تجربه نشان داده است که از تاریخ ایجاد پاکستان تا حـال، تمام رهبران سیاسی (ملکی و نظامی) آن کشور زمانی که در قدرت نه می باشند دوست و غم شریک افغانستان بوده و همیشه از دوستی و برادری با مردم افغانستان گپ می زنند، ولی به مجردی که پای شان به قدرت می رسد عاجل به دشمنان سرسخت افغانستان تبدیل گردیده و از هر طریق ممکن به مداخله در امور افغانستان دست به کار شده است،چنین تجربه را جناب نواز شریف می خواهند یکبار دیگر تکرار نمایند وخود را دوست وغم شریک افغانستان جلوه می دهد.
نواز شریف، نخست وزیر قبلی پاکستان در یک اقدام تازه اعتراف کرد در زمان زمامداریش در امور داخلی افغانستان مداخله کرده و از مخالفان دولت افغانستان حمایت کرده است پیش از این نیز شمارى از مقامات پاکستانى پرده از حمایت شان از مخالفان برداشته و اعتراف کرده اند که حکومت هاى قبلى پاکستان از دهشت افگنان به مقیاس وسیع حمایت کرده و سیاست هاى گذشته پاکستان در قبـال افغانستان را نکوهش کرده اند به باور آگاهان امور سیاسی، تنها اعتراف مقامات پاکستانى مبنى بر حمایت و سازماندهى طالبان از سوى آنها بسنده نیست، بلکه فعـالان سیاسى پاکستان باید عملاً دربرابر گروه هاى تروریستى که در پاکستان لانه دارند و از سوى شبکه استخبارات آن کشور هدایت و سازماندهى مى شوند، قرار بگیرند.
براساس اطلاعات مؤثق ، هنوزهم شواهدى در دست است که آی اس آی، تروریستان را تجهیز و سازماندهى مى کند و دست از حمایت آنها بر نداشته است،در این زمینه صحبت های اخیر امرالله صالح رئیس عمومی پیشین امنیت ملی جمهوری اسلامی افغانستان قابل درک می باشد.
صالح که حدود یک ماه قبل از این مسؤولیت کناره گیری کرد، در جمعی از مردم ولایت های تخار و قندز اعلام کرد: پاکستان در چهار سال گذشته مبلغ ۹۶۰ میلیون دالر صرف تجهیز و آموزش گروه تروریستان ومخالفان در افغانستان کرده است.
وی اضافه کرد: مخالفان تا دندان مسلح هستند و اسلام آباد قصد دارد با حمایت از شورشیان، افغانستان را چند پارچه کند که در این راه نیز تا حدودی مؤفق شده است. اگر تروریستان، حمایت نظامیان پاکستان را نداشته باشند و حکومت آن کشور به گونه اى که ادعا مى کند در عمل هم علیه مخالفان اقدام کند، در زودترین فرصت انرژى و توان نظامى گرى و حملات خونبار تروریستان تقرب به صفر مى کند و ممکن نیست که آنها بتوانند جرأت عبور از مرز با داخل خاک افغانستان شوند و دست به خرابکارى و قتل انسان هاى بیگناه زنند.
آی اس آی پاکستان به خوبی مى داند رهبران طالبان کجا به سر مى برند و چگونه عملیات نظامى را رهبرى مى کنند، اگر فعـالان سیاسى پاکستان بر نظامیان شان فشار لازم را بیاورند و آنها را متقاعد نمایند که دست از حمایت طالبان به اصطلاح افغانى بردارند، در این صورت آنها به هیچ صورتى نمى توانند به حیات نظامى شان ادامه دهند و اوضاع امنیتى افغانستان را به چالش بکشند.
به باور ما، هر زمانى که رابطه آی اس آی با گروه هاى مخالف پایان یابد، صلح و ثبات در افغانستان مستحکم و گسترش خواهد یافت.
نوازشریف، رهبر حزب مسلم لیگ (ن)نگاشته است که پاکستان باید از مداخلات خود در امور افغانستان خودداری کند. نواز شریف این سخن را در حـالی بیان داشته است که جریان طالبان در زمانی که وی در سال ۱۹۹۰ نخست وزیر پاکستان بود، از سوی سازمان استخباراتی آن کشور ایجاد شد. با این حـال نواز شریف از سیاست حکومت تحت رهبری اش در آن زمان به عنوان یک شکست یاد کرده است.
نوازشریف این سخنان را در حـالی بیان می کند که از یک طرف حملات انفجاری طالبان در صوبه پنجاب شدت یافته است ومردم صوبه پنجاب به خاطر جلوگیری از عملیات طالبان دولت پاکستان را زیر فشار قرار داده است،واز جانب دیگر حزب تحت رهبری نواز شریف به داشتن رابطه با شماری از حلقات افراطی طالبان پاکستانی متهم شده است. همچنین حزب مسلم لیگ(ن) از چندی به این سو حکومت پاکستان را تحت فشار قرار داده است تا با حلقاتی از طالبان پاکستانی گفتگو و مذاکره کند. این در حـالی است که حزب بر سر اقتدار مردم نیز درخواست نوازشریف را پذیرفته و قرار است کنفرانس ملی مبارزه با تروریزم در همکاری مشترک دو حزب به زودی در پاکستان برگزار شود.
نواز شریف در گفتگویی با تلویزیون دنیا که اخیراً منتشر شد، همچنین اعتراف کرده است که در جریان دوبار تصدی پست نخست وزیری پاکستان در سال های ۱۹۹۰، آن کشور به صورت آزادانه جریان طالبان را کمک کرد تا ضد حکومت وقت افغانستان، دست به اقدام مسلحانه بزنند.
به گفته نواز شریف «پاکستان این تصورش را که می تواند بر افغانستان کنترول داشته باشد، باید متوقف کند.» به گفتۀ وی، هیچ کس در افغانستان تسلط پاکستان را نمی پذیرد و مقاومت ضد این مسأله در آنجا ادامه خواهد یافت. نواز شریف اعتراف کرده است که سیاست های گذشته کشورش در این زمینه با شکست مواجه شده است و این گونه سیاست ها در آینده نیز مؤفق نخواهد شد. به گفتۀ او دو کشور افغانستان و پاکستان روابط قدیمی و دیرینه‌ای دارند و تنها زمانی پاکستان می تواند این روابط را تقویت کند که به صورت غیرجانبدارانه از حکومت منتخب مردم افغانستان حمایت نماید.
اظهارات نواز شریف به عنوان بـالاترین مقام سیاسی سابق پاکستان، در نوع خود بی نظیر است. در واقع این اولین باری است که یک چنین اظهاراتی از سوی یک مقام بلند مرتبه قبلی پاکستان که برای دوبار نخست وزیر آن کشور بوده است، صورت می گیرد. این در حـالی است که پاکستان پیوسته حمایت خود را از مخالفان انکار کرده و ادعاهای مختلفی را که در این زمینه از سوی حکومت افغانستان و شماری از کشورهای دیگر جهان صورت گرفته، رد کرده است. چندی پیش دانشگاه اقتصادی لندن، که یک نهاد معتبر علمی و پژوهشی در بریتانیاست، نیز گزارشی را منتشر کرد که در آن حمایت پاکستان از طالبان «مثل آفتاب در آسمان» توصیف شده بود.
در همین حـال،روز سه شنبه گذاشته رنگین دادفر سپنتا، مشاور امنیت ملی دولت افغانستان در گفتگویی با آژانس فرانسپرس، از پاکستان خواست تا دست به اقدامات جدی علیه تروریستان بزند. سپنتا گفته است که حکومت افغانستان «شواهد قاطعی» را به دولت پاکستان ارایه کرده است که براساس آن ثابت می شود.
مقام‌های آن کشور به القاعده و دیگر گروه های تروریستی اجازه داده‌اند تا در سرحدات افغانستان به صورت آزادانه دست به اقدامات خرابکارانه بزنند.
او گفته است که پاکستان نتوانسته است تا گروه‌های تروریستی را که در قلمرو آن کشور فعـالیت می کنند، متوقف کند، در عین حـال کرنیل امام برخلاف ادعای نواز شریف بازهم سخن از مداخله در امور داخلی افغانستان می زند وخود را مربی درجه یک طالبان معرفی کرده است ومی گوید که بارک اوباما رئیس جمهور امریکا در نوامبر سال جاری میلادی در باره صلح با طالبان مذاکره می کند.
جنـرال حمید گل در گفتگو با شبکه الجزیره مدعی شده است که طالبان قانون اساسی خود را خواهد نوشت وهیچکس در این راستا نبایستی در امور داخلی افغانستان دخالت کند زیرا افغان ها دوست ندارند در امور کشورشان دخالتی صورت گیرد ومی گوید که افغانستان به سوی صلح وپیشرفت در حـال حرکت می باشد وحکومت حامد کرزی به پایان کار خود نزدیک شده است وامریکایی ها درحدود ۵۰۰ تن از طرفداران حامد کرزی برای خود به اروپا وامریکا انتقال خواهند داد.
حمیدگل اطمینان می دهد که افغانستان در سایه حکومت طالبان ویا هر گروهی از نیروهای مجاهد اداره خواهد شد و هیچ کشمکشی میان حاکمان جدید افغانستان به وجود نمی آید.
زمین شناسان امریکایی در نیمه برج جون سال جاری از وجود انواع ذخایر چند هزار میلیارد دالری معادن در افغانستان خبر دادند. وجود ذخایری چون مس، لیتیوم، آهن، طلا و کوبـالت در افغانستان کشور را به بزرگترین صادرکننده معادن در جهان بدل خواهد کرد. تهدید شرکت ها برای استخراج احتمـالی معادن افغانستان از سوی کرنیلان پاکستانی با استفاده از نام طالبان در حـالی صورت می گیرد که دولت افغانستان چندی قبل در لندن تلاش کرد با ارائه معلومات نسبتاً کامل در مورد معادن افغانستان به سرمایه گذاران خارجی، توجه آنان را برای سرمایه گذاری و استخراج معادن جلب کند.
هر چند هنوز زمینه ها برای جلب سرمایه گذاری چه از نظر قوانین داخلی، چه از نظر امنیتی؛ فساد اداری و سایر فاکتور های تشویق کننده به اندازه کافی در افغانستان وجود ندارد، اما پاکستان با صدور این گونه بیانیه های تهدید آمیز تلاش می کند هر حرکتی را که به نوعی باعث رونق اقتصادی در افغانستان گردد، در همان شروع خنثی سازند ودرتلاش کنترول بـالای ذخایر قیمتی زیر زمینی افغانستان می باشد.
در واقع تمام این گونه اعمـال از محافل نظامی پاکستان برای کوبیدن تلاش های اقتصادی در کشور، تأمین اهداف استراتیژیک و پیروزی جنگ نرم پاکستان در افغانستان می باشد. زیرا اسلام آباد هرگز تحمل یک افغانستان با ثبات و با شرایط اقتصادی بهتر را نداشته است. متأسفانه سیاست مداران اسلام آباد از چند دهه به این سو استراتیژی مداخله و ناآرام کردن افغانستان را دنبـال کرده اند.
تبلغات گرفتاری ملا محمد عمر رهبر طالبان از جانب پاکستان که در این روزها در رسانه ها به راه انداخته شده است ویاهم گرفتاری یک تعداد اعضای رهبری طالبان چندی قبل، رفت آمد نظامیان پاکستانی به کابل به خاطر حاضر شدن یک تعداد فرماندهان طالبان به مذاکره با دولت افغانستان این پیش زمینه را در اذهان برخی به وجود آورده شاید پاکستان بـالاخره می خواهد که نقش فعـال تر و البته مثبتی در مبارزه با تروریزم و کمک به دولت افغانستان در این امر داشته باشد وبسیار دانشمندان سیاسی داخلی وخارجی این اقدام پاکستان را تغییر مثبت در پالیسی شان نسبت به افغانستان تلقی می نماید،ولی برعکس نه باید به سیاست دوگانه پاکستان بازی خورد واز تجارب قبلی باید درس عبرت گرفته شود، این اولین تغییرموقت شان نه می باشد چندین بار در گذاشته هم به خاطر به دست آوردن امتیازات مادی ومعنوی به چنین اقدامات دست زده است ،این بار نیز هدف شان استفاده از ۱۴۰ میلیون دالر صندوق وجهی جامعۀ جهانی که برای حمایت از برنامه صلح تحت رهبری دولت افغانستان در کنفرانس لندن به تصویب رسیده می باشد و در ۲۹ سرطان سال جاری کنفرانس دومی درشهر کابل مرکز افغانستان به این پروسه تقویت بخشید.
پاکستانی ها در حـالی به انجام چنین کاری دست زدند که در چند سال گذشته، همواره حضور افراد طالبان در خاک خویش را به شدت رد می کردند، اما اکنون با گرفتاری ملا برادر ،مولوی کبیر وسایر اعضای طالبان، بر عدم صداقت خود در سال های گذشته، مهر تأئیدی زدند.
اگرچه گرفتاری سران طالبان توسط پاکستان با حمایت امریکا و جامعۀ جهانی مواجه گردید، اما هنوز هم نمی توان به این کشور، مقامات ملکی آن و همچنین سازمان استخبارات پاکستان ـ آی.اس.آی ـ اعتماد چندانی داشت؛ چراکه مقامات این کشور بارها در سالیان گذشته، وعده هایی در جهت مبارزه با تروریزم و کمک به تأمین امنیت افغانستان داده بودند، وعده هایی که بیشتر جنبه تبلیغاتی داشته و در میدان عمل خبری از آن ها نبوده است.
استخبارات نظامی پاکستان(ای،اس،ای) همیشه در این مورد مستقلانه عمل کرده است واز کنترول نخست وزیر ورئیس جمهور آن کشور خارج می باشد زیرا چندی قبل کرنیل امام به شکل اشکار اعلام نمود که اگر امریکا یی ها علاقۀ مذاکره با رهبری طالبان دارد، امکانات این کار نزد ما موجود است وما می توانیم رهبران طالبان را به مذاکره حاضر نماییم یعنی استخبارات نظامی پاکستان از مخالفان افغانستان به نفع خویش استفاده می نماید،دراین مورد اظهارات ملا عبدالسلام ضعیف بسیار به جاه است که در یک مصاحبۀ خود گفته است:((پاکستان در مقابل امتیازات مادی ومعنوی دوست ودشمن نه می شناسد،به نظر می رسد این بار سرنوشت سایر رهبران طالبان را مورد تجارت قراردهند ودستگیر نمایند وبه امریکایی ها در بدل امتیازات مادی ومعنوی تسلیم نمایند وبه سر نوشت ملا برادر ودیگران دچار نمایند.
معلوم شده است که پاکستان توجه خود را نسبت به رهبران طالبان به شبکه سراج الدین حقانی بیشتر جلب نموده وارزش قایل شده است ،زیرا اکثر رهبران طالبان افغان به مداخلات مستقیم پاکستان درامور افغانستان وسؤ استفاده از نام طالبان مانند رهبران جهادی افغانستان پی برده است وبـالای رهبران ملکی ونظامی پاکستان بی اعتماد شده اند.
این پاکستان است که همواره از طالبان سوء استفاده کرده و آنان را آلۀ فشار علیه خارجی ها قرار داده است. پاکستان از این طریق باج می گیرد و به وضوح می بینیم، پولی را که پاکستان می گیرد، برابر پولی است که در افغانستان مصرف می شود و این نشان دهنده آن است که پاکستان به دنبـال سوء استفاده می باشد.
پس این اقدام پاکستان به این معنا است که پاکستان هیچگاه در صدد تغییر سیاست های خصمانه اش در قبـال افغانستان و مبارزه با تروریزم و دهشت افگنی برنخواهد آمد، زیرا این کشور در سالیان گذشته، تنها و تنها از طریق همین تأمین تروریزم و تشدید ناامنی در افغانستان، مؤفق به کسب درآمدهای هنگفتی گردیده است.
به نظر آگاهان سیاسی،مهم ترین معیاری که باید از سوی جامعۀ جهانی رعایت شود، این است که پاکستان را وادار سازد تا از مخالفان حمایت نکند ومانع صلح در افغا نستان نه گردد وبه عوض این عملیات های بدون نتیجه نظامی مثلی که فعلاً در افغانستان جریان دارد بـالای پاکستان فشار وارد سازد وپاکستان را مطابق علاقه شان در مقابل امتیازات مادی. حاضر سازد که نه تنها در مور دگرفتاری آنعده طالبان اقدام نماید که خلاف سیاست پاکستان استند بل در مورد تمام مخالفان دولت افغانستان اقدام مشابه به خرج دهند که فعلاً در اختیار استخبارات نظامی پاکستان قرار دارد .
در دهه هایی که از عمر کشوری به نام پاکستان می گذرد، این کشور همواره بر سر جنگ با دو کشور همسایه خویش هندوستان و افغانستان بوده است و همواره از دوران جهاد و به خصوص در ۸ سال گذشته هم بهبود روابط این دو کشور را به معنای ایجاد بحران برای خود می پنداشته است، بنابراین هرگاه حرفی هم از بهبود روابط با افغانستان و مبارزه با تروریزم شود آن را مشروط به دشمنی افغانستان با هندوستان دانسته است.
پاکستانی ها همیشه دوست مخالفان افغانستان ـ تروریزم و تروریستان ـ و شریک قافله ـ کاروان تروریزم بوده اند.
از یک سو آن ها پول هایی را به نام مبارزه با تروریزم از جامعۀ جهانی و امریکا دریافت کرده اند و از جانب دیگر، اغلب این پول ها را در راه تأمین، تمویل و تجهیز تروریستان در خاک خویش مورد استفاده قرار داده است تا به نوعی افغان ها را تحت فشار قرار دهد و از توجه به مشکلات ریشه ای که دو کشور بر سر مسأله بحران زای خط دیورند دارند، دور سازد.
پاکستان در طول هشت سال گذشته به وضاحت نشان داده است که در مبارزه علیه تروریزم و تأمین ثبات و امنیت در افغانستان، صادق نیست. فعـالیت آزادانه شورای کویته، شورای میرانشاه، شبکه حقانی و شبکه حفیظ گل بهادر در قلمرو پاکستان نشانگر این مسأله است که پاکستان نمی خواهد این گروه ها را نابود کند، زیرا اگر این گروه ها نابود شوند در آن صورت غرب حاضر نخواهد بود تا به عناوین مختلف به پاکستان باج دهد.
از سوی دیگر گفته می شود که هنوز اکثر استراتیژیست های نظامی و استخباراتی پاکستان فکر می کنند که غرب دیر یا زود از افغانستان خواهد رفت و میدان برای آنها خالی خواهد شد و آنها از طریق اشغال مجدد افغانستان به واسطه طرفداران خویش، تجربه سال ۱۹۹۶ را یک بار دیگر تکرار خواهند کرد. با این حـال آنها تلاش خواهند کرد که تا زمان حضور نیروهای خارجی در افغانستان با اقدام های و گرفتاری های نمایشی، کاری کنند که حداقل در میزان کمک های دریافتی پاکستان کاهشی رونما نشود.
دولت افغانستان چندین بار به شکل مستقیم ورسمی به جامعۀ جهانی گفته است که بدون شک پاکستان می داند که مخالفان افغانستان در کجا زنده گی می کنند، فرماندهان ارشد طالبان وسایر مخالفان افغانستان در کدام شهر پاکستان مخفی شده اند، ولی پاکستان هر بار چنین ادعای افغانستان را رد نموده است، پس سوال دراینجاست که این فرماندهان طالبان از کجا گرفتار می گردند که طی تقریباً یک هفته این تعداد به صد ها نفر نزدیک شده است و سفیر پاکستان در افغانستان آن را به بسیار سر بلندی اعلا ن می کند.
چنین بر می یاید تا زمانی که امریکا وانگلیس، پاکستان را متقاعد و مجبور به دست کشیدن از حمایت گروه مخالفان و طالبان نکند و سران اسلام آباد و سازمان استخبارات اردوی این کشور (آی اس آی) به این ایمان نیاورند که داشتن یک افغانستان با ثبات به نفع آنان و منطقه است، هیچ چیزی تغییر نخواهد کرد ونه هم سخنان نواز شریف وسایر مقامات بلند رتبه پاکستان مورد باور واعتماد مردم افغانستان می باشد و به سیاست دوگانه آنها بازی نه می خورد،زیرا همین نواز شریف بود که دوبار به خاطر مداخلۀ شان در امور افغانستان ومنحل شدن اردوی افغانستان در کمپاین انتخاباتی بیشتر رأی مردم پاکستان را از خود ساخت،این بار باز می خواهد به بهانۀ عدم مداخله در امور دولت افغانستان وتعهد شان در مورد مبارزه علیه تروریزم خودرا به مقام نخست وزیری پا کستان برساند،همچنان این خصلت رهبران سیاسی پاکستان است زمانی که قدرت ندارند دوست افغانستان است و زمانی که به قدرت رسیدند به دشمن سر سخت افغانستان تبدیل می گردند.
