کرزی ادعا دارد که رییس جمهور منتخب مردم افغانستان است. آیا این انتخاب تنها برای زیستن در ناز و نعمت ارگ و دلکشاست یا وظایف و مسوولیت هایی نیز برای رییس جمهور در نظر گرفته شده است؟
از زمانی که طالب را پاکستان ساخت و درحالی که هرگز جلوش را رها نکرد به افغانستانش فرستاد، تاکنون هزاران جنایت زیر نام تطبیق شریعت از سوی این دار و دستهء دجال وجنایت پیشه در سراسر کشور صورت گرفته است. حکومت کرزی نه بر جنایات آنها پیش از ۲۰۰۱ و نه پس ازان موضعگیری مسوولانه یی به نفع مردم، متضررین و قربانیان این جنایات داشته است. حتی تلاش های زیادی هم کرده است تا پرده برین جنایات بیندازد و آنرا ماست مالی کند. تا جایی که جلادان ستدیوم های ورزشی را در کابل پناه داده است تا با ظاهر شدن در پرده های تلویزیون برزخم های مردم نمک بپاشند.
آخرین جنایت طالبان سنگسار کردن یک مرد و زن جوان از سوی این گروه دشمن دین و دشمن انسانیت در دشت ارچی ولایت کندز بوده است. آیا طالبان یا هیچ قوه و گروه دیگری حق اعدام و سنگسار مردم را زیر هیچ عنوانی دارند؟ اگر آنها چنین حقی را دارند پس دولت چه کاره است؟ ریش تطبیق قوانین، محاکمه و دعوی از جناب کرزی است، چرا واک آنرا طالب می گیرد؟ هیچ انسان با غروری حاضر نمی شود صلاحیتش را کس دیگری غصب کند و در حالی که همه نیرو و توان برای دفاع از شرف و آبروی خود را داشته باشد، خاموش بنشیند. اما آیا از دولت افغانستان به رهبری جناب کرزی واکنش درخوری در برابر جنایاتی که علیه مردمش و بیحرمتی یی که به دولت شان می شود، دیده شده است؟
همهء هیبت این دولت خلاصه می شود به “تقبیح” کردن که آنرا هم نه خود بلکه سخنگویان دولت اعلام میدارند. آیا غیرت افغانی همین است؟ ده سال می شود که طالب (لشکر اجیر پاکستان) شما را به میدان می خواهد و شما توانایی رفتن به میدان را ندارید و به جای پوشیدن لباس رزم، در پناه چاردیواری قصر “کمین” کرده اید. وانگهی دل تان خوش است که این جا و آنجا بخوانید:
گر ندانی غیرت افغانی ام
چون به میدان آمدی میدانی ام.
جناب کرزی!
پاکستان چارطالب بچهء کمپ نشین در اختیار دارد و دنیا را برای تان مانند گور تنگ ساخته است، شما همهء ملت را برای مبارزه در برابر طالب در اختیار دارید، چرا کاری نمی کنید، چرا بسیج عمومی در برابر این دجالان اعلان نمیدارید؟
آیا طالب حق دارد که توجیه و تفسیر وهابیون عربستان سعودی و ملا های دیوبندی پاکستان از شریعت و اسلام را عین اسلام و کل اسلام بخواند و بیاید در دهات و قصبات ما تطبیق کند؟ آیا شما دین را نمیدانید؟ آیا دین اسلام اینقدر کوچک شده است که در پیچ دستار چار تا جاهل و وحشی پیچانده شود و شما دین را از زبان این جهال تاریخ بشناسید و بپذیرید؟
تعبیر طالب از اسلام به هیچ یک از تعابیر تاکنون شناخته شدهء امامان دین از اسلام برابر و همخوان نیست. چرا باید سر به تعبیر های من درآوردی یک گروه بیسواد، نادان، عقبگرا و گندیده اندیشه یی مانند طالبان خم می کنید و تن به خواست های غیر اسلامی آنها می دهید؟
از این همه ملایی که نواله می خورند و برای تان پاییدن در قدرت را فتوا می پالند بپرسید که حق و صلاحیت تدویر محکمه در یک دولت اسلامی از آن کیست؟ آنهایی که خلاف یک دولت تشکیل شده در یک جامعهء اسلامی بغاوت می کنند، حکم آن در اسلام چیست؟ آیا این ها باغی نیستند؟ از آن پرمدعا هایی که خود را همهء کارهء اسلام و جهاد اسلامی می شناسند و ادعای شان حد ومرز هم نمی شناسد باید بپرسید که در برابر یک گروه یاغی حکم شریعت چیست؟ آیا عقل و دانش آنها تنها همینقدر است که برای پرویز کامبخش و غوث زلمی حکم اعدام فتوا بیابند یا چیزی فراتر ازین نیز در مورد حکومت اسلامی می دانند؟ آیا اینها تنها وظیفه دارند تا برای بقای حکومت شما و ماندن مک کریستل یا زلمی خلیلزاد اقامهء دعوای اسلامی کنند، یا این که وظایف دیگری نیز می توانند داشته باشند؟
چرا از اینها نمی خواهید که حساب شانرا با شما و آن وحشیان مزدور روشن کنند؟ اسلام اینها چه می گوید؟ شما برحق استید یا طالبان؟ اگر شما برحق استید، چرا علیه طالبان فتوای بغاوت نمی دهند؟ اگر طالبان برحق اند، زیر ریش مبارک شما چه می کنند؟ آیا این ها چیزی به نام جهاد نمی دانند؟ چرا علیه شما جهاد اعلام نمی کنند؟ اگر نه حکومت شما و نه طالبان برحق اند، چرا بازهم در کنار شما ایستاده اند و در پارلمان و حکومت لم داده اند؟
وقتی مردم “اولوالامر” خود شما را تعیین کرده اند، پس چرا کسان دیگری واک و اختیار شما را با شما تقسیم می کنند و در زیر ریش تان به صلاحیت های تان تجاوز می کنند و شما نظاره می کنید و تنها “تقبیح” می کنید؟ چرا از ملا های تان به جای فتوای تداوم در قدرت، فتوای اعلان جنگ برای دفاع از آبروی تان و دفاع از مردمی که اختیار امور شان را به شما سپرده اند، نمی گیرید؟ چرا با قاتلان، جنایتکاران و باغیان مصالحه و مدارا می کنید؟ تا به کی مدارا، تا به کی مصالحه؟ ده سال بس نیست؟
اگر طالبان در مناطق جنوب و شرق به عملیات می پردازند و شما توانایی از میان بردن نفوذ آنها را به دلیل گریز و پناهگاه شان در پاکستان، ندارید، در کندز چرا ناتوان استید؟ آنها چگونه تا به کندز رسیده اند؟ چرا نمی توانید با یک عملیات تصفیوی و کمک گرفتن از اهالی آنها را از میان بردارید؟
آیا شما به مشروعیت حکومت خود باور دارید؟ اگر چنین است، چرا به اقدام مشروع برای رهایی مردم از چنگال دیوان و ددان مردم آزار نمی پردازید؟ شما هم حق مدافعه از مردم را دارید، هم صلاحیت و هم مسوولیت آنرا. چرا می گذارید حق تان پایمال شود. چرا صلاحیت تان را با شما تقسیم می کنند؟ چرا به مسوولیت های خود عمل نمی کنید؟
اگر طالب وظیفهء تدویر محاکم را می گیرد، پس شما چه کاره اید؟
باور کنید هر زمانی که شما را در میان روسای جمهور کشور های دیگر می بینم، دلم برای شما می سوزد. به ویژه زمانی که با رییس جمهور پاکستان استید. دلم برای کشورم هم می سوزد که چگونه رییس جمهورش به جای ایستادن در کنار مردمش و دفاع از حقوق آنها در برابر دیگران لابه و زاری می کند و تن به خواست ها و شرایط آنها می دهد تا مگر سگ های زنجیری شان را از کشور ما فرا بخوانند.
آقای رییس جمهور!
مردم از شما امنیت و عدالت می خواهد. شما در برابر زنانی که قربانی برنامه های دهشت افگنی طالبان اند وهمه روزه سنگسار می شوند، در برابر نو باوگانی که در راه مکتب به قتل می رسند، در برابر پلیس هایی که سربریده می شوند و در برابر همهء مردم افغانستان مسوولیت دارید. خون همهء بیگناهانی که برای حفظ حیات شان گامی نمی برارید و تماشا می کنید دامن تان را رنگین ساخته است.
وظیفهء شما تنها “تقبیح” کردن نیست. هر موجود ناطقی می تواند “تقبیح” کند. مردم از شما کار و اقدام می خواهند، تقبیح را بگذارید به رییس محترم کمیسیون مستقل حقوق بشر…
