قرار است در آینده نزدیک نشستی بین المللی به کوشش حکومت افغانستان به اشتراک بیشتر از ۶۰ کشور جهان در کابل برگزار گردد. هدف اصلی این نشست را جلب و جذب کمک های بین المللی به دولت افغانستان ، تشکیل میدهد. در پهلوی تقاضای کمک ها از طرف حکومت افغانستان، گفتگو های دیگری از قبیل راه کار مذاکره با طالبان ، نقاط ضعف و مثبت ۹ سال مبارزه با دهشت افگنی و دست آورد ها و راه کار های درست بخاطر هر چه سریع بخشیدن آموزش و تجهیز و تسلیح نیروهای ارتش افغانستان صورت میگیرد. قرار گفته های سخنگویان حکومت ، افغانستان قصد دارد تا قناعت جامعه جهانی را بخاطر سپردن مستقیم کمک ها به دولت افغانستان ، برآورده سازد. این در حالیست که حکومت افغانستان از جمله فاسدترین حکومت در سطح جهان می باشد. این کار باعث شده تا کشور های کمک کننده اعتماد چندانی به حکومت افغانستان ننمایند. هر روز گزارش ها تازه یی در مورد گسترش فساد اداری و حیف و میل کمک ها توسط سردمداران قدرت حکومت افغانستان در رسانه های داخلی و بین المللی بازتاب مییابد. تقریباً دو هفته پیشترما شاهد سروی تازه یی که توسط مؤسسه (دیده بان اصالت افغانستان ) صورت گرفته بود، بودیم. نشان میداد که مردم افغانستان در سال ۲۰۰۹ یک میلیارد دالر جهت اجرای کار های شان رشوت پرداخته اند. این رقم خیلی درشت است که اعتماد کشور های کمک کننده را از حکومت افغانستان سلب می نماید. جامعه جهانی می بیند که کمک هایشان به هدر رفته و هیچ نتیجه مثبتی را در پی ندارد. چون کمک های که صورت میگیرد از پول های مالیه دهنده گان کشور های متذکره بوده و آنها خواستار پاسخ دهی شفاف دولت هایشان در مورد چگونه مصرف پول های خود می باشند. به همین خاطر کشور های کمک کننده سخت تحت فشار افکار عامه قرار داشته ازین جهت در قسمت مصرف پول خیلی محتاط هستند.
پیشنهاد ها و توقعات حکومت افغانستان از کشور های کمک کننده
نظربه گزارش های که از حکومت افغانستان و دست اندرکاران برگزاری نشست بین المللی کابل بدسترس رسانه ها قرار میگیرد ، حکومت افغانستان طرح ها ، پیشنهاد ها و راه کار های مفیدی را جهت جلب و جذب کمک ها تهیه نموده و قرار است آن را در روز نشست بین المللی کابل برای کشور های اشتراک کننده ارایه بدارد. پس دیده شود چقدر طرح های که ماه ها حکومت افغانستان بالای آن کار کرده قابل قبول واقع شده و تا چه حد میتواند قناعت کشور ها بر اینکه کمک های خود را از طریق دولت افغانستان به مصرف برسانند ، حاصل نماید. پس منتظر نتیجه مؤثریت نشست بین المللی کابل میمانیم.
در طول ۹ سال حکومت افغانستان وعده های زیادی را در جهت محو فساد اداری ، مبارزه برای از بین بردن مواد مخدر ، دادگاه کردن قاچاقچیان مواد مخدر را به جامعه جهانی داده است که تنها در روی کاغذ باقیمانده و بس . به همین خاطر به حکومت افغانستان مشکل است که تنها با وعده های میان تهی بتواند اعتماد کشور های تمویل کننده در افزایش کمک هایشان و مصرف آن از طریق حکومت افغانستان را بدست بیاورد. جامعه جهانی در طول ۹ سال از حکومت افغانستان زیاد شنیدند و ولی در عمل چیزی ندیدند.
دیدگاه، خواست و پیشنهاد های کشور های کمک کننده دولت افغانستان
کشور های کمک کننده به افغانستان در مورد کارهای حکومت در طول مدت بدیده شک نگریسته و هیچ اعتماد بالای حکومت افغانستان ندارند. به همین قسم گفته میتوان جای تردیدست تا دولت افغانستان بتواند دیدگاه های کشور های کمک کننده خود را در مجموع و در خصوص حامیان غربی اش را که تمویل کننده و حامیان اصلی حکومت افغانستان پنداشته میشوند ، تغییر دهد. راه کار های ۹ساله حکومت افغانستان چندان از اعتباری نزد کشورهای حامی حکومت افغانستان برخوردار نیست. چون آنها ( کشورهای تمویل کننده ) در داخل افغانستان همه چیزرا زیر نظر داشته و آگاهی داشته و می فهمند که حکومت افغانستان چقدر ظرفیت کاری دارد و ما باید تا چه حد آماده کمک به حکومت افغانستان باشیم. پس روی هم رفته تأکید میکنم که حکومت افغانستان نباید بالاتر از ظرفیت های خود توقع از کشور های کمک کننده نماید.
و اما خواست های کشور های کمک کننده از حکومت افغانستان چیست؟
کشورهای کمک کننده غربی که یکی از تمویل کننده گان اصلی افغانستان محسوب میشوند ، خواست های خیلی جدی از حکومت افغانستان دارند؛ از قبیل مبارزه جدی حکومت افغانستان در از بین فساد اداری ، گماشتن افراد درست در اریکه قدرت ، محو مواد مخدر و غیره.
حکومت آقای کرزی باید خواست کشورهای تمویل کننده را در نظر گرفته ، جواب های درست و قناعت بخش ارایه داده تا اعتماد از دست رفته کشور های مذکور را دوباره تا حد بتواند بدست بیاورد.
چنانکه از قراین بر میآید یکی از پیشنهاد های بسیار جدی جامعه جهانی در نشست کابل ، مبارزه جدی حکومت افغانستان علیه فساد اداری خواهد بود. چون فساد اداری در اداره های حکومتی به حدیست که هیچ کاری بدون گرفتن رشوت اجراء نمی شود و این مسأله را کشورهای کمک کننده افغانستان خوب میدانند.
باید گفت پیشنهاد کشورها در مورد محو فساد اداری در روی کاغذ باقی نخواهد ماند ، بلکه به صورت جدی آنرا پیگیری مینمایند. بعد از پیشنهاد هایی که به حکومت افغانستان ارایه میکنند ، منتظر میمانند تا ببینند که حکومت افغانستان در امر مبارزه با فساد گسترده یی اداری از خود چه شایسته گی های نشان میدهد. اگر باز هم حکومت آقای کرزی مثل گذشته به وعده میان تهی اکتفاء نماید ، بعید به نظر میرسد تا آنها ( کشورهای کمک کننده ) حاضر به افزایش کمک به افغانستان و مصرف آن از طریق حکومت افغانستان شوند. تصمیم مجلس نماینده گان امریکا و اتحادیه اروپا قبل از برگزاری نشست کابل تلویحاً زنگ خطری بود تا به آقای کرزی نشان دهند که دیگر روزگار( چک های سفید) به گفته آقای اوباما گذشته، و ما خواهانی برنامه های عملی از جانب حکومت افغانستان در همه عرصه ها میباشیم.
تصمیم مجلس نماینده گان امریکا و اتحادیه اروپا مبنی بر کاهش کمک ها به دولت افغانستان
“مجلس نماینده گان امریکا تصمیم گرفت تا حدود چهار میلیارد دالر کمک های خود در سال آینده به حکومت افغانستان را ، به حال تعلیق درآورد و منتظر بمانند تا زمان که اطمینان پیدا کنند که دولت افغانستان به طور جدی در محو فساد اداری مبارزه میکند.” در ضمن اتحادیه اروپا هم دست به کاهش کمک های خود به حکومت افغانستان زده و اعلام کرده اند که کمک های خود که بالغ بر ۶۰۰ میلیون یورو میشود و قرار بود در مدت سه سال یعنی هر سال ۲۰۰ میلیون یورو کمک نمایند ، به حالت تعلیق در آورده است.
غربی ها ازین پس تا اطمینان از شفافیت و مؤثریت کمک های شان حاصل نکنند ، مشکل است تا به حرف های حکومت افغانستان اعتماد و باور نمایند.
بنده منحیث نویسنده این مطلب به حکومت افغانستان پیشنهاد میکنم تا زیاد پافشاری جهت مصرف کمکها از طریق حکومت افغانستان را ننماید چونکه فایده چندانی ندارد. ولی در عوض مبارزه صادقانه را در امر محو فساد اداری تقویت بخشیده و ظرفیت های کاری وزارت خانه ها و دیگر اداره های دولتی را بلند برده و به کشور های کمک کننده نشان دهد که قابلیت جلب و جذب کمک و مصرف آن به صورت مفید را، پیدا کرده است .این کار حکومت باعث اطمینان جامعه جهانی گردیده و آنها خود روزی وجداناً مجبور میشوند تا کمک های خود را از طریق حکومت افغانستان به مصرف رسانند.
