برگزاری انتخابات پارلمانی برای بارنخست وایجاد مجلس نماینده گان درافغانستان، بدون تردید، یکی از دستاورد های عمده در عرصۀ ی تأمین دموکراسی درکشوردانسته می شود.
باتوجه به میزان چالش ها وفراز وفرود هایی که در برابرکار مجلس نماینده گان (درپنج سال گذشته ) قرار داشت، به گونه ی مجموعی – وبا توجه به محدودیت های گسترده چه – به لحاظ تلاش ها واعمال فشار از سوی دولت و چه به لحاظ تنوع دیدگاه ها وسلیقه های سیاسی نماینده گان در درون مجلس- کارمجلس نماینده گان در کنار کاستی ها{که یک امر طبیعی نیزپنداشته می شود، با دستاورد های محسوس همراه بود.
افزون برعملکرد هدفمند شماری از نماینده گان مجلس، مسأله یی که در نفس خود توجه را جلب می کند، مدیریت کارا ومبتنی برروش های دموکراتیک در مجلس نماینده گان است که در زیر، به برخی از این کارایی ها در حوزه ی مدیریت مجلس (با توجه به میزان چالش ها در مجلس) اشاره می شود:
چالش اول، نبود تجربه ی دموکراتیک از فرهنگ پارلمانی:
ایجاد پارلمان وشکل گیری فرهنگ پارلمانی، پس ازچندین سال تنش وتشدد در افغانستان، یک رویکرد تازه وحرکت جدیدی بود که مردم- وبه ویژه نماینده گان آن ها در مجلس – به طور طبیعی با سازوکارهای آن، آشنایی تام وتمام نداشتند، از این رو، بروز هرگونه چالشی در فرایند کار پارلمان، شیوه ی مدیریت ورهبری پارلمان را با دشواری های گسترده روبه رو می ساخت؛ اما با وجود این ها،نفس برخوردمدیریتی با همان روش میانه روی واعتدال پسندی همراه بود، که درواقع ازگسترده گی چالش ها در فضای مجلس جلوگیری می کرد.
چالش دوم، تنوع قومی:
همان گونه که از ماهیت ایجاد مجلس نماینده گان برمی آید، پارلمان خانه ی مشترک نماینده گان تمام اقوام و ملیت های یک کشور است که بدون توجه به تفکیک مسایل جنسیتی، مذهبی ، قومی، ملیتی، زبانی، سیاسی، فرهنگی و …، گردهم می آیند تابربیناد منافع ملی، تصمیم های کلان ملی را اتخاذ نمایند.
مجلس نماینده گان افغانستان با توجه به این همه تنوعات- به ویژه تنوع قومی- توانست در عرصه ی ملی، با تفاهم جمعی، دستاورد های خوبی را برای مردم اراٸه واز این منظر روشمندانه مدیریت شود.
چالش سوم، تنوع سلیقه های سیاسی:
موجودیت تنوع سلیقه های سیاسی در هر پارلمان دموکراتیک، یک مسأله ی طبیعی است؛ اما از آن جایی که تجربه ی موجودیت تنوع سلیقه های سیاسی در کشوری مانند:افغانستان تاحد زیادی بارویکرد های غیرمؤثر- وبیشتر هم تنش زا- همراه بوده است، مدیریت سامانمند مجلس بااین گونه تنوع سلیقه ها، کار دشواری پنداشته می شود؛ اما دریک بررسی اجمالی وکوتاه در جریان پنج سال، توجه دموکرتیک وارج گذاردن رهبری مجلس نماینده گان به آرای نماینده گان با سلیقه های متفاوت سیاسی، امریست ملموس وغیر قابل انکار.(دراین زمینه می توان به آقای رنجبر، بانوشکریه بارکزی، آقای بشردوست وآقای سیاف، محمد اکبری و … اشاره کرد که جبا توجه به تنوع دید گاه وسلیقه های سیاسی شان؛ بیشترین فرصت را برای انتقاد از دولت ورهبری مجلس در اختیار داشتند).
دستاورد های عمده ی مدیریت مجلس در همکاری با نماینده گان:
همان گونه که در آغاز گفته شد، مدیریت مجلس در همکاری با نماینده گان، دستآورد های زیر را درجریان پنج سال داشته است:
۱- نهادینه سازی فرهنگ تصمیمگیری های کلان بربنیاد منافع ملی؛
۲- اتخاذ سیاست وروش معتدل در زمینه های مدیریت وتصمیمگیری های مهم؛
۳- نقد سیاست ها وسازوکارهای غیرمؤثردولت و فراهم سازی فرصت هابرای بسترسازی بیشتر نظام .
۴- اداره ی معتدل مجلس با توجه به تنوع دیده گاه ها وسلیقه های فردی وجمعی نماینده گان؛
۵- فراخوانی وبازپرسی جدی از مسؤولان ؛
۶- رد، اصلاح ودوباره سازی راهکار های ناموجه دولت باسیاست میانه روی.
افزون براین همه موارد که در این بخش آورده شد، دستاورد های دیگری نیز در زمینه ی کار کرد های مجلس نماینده گان وروش های مدیریتی آن وجود دارد که که درفرصت بعدی ،به آن ها نیز پرداخته خواهد شد.
