طوریکه مشاهده میگردد محاسبه فورمول ها، ترکیب عناصر و گزینش مؤلفه ها تا مسیر حرکت بسوی قله های صلح و آشتی در افغانستان همه بر مبنی خوشبینی های کاذب استوار است. از آنجائیکه صلح یک نیاز ملی و یک ضرورت فوری در کشور ماست، میبایست همه پیش نیاز های این پروسه بصورت درست و دقیق محاسبه و سنجش گردد تا نتائج مورد انتظار را تحویل مردم منتظر و تشنه به صلح دهد.
اولین گام و جستیکه بخاطر صلح و آشتی بر داشته میشود باید طور محسوس و مشهود در افغانستان بر داشته شود، تمام عوامل نا رضائیتی تا اسباب خشونت ثبت و راجستر و راه های حل و عناصر موثر و ذی ربط مشخص گردد.اگر ما عوامل انگیزه ها وظرفیت هارا درست پیشبینی ومحاسبه نکنیم اولین گام را اشتباه بر میداریم وقتی ما از دقت .یا یا فتن حقیقت صحبت میکنیم ویافرایند تلاشهای کنونی صلح را نقد میکنیم منظور ما منفی بافی وسنگ اندازی نیست بلکه ما میخواهیم از ضیاع وقت ویا هدر رفتن تلاشها وقربانیها جلو گیری شود..درست است که معضله فعلی افغانستان ابعاد گسترده ووسیع در سطح منطقه وجهان دارد اما بسیاری از عوامل بحران در خانه وخاک خود ماست.متأسفانه هیئت عالی صلح در سفر های حوزوی خویش در افغانستان طور دقیق ومشخص بر مشکلات و عوامل أصلی نا رضایتی ومخالفت عدۀ ازهموطنان انگشت نگذاشتند بلکه با ذکر کلیمات مبهم وکلی گوئی ازنتائج سفر های مکرر در ولایات بیک خوشبینی کاذب و غیر واقعی اکتفا نمودند، اما بر عکس نتائج و دست آورد های سفر به پاکستان را آنقدر آب دار وتابدار منعکس ساختند که گوئی کلید حل مشکلات افغانستان بدست افراد وحلقات خارج ازمرز های افغانستان بوده واقعیت های موجود در افغانستان ارزش آن چنانی ندارند.اگر واقعیت چنین باشد که بازی گر أصلی جنگ وصلح در افغانستان همسایه ها وخارجی باشند ما گاهی هم به صلح نمی رسیم مگر اینکه نخست خارجیها طوریکه انتظار دارند بخواستها وآرزو های خود برسند وبعد تفاله مادۀ صلح را بطرف ما پرتاب کنند چون در مسابقات بازار منفعت سهم افغانستان همان است که می بینید. ابتدائی ترین مواد مورد نیازمردم افغانستان در بندر های کراچی واسلام قلعه ویا طور وسیع همه مرز های دو کشور همسایه ومسلمان ما گدام شده به طوفان حوادث داده میشود اما افغانها حق استفاده از مال وحق خود ندارند..لذا آنانکه مسئولیت بزرگ وخطیر تأمین صلح وثبات را در افغانستان بدوش گرفته اند و با سفر های پر در آمد شخصی ازخنده های زهر بار همسایه های طماع، حریص وبی رحم دل خوش میکنند کاروان راه گم کردۀ صلح را به سیه چال دود و آتش می اندازند.
دوستان گرامی!
آرزوی محاسبه و بررسی دقیق کار کرد ها وانتخاب مهرۀ ها وپرزه های مؤثر ماشین صلح به معنی بد بینی نسبت به آغاز پروسه صلح نیست بلکه سهمگیری وهمکاری خالصانه وبیدریغی است که افراد خوشبین وهم تنگ نظر حوصله تحمل آنرا ندارند..وقتی مؤثریت مؤلفه ها به بررسی گر فته میشود ویا ماهیت مخالفین اصلی در میزان تجربیات تاریخی گذاشته شده محاسبه ومقایسه میگردد وده ها مشکل وموانع که در سر راه صلح قرار دارد نشانی میگردد عدۀ ازهموطنان ما میفر مایند این اشخاص عقده مند وبد بین اند که نسبت به کار کرد هیئت صلح حسادت می ورزند ویا به اشاره غربیها ودشمنان کار میکنند.ورنه حقیقت همان است که پیام آوران صلح در رسانه ها بخورد مردم داده اند.نه خیر دوستان گرامی وهموطنان عزیز وقتی ما میگوئیم که بسیاری از عوامل بحران در داخل کشور است واین پروسه باید کاملا افغانی باشد معنی اش این است که ما مخالف هر نوع تجاوزهستیم مانند همانطوریکه تجاوز خارجی های چشم سبز را نمی پذیریم ازمداخله همسایه های سیه چشم ودلفریب خویش نیزنفرت داریم.هم عقیده بودن وهمرنگ بودن تجاوزومداخله را بر خاک وخانه ما توجیح نمیکند.نیمشود تجاوز چپن سفیدان باطن سیاه را بنام هم دین وهم عقیده بپذیریم .بیایئید ما هم مانند ملت ها ومردمان سائر کشور ها اول هویت خودرا تثبیت وبعد وارد معاملات منطقوی وجهانی شویم.ما درد هم وطن وهمشهری خودرا در قندهار وهلمند وارزگان علیه ما سلاح بر داشته اند درک کنیم.نمیشود اینجا حقش را بخوریم وپا در گلویش بگذاریم وبه شخصیت فردی وقومی اش توهین کنیم وآنرا جبرا بدامن بیگانه بیاندازیم وبعد برویم از بیگانه ها هم بخواهیم از ایشان حمایت نکنید ایشان را ابزار أهداف خودنسازید.
وقتی میگوئیم سعودی صادق نیست، پاکستان دروغ میگوید وایران فریبکار است معنی اش این نیست که ما یهود و نصارا بر مسلمانان بر گزیده ایم ،اگربیش ازپنجا کشور جهان به افغانستان لشکر شکیده به در خواست کسانی آمده اند که هم حکومت داری را در افغانستان به افتضاح کشا نیده وهم عامل أصلی بحران امنیت در کشور لذا این یهود ها نه بخواست ونه هم بخاطر حفظ قدرت ومنافع شخصی نویسندگان وفرهنگیان بادرد وباإحساس کشور. وقتی ما ازصداقت واقعیت ومحاسبه دقیق صحبت میکنیم دوستان مارا به بد بینی، منفی بافی وحمایت ازخارجی ها متهم میسازند نه خیر ما نمیخواهیم خاک بر چشم ملت پاشیده بخاطر هضم بودجه ومصارفات بی ثمر به مردم دروغ بگوئیم.ما میگوئیم اگر هموطن خودرا ازلحاظ سیاسی درحکومت شریک سازیم واز لحاظ قومی واجتماعی خساراتش را جبران کنیم اهمیت را که به خارجی ها میدهیم عشرش را به هموطن خود بدهیم نیازبه رنگ زردی وگردن کجی نزد همسایه ها نداریم واز خارجی ها دور هم بی نیاز میشویم.
شکی نیست که ریشه شجرۀ خبیثه بحران در خارج از مرزها افغانستان غرس شده وبخون مردم بیگناه و خوشباور افغانستان آبیاری و تنومند میگردد. شاخ و برگ این درخت که اختلاف تبعیض، بیعدالتی وتنفر در فضای افغانستان رشد کرده .میوۀ که ازشاخ وبرگ این درخت چیده میشود کامهارا تلخ وسیستم جهاز هاضمه را مختل ونظام زندگی مردم را بر همم زده است. اگر ما به سوالهای که چرا مردم خود ما در برخی محلات وولایات دست به مخالفت زده به صف مخالفین پیوسته اند وچراساکنین برخی محلات به مخالفین پناه می دهند ویا با جمع آوری غذا وکالا مشکلات لوژستیکی ایشان را رفع میکنندویا چرا برخی هموطنان ما از ادارات دولتی فرار وقضایای حقوقی خودرا در ماکم صحرای مخالفین حل وفصل میکنند پاسخ منطقی پیدا کنیم در میابیم که نیاز به کرنش وتواضع به خارجی ها نداریم. اگر دلائل وانگیزه های مخالفت وشورش علیه دولت درست تشخیص وطور عاقلانه برفع آن پرداخته شود دیگر نیاز نیست ما منتظرر باشیم تا باب مشکلات ما توسط کلید بیرونیها حل گردد.درخت نا میمون اختلاف و دشمنی را آبیاری نکنیم تا ریشه هایش در خارج بخشکد.
مسیر مخالف
چرا ما بجای رفتن در دهات قندهار و هلمند و ارزگان که در غرب کشور موقعیت دارد و مرکز خیزش شورش ها و مخالفت ها علیه دولت است به مرز های شرقی کشور رو آورده ایم؟ این به این معنی است که ما در مسیر مخالف جادۀ صلح و آشتی قدم گذاشته ایم. اگر در دهات ارزگان بروید جواب مخالفت و دشمنی با دولت را خیلی ساده می شنوید، عدۀ میگویند قدرت بدست یک قوم است و سائر مردم بنام قوم و قبیله دیگر رعیت پنداشته میشوند، ما بجای رعیت شدن در صف مخالفین قرار میگریم تا موازی با حکومت مداران صلاحیت داشته عقدۀ محرومیت خودرا رفع سازند. این مشکل در قندهار و هلمند نیز وجود دارد، بناءٌ از شورای محترم عالی صلح صمیمانه تقاضا مینمایم بجای صحنه سازی های سیاسی و خبر پردازی دفاتر خود را به همین سه ولایت انتقال داده کار مقدماتی و عملی را از همینجا شروع کنند، اگر نا راضیان همین سه ولایت را قناعت دادند و از ایشان تعهد گرفتند که دیگر به مخالفین پناه وغذا نداده از ایشان حمایت نمیکنند، ولایات دیگر طور طبیعی به پروسه صلح می پیوندند. اگر ما واقعیت ها را در داخل جستجو نکنیم و با سفر بری و خبر سازی صرف بودجه را مشروع ساخته جلو کاروان صلح را به میخ دروازه خارجی ها ببندیم، دیگر صلح به سراغ ما نمیاید. این بدبینی نیست، حقیقتی است انکار نا پذیر. ما فعلا وجود خارجی ها را از ترس هجوم و تجاوز همسایه ها توجیح میکنیم، چنانچه خادم الحرمین و سائر کشور های خلیج بخاطر حفظ خود از تجاوز صدام و یا همسایه صد ها پایگاه آمریکا را در خاک سعودی حمایت میکنند و کسی آنرا حامی یهود و نصا را هم نمیگوید. این افغانها اند شعار همسایه های طماع و حریص را بنام کافر ستیزی نشخوار نموده بیدفاع بخاک سیه نشسته اند. همسایه هائیکه شب و روز دست شان در کاسه یهود ها و غربی ها است.
