نمی دانم گناه از کم طالع گی ما مردم افغانستان است یا دیگران سرنوشت ما را همیشه وارونه رقم می زنند به ظاهر دولت موجود و خارجی های که مانند بادار و سردار در افغانستان حضور دارند می کوشند کاری را انجام دهند که بالای وضعیت بد موجود تاثیر مثبت وارد کند قلب شان و نیت شان را خداوند بهتر می داند ظاهر امر چنین است که نوشتم انتخابات دور دوم ریاست جمهوری که یک سال قبل برگزار شده بود با تقلب و تخطی همرا بود عوض بحران زدایی باعث باران فضایی شد اما چندی قبل انتخابات دور دوم ولسی جرگه برگزار گردید با وجود آنکه حضور و اشتراک مردم نهایت کم رنگ بود حداقل در اوایل چنین پنداشته می شد که گام مثبتی بطرف دمکراسی و مردم سالاری باشد بعضی دوستان که در سایت های انتخاباتی ولایت کابل اوراق رای دهی شان در اوایل به زره بین دیده نمی شد و در شمارش اولی در حوزه های محل رای دهی نهایت ضعیف بودند حالا بعد از شمارش و اعلان کمسیون زیاد رای بالا دارند خدا نکند که این دوستان نا خوانده یک شبه ملا شده باشند.
بدون تردید هم کمسیون مستفل انتخابات و هم مردم وطن دوست افغانستان علاقمند آن بودند تا برای جهانیان یک حرکت درست و منطقی دیگری را به نمایش بگزارند نه نمایش شد و نه همایش عوض آن گدایش باز زخم بر زخم مردم ما افزود کمسیون مستقل انتخابات و کمسیون برسی شکایات هر دو بشمول مردمان که در افغانستان وجدان بیدار دارند می دانند تقلب تخطی و نارسایی های زیاد در انتخابات دور دوم ولسی جرگه وجود داشته که باید نمی داشت بعضی از دوستان کمسیون مستفل انتخابات و کمسیون شکایات را ملامت می دانند بعضی ها تفنگ بدستان زور مندان و تقلب سالاران را و عده کارمندان و نیرو های امنیتی را من طرف دار سر زنش و ملامت شمردن هیچ کدام از این ادارات و این کمسیون ها نیستم تنها و تنها زمینه سازان طرق و شیوه این طور انتخابات را با همین شیوه و همین وسیله ملامت می دانم به طور مثال فرسنگ ها دور در یک قریه اوراق رای دهی صندق رنگ و با ساعت ها فاصله راه توسط یک فرد آن هم بالای یک اسپ یا خر برده می شود بعد از پر کردن صندق باز آورده می شود سیستم کمپیوتری نیست که در شرایط موجود این هم یک خواب و خیال است کارمند استخدام شده برای یک روز یا یک هفته وظیفه دار است تقلب سالار هم والی است هم قومندان وهم ولسوال مامورین دولت هم سر جوال گیر چه توقوع وجود دارد که از تقلب جلو گیری شود مامور بیچاره کمسیون را اگر کسی تهدید به قتل کند یا خدا نا خواسته او را بکشد کی پرسان می کند دولت که در کابل تسلت کامل ندارد در گوشه از بدخشان غور بادغیس یا کنر چه کرده می تواند اکثریت کارمندان در محل انتخابات نه سوانح دارند و آینده یی طور که دیده شده زیادتر شان را در محلات کسانی معرفی کرده بودند که استخدام شوند تا قاشق از شوربا را به کاسه شان در روز انتخابات بریزند کمسیون محترم انتخابات که در راس آقای معنوی قرار دارد بشمول کمسیون برسی شکایات حرکات و عملکرد شان تا کنون طوریست که مقاومت کرده تسلیم تقلب سالاران و حامیان شان نشده اند و عده یی محدود از تقلب کاران را جهت برسی به به نهاد های عدلی معرفی کرده اند اما یا نخواسته اند یا جرعت نکرده اند که نام این عالی مقامان را بگیرند من تا اندازه به قوانین کشور بلدیت دارم و مشکل افشا کردن نام ها را نیز می دانم هیچ عیب ندارد که گقته شود این اشخاص مظنون و یا متهم اند باز مشکل حقوقی پیدا نمی شود و اعتماد مردم بالای کمسیون زیادتر می گردد اما آنچه که بعداز اعلان نتایج نهایی در این کشور جنگ زده سر بلند خواهد کرد ۲۴۹ نفر یا حق یا نا حق ولسی جرگه راه می یابند و اضافه تر از ۲۲۰۰ نفر ناکام اعلان می شود تجربه نشان داده که مردم افغانستان همه ده سیره اند هیچ کس آنچه که مستحق بوده قناعت ندارد چون همیشه خیانت و جفا دیده اند حالا همه اعتماد را از دست داد ه به باور من اگر از همین حالا تدابیر مشخص و عملی گرفته نشود آینده بحران آفرین همه را تهدید خواهد کرد …. حالا بدون هیچ نوع شک و تردید همه می دانند که انتخابات دور دوم پارلمانی، بدتر و تقلب‌آمیزتر از انتخابات ریاست جمهوری برگزار شده و این موضوع، جامعه را دچار شوکه کرده است. بدون تردید این شوکه در آینده‌یی نه چندان دور، تبعات خود را نشان خواهد داد و از جمله اینکه فاصله‌ی میان دولت و مردم را که در انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته افزایش یافت، به گونه‌ی سرسام‌آوری به یک بحران حاد مبدل خواهد کرد. گفته می شود حکومت به جای آنکه به دنبال ایجاد فضای همدلی و صمیمیت در جامعه باشد، حرکت‌های دموکراتیک و مردمی را به بازی‌های قومی و قبیله‌ای تبدیل کرده و از آنها به نفع خود استفاده ابزاری می‌کند.
سخنان خالد پشتون یکی از نامزدهای انتخابات مجلس دوم از ولایت قندهار را همه شنیده اند که چه گفت من در آن مورد به خود حق تبصره را نمی دهم به باور من تلاش برای انحصار قدرت در افغانستان پایان نیافته و هر روز به گونه‌های مشخصی ظاهر می‌شود. این تلاش‌ها که با هدف راه پیدا کردن افراد وفادار به تیم تمامیت‌خواه صورت می‌گیرد تا دست تمامیت‌خواهان را در اجرای برنامه‌های شان بازتر کند، زمینه را برای حرکت‌های قوم‌مدارانه و گسست‌های اجتماعی بیشتر فراهم می‌کند. اگر در انتخابات ریاست جمهوری، این گسست‌ها به شکل کم‌دامنه‌یی بروز کرد؛ ولی در جریان انتخابات پارلمانی، به یک اصل بنیادین تبدیل خواهد شد.
فضای انتخابات پارلمانی، دقیقاً فضای جبهه‌گیری‌های قومی و زبانی بود، نه فضای دموکراسی و رای‌دهی‌های مردمی. اصل دموکراسی در کشور به یک شوخی قدرت تبدیل شده که تنها برای مصرف بیرونی از آن استفاده می‌شود، نه برای قانون‌مند کردن جامعه و یا ایجاد مشارکت سیاسی در مسایل عمده‌ی کشوری.بعضی از از زمام داران در نه سال گذشته، این بازی را آغاز کرده و هر روز بر ابعاد آن می‌افزاید. ابراز نگرانی از فشارهای خارجی بر انتخابات، هیچ معنایی ندارد مگر اینکه به خارجی ها بگویم بگذارید تا ما ، تقلب را بدون سروصدا انجام دهیم و آنچه را که خود به نفع خود می‌دانیم، اعمال کنیم.
پس از اعلام نتایج انتخابات دور دوم پارلمانی، در کشور چند مورد بدون شک اتفاق می‌افتد که لازم است از حالا در باره‌ی آنها سخن گفته شود؛
۱. دامنه‌ی اختلافات قومی و زبانی در کشور به سطح بی‌سابقه‌ای افزایش می‌یابد،
۲. تنش‌ها و درگیری‌های مسلحانه از محدوده‌ی طالبان و گروه‌های افراط‌گرا به دیگر گروه‌ها و جریان‌های سیاسی گسترش پیدا می‌کند که مشکل دیگری بر مشکلات ما افزوده خواهد شد؛
۳. جلو گیری از وضیعت امکانات خود را از دست می دهد ، و آنارشی و هرج و مرج بدون مهار، جامعه را خواهد گرفت،
۴. مهاجرت و فرار افغان‌ها به دیگر کشورها دوباره به شکل گروهی و جمعی امکان آن را دارد که آغاز شود،
۵. نهادهای امنیتی از جلوگیری بحران امنیت عاجز خواهند ماند،
۶. بعضی از مردم افغانستان یک بار دیگر آله‌ی دست کشورهای همسایه و از جمله پاکستان خواهند شد
