نشست اعضای ناتو که در شهر لیسبون کشور پرتگال بتاریخ ۱۹ نوامبر ۲۰۱۰ دایر گردید، کشور های عضو ناتو توافق کردند نیروهای خود را به شکل تدریجی از افغانستان خارج سازند که این یک خبری خوشی برای سیاست مداران پاکستانی بود حتی گفته میشود این تصمیم اعضای ناتو خیلی مورد استقبال دستگاه استخباراتی پاکستانی که از بدو تأسیس تا فعلاً دست بالای در خرابی های کشور مان دارد، قرار گرفت.
چون پاکستان بصورت ظاهر خود را یکی از متحدان غربی علیه دهشت افگنی جلوه میدهد و در باطن حمایت گر اصلی گروه های دهشت افگن در داخل افغانستان میباشد. بطور مثال امریکا در چند سال اخیر هر چه فشار را بالای پاکستان زیاد ساخت تا دست از حمایت دهشت افگنان در افغانستان بخصوص شبکه متحجر حقانی دست بردارد، در ظاهر چنین وانمود کرد که پاکستان متعهد به مبارزه علیه هر گروه دهشت افگن است ولی در خفیه همه تدارکات مالی و تسلیحاتی را برای آنها تهیه میکند. کمک های مالی زیادی برای گروه های دهشت افگن در کشور های عربی جمع آوری شده و به پاکستان فرستاده میشود ؛ دستگاه استخباراتی پاکستان یک قسمتی از پول ها را در اختیار گروه حقانی و دیگر دهشت افگنان قرار میدهد.
پاکستان ازین بازی که از سال ۲۰۰۱ میلادی تا حال دارد انجام میدهد، سودی سرشاری بیلیارد دالری برده است. به روایت مقوله مشهور؛ پاکستان با یک تیر چند نشان را هدف گرفته است. ازیک طرف خود را متحد اصلی کشور های غربی در جنگ علیه دهشت افگنان بین المللی قلمداد میکند و از طرف دیگر حمایه همه جانبه ( در اخفاء) از گروه های دهشت افگن مینماید.
آگاهان امور سیاسی داخلی و خارجی بدین باورند که پاکستان تخت و بود خود را در تداوم جنگ میداند. زمانکه جنگ در افغانستان و بخشی از پاکستان خاتمه پیدا کند، پاکستان بدون دوامی تجزیه شده و پارچه پارچه میشود. پس چنین برداشت میشود که پاکستان تداوم جنگ را به نفع خود دانسته و خویش را ملزم بر ادامه آن در افغانستان و منطقه میداند.
منافع پاکستان در بازی چند گانه آن کشور در مبارزه بر ضد دهشت افگنی چیست؟
۱. باج گیری از کشور های غربی بخصوص امریکا: ازین طریق پاکستان توانست باج های زیادی را از کشور های غربی در جنگ در افغانستان بگیرد از جمله کمک های اخیر امریکا بالغ بر ۵۰۰ میلیون دالری و دریافت هواپیماهای پیشرفته جنگی آواکس میباشد. این البته چیزهایست که در رسانه ها گفته میشود اینکه در خفا دیگر چیزهاست آن مربوط به بخش اوپراتیفی میشود که اصلاً پنهان باقی میماند.
۲. سود بردن از پول های جمع آوری شده در کشور های عربی: پول های که برای دهشت افگنان در افغانستان از کشور های عربی جمع آوری شده و به پاکستان سرازیر میگردد و بعد هم توسط دستگاه استخباراتی آن کشور در دسترس دهشت افگنان قرار میگیرد، پاکستان سودی سرشار ازآن میبرد. مثلاً ۱۰ فیصد کمک ها را اگر در دسترس دهشت افگنان قرار دهد ۹۰ فیصد دیگر آن را بخود اختصاص داده و صرف خریداری اسلحه و بالا بردن ظرفیتی نظامی خود میسازد. خوب به یاد دارم که در اواخر سال ۲۰۰۸ میلادی گزارشی تحقیقی در یکی از روزنامه های غربی بدست نشر سپرده شد ه بود که کمک های کشور های عربی به دهشت افگنان در یک سال را 900 میلیون دالر یاد آور گردیده بود.
اما اینکه ناتو چرا خواست تصمیم بخاطر خارج کردن نیروهایش به شکل تدریجی بگیرد،آگاهان امور سیاسی دیدگاه های مختلفی را در مورد تصمیم غیر منتظره ناتو بیان مینمایند. بعضی آگاه امور سیاسی به این عقیده هستند که ناتو پیش ازینکه در افغانستان زمین گیر شود، میخواهد با آبرو از افغانستان خارج گردند. بعضی دیگر به این عقیده اند که کشورهای عضو ناتو خیلی زیر فشار افکار عمومی شهروندان شان قرار دارند چونکه هر روز کشور های عضو ناتو در افغانستان دارند قربانی میدهند و اقتصاد کشور های شان خیلی خراب گردیده است و امید به پیروزی در جنگ افغانستان را نمی بینند. موج اعتراض ها هر روزه درکشور های اروپایی و امریکا افزایش یافته و شهروندان کشور های مذکور مخالفت شان را با جنگ در افغانستان نشان داده و خواهان برگشتاندن نیروهای شان میباشند. اینها همه میتواند دلایلی باشد که کشور های عضو ناتو در یک تصمیم غیر منتظره اعلام کردند که خروج نیروهای شان را از سال ۲۰۱۱ به شکل تدریجی آغاز نموده و تا سال ۲۰۱۴ ختم مینمایند. این در حالیست که گفته میشود ارتش افغانستان قادر به گرفتن مسوولیت های امنیتی تا سال ۲۰۱۴ نیست. ارتشی که از نگاه تسلیحاتی در سطح پایانی قرار دارد، چگونه میتواند جایگزین ارتشی که تا به دندان مسلح با سلاح های پیشرفته میباشد، شوند. ارتش افغانستان نه هواپیمایی جنگی، نه تانک، نه سلاح ثقیل دارد،میتواند امنیت کشور و شهروندانش را بگیرد. ارتش افغانستان هنوز هم از سلاح های روسی کهنه تاریخ سپری گردیده، استفاده کرده که هیچ قابل مقایسه با ناتو نیست.
میخواهم بگویم که ناتو با داشتن سلاح های پیشرفته مدرن و ارتش مجهز نظامی نمیتواند در سرکوب دهشت افگنان موفق باشد، آیا ارتش افغانستان با دست خالی میتواند در مقابل دهشت افگنان که با سلاح های مدرن توسط باداران شان تسلیح میشوند، بجنگند؟
پس گفته میتوانم کشور های اروپایی و امریکا با یک بازی سیاسی کثیف و مبهم دوباره میخواهند سرنوشت مردم مان را به دست دهشت افگنان و حامیان منطقه یی و فرامنطقه یی آنها دهند تا خود را نجات داده و مردم ما را قربانی نمایند.
در آخر قابل یاد آوری میدانم که از همین حال باید آماده مقاومت و دفاع از کشور و مردم بود، در غیر آن باز پاکستان سرنوشت مانرا بدست گرفته و این بار با استفاده از تجربه های آموخته گذشته خود در افغانستان، خوب میداند چه سیاستی را در پیش گیرد، تا همه چیز را از بنیاد نابود بسازد.
