خبر و دیدگاه

با گذشت یکدهه باز در کجا قرار داریم؟

afg_map_flag

 

این سوال که با گذشت یکدهه از حضور جامعه ی جهانی و تشکیل اداره موقت، درافغانستان باز هم در کجا قرار داریم، در اذهان اکثر هموطنان عزیز مطرح باشد، و هر کسی مطابق به برداشت های علمی، تحلیل و تجارب شخصی خویش در این زمنیه پاسخ خواهند گفته و با در نظر داشت همین موضوع به آینده خواهند نگریست، زیرا گذشته های تاریخی و هر روز زندگی در جوامع بشری مانند آئینه ایست که از آن کارکردهای یک ملت منعکس میگردیده و تهداب سنگ های که جهت ترقی و پیشرفت فردای جامعه در این زمان گذاشته شده است در مطابقت به آن حال و آینده جوامع قابل بحث و داوری میباشد. به همین جهت باید ابعاد مختلف گذشته های تاریخی هر جوامع با تحقیقات همه جانبه و گسترده مورد ارزیابی قرار گیرد تا بر فردای جامعه آینده نگری درست و مشخص ترسیم گردد زیرا تاریخ خود بیانگر سیمای دیروز جوامع است، که همه عملکردهای افراد و اشخاص بدون اندک ترین تغیراتی در مقابل نسل امروزی به نمایش گذاشته میشود.

کشور ما با داشتن تاریخ چندین هزار ساله فراز ونشیب های فراوانی را پشت سرگذشتانده وهرکدام از این برهه های تاریخی به مثابه یک درس آموزنده برای نسل های امروزی وفردای کشور تلقی میگردد ، زیرا اگر قضاوت وبرداشت های عمومی ما به اساس واقعیت های عینی آنچه صورت گرفته است استوار و آینده را ازهمین دریچه نگاه کنیم ، بدون تردید میتوانیم با این همه تجارب که از ارواق تاریخ پربار کشور به عنوان سرمشق والگو به ما میراث مانده است، طرز دید وسیعی درمورد اجتماع وابعاد مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی وسایر موضوعات مهم کشوری را پیدا نموده وضمنا به واقعیت های فراز ونشیب های که به آن مواجه هستیم نزدیک ترشده ودرآن صورت زمینه چگونگی حل این معضل ها سهل تر به نظرمی آید، به قول معروف :

هرکه ناموخت از گذشت روزگار – هیچ ناموزد زهیچ آموزگار

با این وصف ریشه یابی مشکل وهر معضل باید ازسرچشمه های که اینگونه مسایل نشئت گرفته است جستجو، شناساسی ودرحل آن ازهمان سرمنشای اساسی اقدام صورت گیرد. به باور اکثری کارشناسان امور اکنون درمورد بسیاری از معضل های افغانستان جدا از ریشه های تاریخی و پیدایشی آن نگریسته میشود وگاهی هم درمورد بسا موضوعات قضاوت های ازپشت عینک های کشور های همسایه به آن صورت میگیرد که این موضوع ، درپیچیده گی اوضاع داخلی وتاثیرآن در اوضاع منطقه وجهان تاثیرگزار میباشد.

با درنظرداشت موارد فوق باید هر پدیده وپروسه ی که ازسوی مسوولین امور درجوامع مورد تایئد واجرا قرار میگیرد، درنخست درک واقعیت های اساسی وتطبیق این روند ها با شرایط خاص زمانی، فرهنگی ، اجتماعی وتاریخی آن جامعه ازنیازهای مبرم واساسی آن تلقی میگردد درغیرآن علیرغم همه زحمات که دراین راستا به خرچ داده شود ، عدم کارآیی این روند میتواند تنها نتیجه ی باشد که به آن دست یافت.

اکنون یکدهه از عمر دموکراسی که با حمایت همه جانبه جامعه جهانی وارد افغانستان گردیده است میگزرد و دراین دهه فراز وفرودهای فراوانی به وقوع پیوسته است که هر بخش آن قابل مکث وتحلیل است ولی در اکثر موضوعات مهم که هرازگاهی صحبت صورت میگیرد عمدتا این گفتگو به دوبخش متمرکز است ، یکطرف به دست آورد های این دهه اشاره نموده واکثرا خطاهای که دراین دهه صورت گرفته است ا زآن انکار، وبه نوعی میخواهند اشتباهات صورت گرفته را زیر سایه ی موارد مثبت این دهه بپوشاند، که اگر به این دیدگاه ها باور کرد باید افغانستان را درداخل نقشه کشورهای اروپایی جستجوکرد وشرایط موجود درکشور عملا همخوانی با این گونه طرز دید ها ندارد ، دسته دوم دیدگاه های منتقدی است که عمدتا خواست اساسی شان بزرگ نمایی مشکلات است و بدون درنظرداشت شرایط عینی کشور به موضوعات مطروحه مینیگرند ، که اگر به این گفتگوها گوش داده شود، وضعیت فعلی بدتز از تعریف میگردد که ما خود شاهد آن هستیم .

پس دیدگاه سومی که اکنون مطرح نیست واگرمطرح هم است نسبتا کمرنگ است، این دیدگاه میتواند راه حل باشد درشناخت وبیرون رفتن از معضلات کنونی، زیرا هرمشکل باید درنخست دقیق شناسی وسپس به حل آن اقدام گردد، یعنی تشخیص درست از درد میتواند زمینه مداوای آنرا مساعد سازد.

با این حال باید گذشت یکدهه بصورت همه جانبه مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد، وهمه نقص نواقصات آن یکجا با دست آوردهای که این د هه همرا داشته است برجسته گردد، تازمینه آشنایی از تاثیرپذیری های که درمجموع روند بازسازی وپروسه دموکراسی درافغانستان داشته است میسر گردد.

تشخیص همه جانبه از وضعیت موجود وگذشته دردست آید وبا یک بازنگری درصورت عمومی باید برنامه های که روی دست درمرحله اجرا قرارگیرد.

با گذشت یکدهه از عمر دموکراسی باز هم فکر میشود که ما هنوزهم در آغاز این پروسه هستیم، برنامه صلح وثبات به صورت درست درکشور تامین نگردیده است وبازهم صداهای فیر وخشونت درگوشه وکنار وطن به گوش میرسد وهنوز دراکثر قرا و قصبات خدمات صحی به مردم میسرنیست، و در این فصل سرمای زمستان خبرهای از مشکلات شدید مردم درمناطق مختلف به وِیژه نقاط دور دست کشور از طریق رسانه ها به نشرمیرسد، با این وصف راه بیرون رفت درگرو یک برنامه مشخص ملی وهمه جانبه میباشد که با توازن کامل وشناخت اولویت ها و و اقعیت های عینی جامعه در مرحله اجرا قرار گیرد.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا