خاص بوده نتنها دیگر اقوام و ملیت هارا از حقوق شان محروم ساخته بلکه برای بیگانه ها و خارجی چون محمد گل مهمند، خوشحال ختک، رحمان ، خان غفار، خان ولی و غیره زمینه و شرایط را با امکانات مادی و پشتیبانی دولتی برای ایشان فراهم نموده تا زیر نام مبارز، عالم، مشاور هر انچه بخواهند به نفع نظام قبیله انجام دهند که به یقین چنین کردند چنانچه تاریخ گواهی میدهد یک تعداد زیادی پاکستانی ها را از انطرف سرحد در شما ل کشور جابجا نموده و زمین های درجه اول مردم بومی را به زور برای انها بخشش نموده و بار ها به مراتب در اوقات مختلف حتی در زمان جاهل ترین موجودات روی زمین (طالبان ) شعار(( زر و زمین مردم شمال از شما و سر شان از ما)) را علیه مردم شریف شمالی تطبیق نمودند.مال و جایداد مردم را غضب کردند و نام محلات و منطقه و قریه ها را به پشتو تغیر داند مانند سبز وارهرات و پشتونکوت فاریاب و صد ها محله دیگر گویی همه را از بیگانه ها به غنیمت گرفته باشند.
پس چه باید کرد؟
تو ای خواهر و برادر فارسی زبان (تو ای خواهر و برادر هزاره، تو ای خواهر و برادر ازبک، توای خواهر و برادر تاجیک) اگر میخواهید عبدالخالقی دیگری بند بندجدا نشود، اگر میخواهید با ریگردر سوگ شهات مسعود سیه پوش نشوید، اگر میخواهید طاهر های بدخشی را سر به دار نبینید، اگر میخواهید چشن بسمل را از گردن زدن جوانان هزاره به تماشاننشینید، اگر میخواهید باز کله منار ها ی عبدالرحمن را شاهد نباشید، آگر میخواهید زمین ها و جایداد تان از تاراج محمد گلهای مهمند در امان باشد، اگرمیخواهید دیگر اولاد تان جوالی و نانوانباشد، اگرمیخواهید جوانان تان دیگر نفرخدمت جنرال های قبیله نباشد، اگر میخواهید تاراج فرهنگی در فرهنگ و عنعنات پنجهزارساله تان صورت نگیرد، اگر میخواهید با انفجار بتهای بامیان شما را بی هویت فرهنگی نسازند، اگر میخواهید نام های اصیل و بومی قریه و محلات تان مانند( شیندند، پشتونزرغون، پشتون کوت، خوشحا مینه، رحمان مینه، جاده نادر پشتون، …)از نو به زور خلاف خواست تان نامگذاری نشود، اگر میخواهید زبان پر افتخار و غنی تان از تاراج بیگانه در امان باشد، اگر میخواهید در زبان عزیز فارسی واژه های بیگانه چون:برید من، تورن، جرن، دگروال، دگرمن، پوهیالی، پوهنمل، پوهاند، قانونپوه، قانون مل، پوهنتون، پوهنخی، درملتون، مرستون……وغیره به جبر و کراهت شامل نشود، اگر میخواهید تذکره و یاشناس نامه تان به زبان خوتان باشد، اگر میخواهید سرود ملی تان به زیان خود تان باشد و معنی انرا بدانید، اگر میخواهید به زبان خود دانشگاه بگوید و از کار برطرف و محبوس نشوید، اگر میخواهید اختیار تجلیل از افتخارات و شخصیت های ملی خود را داشته باشید، اگر میخواهید بانک نوت(پول مروج )تان به زبان خود تان باشد، اگر میخواهید در زندگی روزمره تان تابع رسوم وعنعنات قبیله نباشید، اگر میخواهید بدون اینکه پشتو صحبت نماید در ادارات دولتی بریتان کار بدهند، اگر میخواهید دیگر کتابها و اثار تاریخی و با ا رزش تان از شر کتاب سوزی های سلیمان نالایق، فاروق وردک، حنیف اتمر صدیق رشتین، پتمن، احدی، مسکینیار و غیره در امان باشد، اگر میخواهید رساله های دوهمه سقوی و دریمه سقوی توسط اعمال بیگانه نشخوار نشود، اگر میخواهید احصاییه نفوس تان جعل کاری نگردد، اگر میخواهید یک اقلیت مطلق خود را بالای تان اکثریت تحمیل نکند، آگر میخواهید سیاست زمین سوزی شمالی تکرار نشود و صد ها و هزار ها اگر دیگر فقط و فقط یک کار کنید و ان اینکه اتحاد کنید و متحد شوید و بس.
و این یگانه را حل مشکلات است کدام را ه دیگر وجود ندارد.
اتحاد از کجا و چطور؟
عزیزان فارسی زبان اگر ما منتظر بزرگان و رهبران خود باشیم که مگر کدام معجزه شود تا آنها از اتحاد صحبت نمایند زیرا چنانچه ما و شما خوب میدانیم انها خود الت دست نظام قبیله بوده و چنان در دام قبیله گرفتار اند که دیگر راه نجات برایشان نمانده است یکی به اتهام بلند منزل، دیگری به اتهام مجرم جنگی، کسی به خاطر داشتن شهرک ودیگری با شراکت در بانکها، کسی به خاطرحفظ منافع شخصی ودیگری بخاطر حفظ چوکی دولتی همه به شکلی از اشکال در گرو نظام قبیله بند مانده که دیگر صلاحیت و اختیار خود را از دست داده اند اگر کسی مستقلانه عمل نماید بدون ضیاع و قت به سرنوشت معنوی دچار میشود خلاصه به عبارت دیگر بزرگان فعلی ما همه بخاطر حفظ منافع شخصی خود از ملت فاصله گرفته و در خدمت قبیله قرار دارند و نظام قبیله از انها به مثابه سیاهی فالیز استفاده میکند و هر زمانیکه رای انها را کار داشته باشد ویا در مظهر عام بدون دسترسی به زبان پشتو بخاطر خوشنودی گل روی قبایلی ها جغرافیای روی خود را کجوپیچ نموده کوشش میکنند تا پشتو صحبت نمایند بر انها دست نوازش گشیده بعد از رای دهی دو باره انها را ازخود دور میسازد.حتی اکثرآ دیده شده است که در محافل خوشی و عروسی های خود صرف بخاطر خوشی چند نفر قبایلی به رقص اتن پرداخته اند و انرا رقص ملی قلمداد کرده اند؛ حلانکه قطعآ ملی نیست و بر عکس ما شاهد عینی انیم که در زیر همین دهل و اتن ناملی چندین با وطن را فروختن و اتن کردند و یا اینکه بعضآ نا خود اگاه برای زن و دختر خود لباسهای مزخرف پاکستانی را نموده به آنها رنگ لباس ملی میزنند.
بناء حالا وقت انست تا ما ابتکار عمل را بدست جوانان با احساس، بااراده و با ایمان داده و از تجربه کشور مصر که جوانان ان بدون کدام رهبری قبلی و پلان شده انقلاب نموده و تمام دنیا را به حیرت انداختن استفاده نمایم.
امروز دنیا دنیای تکنالوژی و ارتباطات است و جوانان در این رابطه دست طولا دارند و با احساسات پاکی که دارند سریعتر و خوبتر عمل مینمایند.
اتحاد از یک نقطه باید شروع شود از صفوف باید شروع شود ضرور نیست تا به شکل کلاسیک ان اولا باید چند تن از اقوام فارسی زبان با هم نشت و جلسه داشته باشند و قطعنامه صادر نمایند و انرا در طاق نسیان مانده هرگز عمل نکنند و یا اینکه قسم و قران بخورند و به ان تعهد نکنند و یا اینکه با تغیر شرایط در مرکزویا روابط بین سران اقوام فارسی زبان ذهنیت های ما هم مانند عقرب ساعت تغیر نماید نی خواهر و برادر عزیز اتحاد چنین نیست و نمیشود .
اتحاد صرف نظر از همه اختلافات شخصی، صلیقه یی روی یک خط چون: زبان مشترک، فرهنگ مشترک، منافع مشترک، هدف مشترک و ده ها مشترکات طبعیی دیگر میتواند ثابت و دوامدار و هدفمند باشد هیچ ضرورتی بر قسم خوردن و کدام تعهدی نیست.
تکنالوژی و ارتبطات امروزی برای ما امکانات این را مساعد ساخته تا اینکه دست اندرکاران مطبوعات و جوانان و مبتکرین و دانشمندان با احساس ما بدون اینکه یکدیگر را ملاقات نمایند و یا یکدیگر را دیده و یا بشناسند میتوانند باهم تماس بگیرند ودر روی خط مشترک کار نمایند.
در مرحله اول و بسیار مهم اولا با ید از ذهنیت دادن مردم شروع نمایم مهم نیست من که هزاره هستم و ازبک و یا تاجیک روی خط زبان فارسی و فارسی زبان بودن ذهنیت صدمه خورده دوصدو پنجاه ساله مردم را روشن سازی نمایم این میشود از طریق سایت های انترنتی، از طریق فیسبوک، تویتر و یا هر وسیله که امکان داشته باشدصورت گیرد. (البته جای تذکر است که دراین راستا سایت وزین جاودان با وسعتنظر خویش در قسمت نشر مضامین ملی پیشگام میباشد)
در این مرحله دست اندرکاران سایت های انترنتی ابتکار بیشتر عمل را بدست خواهند داشت تا با یک لینک خاص و یا تبادله ادرس های الکترونی و یا باز نموده صفحه ویژه جوانان و روشن فکران فارسی زبان را که تشنه اتحاد هستند را بدوریکد یکر جمع نمود تا هر کدام باهم تبادل افکار نموده به نوبه خود به هروسیله که امکان دارد در بین صفوف در مرکز بکار اغاز نمایند .البته هر پروسه اجتماعی ضروت به کار و وقت دارد به صورت فوری نتیجه صفر خواهد بود.
دوستان عزیز عرایض فوق خدا ناخواسته مقدمه ساختن کدام حذب و یا تنظیم خاص نیست صرف از روی ضرورت شرلیط فعلی در میهن ما میباشد.
اظهار عجز نزد ستم پیشه ابلهیست اشک کباب باعث طغیان اتش است
