بحرانی تر شدن اوضاع در شمـال کشور نشان از آن دارد که اگر به وضعیت موجود در آن مناطق پایان داده نشود، این بخش از کشور نیز به مناطق عمده و پایگاه های القاعده و مخالفان دولت در شمـال تبدیل می گردد. چنانچه همه می دانند در چند ماه اخیر اوضاع امنیتی در شمـال به ویژه در ولایت هاى بغلان و قندز رو به وخامت نهاده است. نیروهای طالبان دربغلان مرکزی و بغلان کهنه و دهنۀ غوری پایگاه های مهمی را ایجاد کرده اند. در ولایت قندز نیز آنها در ولسوالی های امام صاحب، چاردره و چند نقطۀ دیگر متمرکز هستند و برخی از قوت های خود شان را به نردیکی های مرز با تاجیکستان رسانیده اند. ولایت هاى بلخ، فاریاب و بادغیس نیز به همین گونه وضعیت دارد که نشان می دهد دشمن به شدت تلاش دارد تا جنگ را به شمـال کشور بکشاند. انگیزه های این کار برای هیچ کس پوشیده نیست، آنچه بسیار مهم است این خواهد بود که برای کنترول وضعیت و جلوگیری از توسعه و گسترش نفوذ طالبان در این ولایت ها باید راه و چارۀ اندیشید و آنرا در عمل پیاده کرد.
دوسال پیش تنها ولایت هایى که دولت افغانستان می توانست ادعا کند که آنها را در کنترول دارد و در آن ولایت ها قوانین و حاکمیت جمهوری اسلامی افغانستان نافذ است، ولایت هاى شمـال کشور بودند.
از آن زمان به این سو، اوضاع در ولایت هاى شمـال به شدت دگرگون شده است. سایۀ هول و وحشت سیاه طالبی در این ولایت ها گسترده تر می شود و معلوم نیست که دولت آقای کرزی در قبـال این وضعیت پیچیده و خطرناک تا کدامین روزی خاموش می ماند و واکنش مقتضیی از خود نشان می دهد.در عین حـال ولایت هایى چون غور و دایکندی نیز به همان پیمانه نگران کننده شده اند. غور ولایتی کاملاً کوهستانی و دشوار گذار است.
این ولایت برای ایجاد پایگاه های چریکی، جنگی برای یک وضعیت دوامدار بسیار مناسب است و اگر چنانچه قوت های جنگی طالبان بتوانند بر چند ولسوالی این ولایت قبضۀ خویش را محکم کنند، تجربۀ حضور دشمن در کنر گواهی می دهد که بیرون کردن شان آنگاه بسیار دشوار خواهد بود.
نا امن سازی شمـال کشور پیوندی به امیـال و نیات شماری از کشور های خارجی نیز دارد.
در حـال حاضر چین آرام آرام به یک ابر قدرت دنیا مبـدل شدنی است و روسیه نیز با آنکه دیرتر از زیربار سنگین و دشواری های ناشی از در پیش گیری یک نظام اجتماعی، سیاسی و اقتصادی جدید بیرون شده است، نفس تازه کرده است و آهنگ رشد اقتصادی نسبتاً خوبی دارد.
گسترش بد امنی درشمـال افغانستان، چراغ سرخی به این دوکشور بزرگ منطقه است و افزون بر این ها، جمهوریت های آسیای میانه، در خط مقدم، تأثیرات شیوع نا امنی های افغانستان قرار دارند.
از یاد نبریم که مردم افغانستان در دراز نای تاریخ پیوسته از نیش سرخ و سیاه وسبز گزیده شده اند از آنرو این مردم در برابر دشواری ها و نا ملایمات روزگار به سختی مقاوم هستند در حالی که در کشور های دیگر چنین نیست.
حالا مهم است که برای ریشه کن ساختن طالب و القاعده در شمـال اقدام کرد، ورنه، دیر می شود.
روزنامه آرمان ملی از دوسال به این سو چند بار از خطرناک شدن اوضاع شمـال و به خصوص قندز و بغلان هشدار داده بود، ولی هر بار به آن وقعی گذاشته نشده است.
هنوز نیز دیر نشده است، می توان سد را محکم کرد و جلو سیلاب را گرفت. این خطر را جدی بگیرید ورنه، تا یک سال دیگر این ولایت ها را نیز از دست خواهید داد و آنگاه محدودۀ جغرافیایی جمهوری اسلامی افغانستان، محدودۀ کابل خواهد بود.
