درین انتخابات برعلاوه‌ی بسیاری از شخصیت های بادرک و دانش گفته می‌شود که گروه‌های مافیایی قدرت و سرمایه‌های کاذب و نامشروع شماری را ازهمین اکنون سرمایه گزاف داده اند تا در میان مردم فقیر و بی همه چیز، از طریق نقاب های چرکین و مردم فریب وارد مجلس نمایندگان گردند.
مردم درجریان کارزارهای انتخاباتی قرار دارند و گفته می شود که درین کازار همه ی گروه های سیاسی نقش بارز خود را دارند. میزان مشارکت نامزدان درانتخابات نشان میدهد که مردم افغانستان طرفدار انتخاباتی بودن و مدنی شدن قدرت های سیاسی و نهادهای سیاسی کشور هستند.
همه گروه های سیاسی و نهادهای مدنی برخاسته اند تا نمایندگان خود را انتخاب کنند و پلی میان خود و حکومت ترسیم کنند. درین انتخابات برعلاوه‌ی بسیاری از شخصیت های بادرک و دانش گفته می‌شود که گروه‌های مافیایی قدرت و سرمایه‌های کاذب و نامشروع شماری را ازهمین اکنون سرمایه گزاف داده اند تا در میان مردم فقیر و بی همه چیز، از طریق نقاب های چرکین و مردم فریب وارد مجلس نمایندگان گردند.
چنانچه پیداست چرخه ی روزگار کشور به سمت سرمایه داری و بحران طبقاتی روان است و سال های بعد درین جامعه با لگام گسیختگیی که وجود دارد درین سرزمین حرف اول و نکته ی اول را سرمایه های ناعادلانه یی خواهند زد و آنها هستند که مردم را درگروگان خود گرفته برای شان آینده تعیین می کنند. من (نویسنده )انسان سوسیال نیستم و این به معنای آن نیست که هوا دار نظام سرمایه داری باشم و از سرمایه‌های لگام گسیخته دفاع کنم. نگرانی من این است که اگر روش های به خودآیی و به عقل آیی سرمایه را درکشور مطرح نکنیم بدون تردید عدالت و برابری اجتماعی را درمیان مردم از دست خواهیم داد.
تحلیل و بگومگوها می رساند که نهاد های سکتور خصوصی که متاسفانه در نبود تدبیر سیاسی و خرد، در بازار همه داشته های ملی و مردمی را در انحصار خود گرفته اند، در صدد آوردن برخی نمایندگان بدمست و سرمایه زده هستند که در مجلس نمایندگان سیاست بحران آور و طبقاتی آور این نهاد ها را قانونمند سازند. ما طرفدار توسعه‌ی اقتصادی هستیم؛ اما توسعه ایکه مایه ی فقیرشدن یک جمع بزرگ گردد و سرمایه دارشدن یک جمع کوچک، عدالت و برابری را برهم می زند. روحیه‌ی عدالت خواهانه را آنانی می توانند در مجلس بعدی نهادینه کنند که فکر و اندیشه ی سرمایه داری عادلانه را دارند و قوانین معیین برای رهبری درست بازار وضع می کنند. آمدن مهره‌های بانک های سرمایه و پول های مافیایی به معنایی سرنوشت طبقاتی است. اگر این افراد بتوانند از طریق پول و سرمایه وارد مجلس گردند، دقیقأ در برابرعدالت و مردم بیچاره‌ی کشور موضع نادرست خواهند گرفت و به گونه جدی از دیکته ها و اهداف سیاست های درهای باز پیروی خواهند کرد. افغانستان دچار سرمایه های مافیایی و سیاست مافیایی است و هر روز مردم این کشور از آزادی و رهایی فاصله می گیرند . چنانچه درهشت سال ما دیدیم که مردم به جای رسیدن به رفاه اندک به فقر کشنده کشانده شدند و سیاست های درهای باز دولت حامدکرزی، تنها تعداد اندک را بد مست ساخت. حالا اگر مجلس نمایندگان بعدی، در ترکیب خود اینگونه افراد را داشته باشد و افراد نهاد های مافیایی پول وارد آن گردد، ما این آسیب هارا دچارخواهیم شد.
یک: تدوین قوانین لگام گسیخته و حمایت از سیاست‌های درهای باز که درهشت سال تجربه بازار آزاد، نشان داد که ما را به کجا می برد. یعنی افراد تلاش خواهند کرد تا سرچشمه های ملی و درآمد بزرگ کشور را وارد توطیه های مهندسی شده ی خود سازند. دو: گسترش و بحران طبقاتی در میان مردم این افراد گماشته شده از سوی سرمایه های بزرگ همه‌ی تلاش و کوشش خود را در راستای سیاست گذاری سرمایه داری خواهند کرد و ازطریق مجلس نمایندگان با استفاده از سرمایه های بزرگ نهادهای مافیایی حکومت موجود نمایندگان دیگر را مهار می‌کنند و قوانین غیر ملی را تصویب خواهند کرد. سوم: سرمایه و اقتصاد دیوانه به جای مردم حرف خواهد زد. و قوانین ناعادلانه رسمی خواهند شد.
در نتیجه مجلس نمایندگان نمی‌تواند از مردم بیچاره و جمع بزرگ آن ها درست دفاع بکند؛ زیرا سرمایه در افغانستان تا ده سال دیگر به عقل نخواهد آمد و دوست دارد که سیاست‌های درهای باز را داشته باشد تا کامروایی کند. هرچند انتخاب حق مشروع همه ی شهروان کشور است، اما انتظار می‌رود که افراد مافیایی را انتخاب نکنند؛ زیرا دشوار است که این افراد بتوانند برای همه‌ی مردم زیردست، اندیشه کنند. مردم کشور طرفدار سیاست اقتصادی عادلانه و همان نظام به مفهوم رویکرد اجتماعی هستند؛ زیرا این نوع می تواند اقتصاد را از مافیایی شدن و انحصار نجات بخشد. بنأ چنین نظامی با روی کار امدن مهره های مافیایی به دست نمی آید جا دارد که مردم درین زمینه با تامل و مدارا اندیشه کنند و نمایندگانی از بخش خود را انتخاب کنند.
