ریاست عمومی امنیت ملی افغانستان طی شش سال گذشته توسط امرالله صالح رهبری می شد و آقای صالح طی آن مدت موفق شد تا یک سیستم عصری و کارآمد را در آن ریاست با در نظر داشت ترکیب ملیتی و اصل شایسته سالاری بنیان بگذارد، ولی سرانجام موصوف (اقای صالح) بنا بر دلایلی محسوس و نامحسوس وادار شد تا از مقامش کناره گیری نماید.
به نقل از قول یک منبع آگاه، بعد از استعفاء صالح، به دستور سرپرست فعلی ریاست عمومی افغانستان، ابراهیم سپین زاده، در مشوره با سلطان کرزی، در بخش اداری استخبارات افغانستان اخیراَ تغیراتی که حرکت فاشیستی بیش نیست، رونما گردیده است.
گفته شده است استفاده و تحریر “ده ملی امنیت لوی ریاست” در تمام اوراق مربوط به آن ریاست اجتناب ناپذیر بوده و از کاربرد عبارت فارسی “ریاست عمومی امنیت ملی” جداً خود داری شود.
بعد از این “ریاست امنیت ملی” گفتن و یا نوشتن همسان” داستان دانشگاه” مطابق قانون فاشیستی، یک جرم هست.
این اولین حرکت فاشیستی در افغانستان نبوده، صدها موارد دال بر همچو عملکردهای متعصبانه و مغرضانه وجود دارد که سرود پشتو (سرود ملی) یک مثال آفتابی دیگر میباشد.
عناصر تباه کار باید بدانند که با همچو پالیسی ها متعصبانه و مغرضانه هرگز به جایی نخواهد رسید.
آمار گیری غلط و جعلی و قلمداد نمودن یک ملیت به عنوان اکثریت مطلق و برخورداری از امتیازات مربوط به آن ، عصبییت علیه سایر ملیتها و لسان و طرز نگرش آنها، فارسی ستیزی و کتاب سوزانکها مغرضانه، اسکان سازی یک ملیت در گستره جغرافیای این کشور و غضب جایدادهای مربوط به سایر ملیتها و دهها غرض و مرض دیگر، عمق فاجعه را در این مملکت نمایان میسازد.
به امید اینکه تمام ملیت های ساکن این کشور به شمول ملیت نجیب فارس و قوم اصیل پشتون و ملیت فرزانه هزاره و سایر اقوام که قربانی سطلنتها و حکومات قبلوی شدند، روزی به خودآگاهی و اتحاد و تعهد مشترک برسند و آنچه مظهر تعصب و غرضورزی های تفرقه افگن هست را در نطفه خنثی سازند و عناصر متعصب و مغرض مربوط به هر قوم و قبیله را نگذارند تا به نفع اجانب و به ضرر منافع ملی این کشور، عمل نمایند. (آنچه متأسفانه در این کشور به یک آرمان مبدل شده هست و تحقق آن نظر به قراین دشوار به نظر میرسد.)
