هموطنان عزیز ما اطلاع دارند که باشندگان قصر ریاست جمهوری همه کارشناس اند. تعداد مشاورین وکارشناسان بحدی رسیده که جناب رئیس جمهوری راهش را از چاه گم کرده.بیشترین تلاش که مشاورین دارند این است تا رئیس جمهور همیشه از مردم فاصله د اشته باشد وتنها بحرف های ایشان گوش بدهد همان است که ذهینت رئیس جمهور را نسبت به پارلمان ومردم خیلی منفی ساخته اند طوریکه رئیس جمهور فیصله های پارلمان را یک جرقه هستی سوز فکر کرده قبل از فیصله آماده مقابله و ویتو است واین کار طبعا رئیس جمهور را در تضاد با مردم نشان میدهد.که برای یک نظام مردمی عیب بزرگ است.
مثلا برای رئیس جمهور میگویند أعضای پارلمان اشخاص اکادمیک نیستند. مشت تفنگ سالار ویا قا چاق چی واین چیز ها ترانه های است که از طرف مشاورین جوان داخل ارگ بگوش رئیس جمهور زمز زمه میشود .اما این را نمیدانند که اینها نمایندگان اقوام شان هستندوچون در افغانستان أحزاب رسمی جایگاه خوبی ندارند همین اقوام جای احزاب را گرفته. .رئیس جمهور هم خوش است بجای احزاب با اقوام معامله کند ودر ترکیب کابینه تناسب قومی را رعایت کند.این روش به هیچصورت به نفع دولت نیست.حکومتیکه با مردم خویش در ستیز باشد ودشمنان داخلی وخارجی هم چشمان خودرا از حدقه کشیده باشند برایش خیلی قیمت تمام میشود که همیشه با نمکایندگان سر نا سازگاری داشته باشد.همین مردم تا سه دورۀ دیگر هفتاد فیصد أعضای پارلمان را تشکیل میدهند اگر رئیس جمهور منتظر باشد که در انتخابات پیرو با چهره های جدید مواجه میشود برداشت سالم وواقعی نیست.همین ها نمایندگان اقوام خود اند باز هم انتخاب میشوند.معیار های جهانی درینجا نقش ندارد.
مثلا رئیس جمهور در جواب خبر نگاران بخاطر تأخیر معرفی أعضای کابینه طور تمسخر آمیز فرمودند وکیل صاحب ها عجله ندارند چون ا بکار های دیگه مصروف هستند..؟؟/ یعنی چه این کنایه استضاح آمیز چه معنی داشت یعنی کار های منفی وزمانی هم أعضای پارلمان را به جاسوسی بخارجی ها معرفی نمود این ها همه مسائل اند که از طرف مشاورین خود محور بگوش رئیس جمهور خوانده میشود.متخصصین کاذب ودروغین به رئیس جمهور معرفی شده اند که خودرا همه کاره میدانند.
در برنامه های میز مدور یکی از رسانه های تصویری چشم مان به چهره های شسته وچرب کرده می افتد که نام شان کار شناس واکت شان طوطی است.جالب اینکه رسما کارشناس یک پست است اما متخصص تمام عرصه ها.اقتصاد سیاست امنیت وغیره..
مثلا در یکی ازشب ها چند دوست را دیدم که در بر نامه میز مدور تلویزیون آریانا با مشاور رسانه های داخل ارگ روبروی نصیر فیاض حلقه زده بودند.این جوان که چند واژۀ غیر متعارف را حفظ کرده بود تمام دنیارا گز میکرد در حالیکه نام ولسوالی های کنر را هم نمیداند..او گمان میکرد آنچه در تئوری خوانده همه چیز است تئوری که قطعا با واقعیت های عینی جامعه ما همخوانی ندارد ونمیتواند جا بیافتد.ولی خوش بود اکادمبک واسترتیزیک ونهادیه ونو پا وکجدار …. نمیداند مخاطب وبیننده مردم کی ها اند وبکدام زبان می فهمند؟.این واژه ها به درد یک امتحان تئوری میخورد نه برای تفهیم مردم افغانستان.
محور اصلی صحبت ها.دلیل عدم معرفی باقیماندۀ أعضای کابینه به پارلمان بود.که به هیچصورت ربطی به این کار شناس نداشت چون وظیفه آن کارشناسی در امور رسانه ها بود .نه مسائل حقوقی وغیره .
مثلا این جوان کمتر از سی سال عمر داشت وسوابق کاری اش هم کمتر از سه سال بود.یک شخص که هزار ها کتاب خوانده باشد تا یک دوره عملا کار نکرده باشد نمتیواند مشاور شود .اینها وقتی برای شان مشکلات افغانستان یاد آوری شود میگویند تمام کشور ها دارادی این قاعده وقانوناست.واگر کسی دیگری از قانون پذیری کشور های جهان صحبت کند باز میگویند برادر اینجا افغانستان است هزار های مشکل پیش روی است خصوصا کسانیکه تئوری شان از واقعیت های عینی جامعه ما فرسنگ ها فاصله دارد بسیار حراف وزبنباز اند.
من را عقیده بر این است که کار شناسان داخل ارگ تنها از فعل وانفعلات وتصامیم ارگ صحبت کنند نه از امنیت در کشور یا از نیاز های اجتماعی مردم ونه از چیز هائیکه به مردم ار تباط میگیرد چون ازبیرون ارگ آگاهی ندارند خصوصا از ولایات.کسیکه از ارگ ومحدودۀ کابل بیرون نر فته باشد وریشه مشکلات امنیتی افغانستان را درک نکند چگونه میتواند مشکلات کشور را تحلیل وراه حل خوبی پیشنهاد کند هر گز نه.
کارشناس جوان امور رسانه های داخل ارگ گاهی از از جایگاه وزارت خارجه صحبت میکردوزمانی از چگونگی تأمین امنیت وهم از جایگاه معیینت وزارت داخله نمایندگی میکرد. قانون اساسی را تفسیر مینمود حق را بحقدار میرساند کل اختیار مطلق.واز اقتصاد هم چیز های میگفت.نظر من این است تا ازین به بعد باید پرسیده شود وظیفه این مشاور چه است ؟ ودر کدام عرصه کار میکند واز اول برایش گفته شود شما تنها پیرامون مسئولیت وظیفوی خود صحبت کنید وبس.نمیشود هرکسیکه شریک آشپز خانه ریاست جمهوری باشد همه چیز را بداند شما میدانید که کار ریاست جمهوری از دست این مشاورین بکجا کشیده.
بهانه ها:اگر کسی راه حل مناسب برای حل مشکلات پیشنهاد کند ایشان عصبی شده بهانه های ذیل را پیش میکشند.
۱- کشوریه سی سال در جنگ سپری کرده. کشوریکه میراث خور رژیم خلقی ها ومجاهدین وطالبان است چه مشکلات دارد.دموکراسی نو پا قانون اساسی بی پا وغیره..
بلی کشور سی سال در جنگ سپری کرده به اندازۀ صد سال تجربه آموخته.ما باید بیشتر از هر زمان از کفایت ومدیریت بهره مند باشیم کسیکه ازین سی سال باز هم چیزی نیاموخته خدایش هدایت کتد.
یکی از سخنگویان میگوید کسانیکه به این نظام خوش نیستند میخواهند کشور بحالت قبل از ۲۰۰۱ بر گردد.چه منطق ضعیفی.کسانی به این وضعیت راضی نیستند که وضعیت را در ۲۰۰۱ تغییر دادند شما وضعیت را تغییر نداده اید که به آن افتخار میکنید شما مفت آمدید دیگران خون دادند.در طفلی بچه ها میگفتند یا خدا یا خرما..حالا میگویند اگر به همین حالت خوش هستید خوب والا طالبان میایند.نه خیر ما خرما وخدارا یکجا میخواهیم این دو هیچ با هم منافات ندارد رژیم وساختار سیاسی بهتر ازین هم میشود نمیشود یا این نظام ویا نظام طالبی قناعت کرد.حالا سیاست سر در گم امنیت بحرانی اداره معتاد است.وهمه جهان هم پشت سر ما استاد است وای ازان روزیکه مانند مجاهدین وطالبان از جهان تجرید باشیم.با کسی مارا به اسپند دود کردن هم نمی پذیرد.
منطق ضعیف دیگر اینکه میگویند در مقایسه با حکومت مجاهدین وطالبان زمین تا آسمان فرق کرده.این مقایسه انسان را دیوانه میکند.اول مجاهدین نه حکومت داشتند ونه از طرف کدام کشوری خارجی طور درست حمایت میشدند به عین تر تیب طالبان که دران وقت همه دنیا بر خلاف همان نظام بود. حالا دست هفتاد دو ملت به دهان این حکومت است وسخن از کمک صد ها ملیارد دالر بمیان میاید.آنزمان پول جعلی افغانی چاپ میکردند حالا ملیارد ها دالر ویورو وپوند صدقه سر این نطام میکنند این دو سیستم با هم قابل مقایسه نیست.واز همه کشور ها مشاورین ومتخصصین آمده تا دست این طفل نو پای را بگیرد که باز هم بزانو میافتد. بخدا قسم اگر هر کسی را اینطور حمایت میکردند بپای استاد میشد وحتی طالبان بهتر ازین زالو های بیرحم خدمت میکردند..من با هیچ کس دشمنی ندارم اما میدانم این کمک ها رایگان نیست.ومفت ضایع میشود.کشور بطرف تباهی میرود همان است فریاد میکشم که مقایسه کردن این حالت با زمان مجاهدین وطالبان یک مقایسه غیر منطقی وقیاس مع الفارق است وهیچ به هم ربطی ندارد.ما باید از امکانات وچانس ها استفاده کنیم با چیز های اندک قناعت نکنیم..خوش نشویم شرائط از زمان مجاهدین وطالبان بهتر است ان وقت نه شرائط بود ونه حکومت ونه جهان.
۲. قانون گریزی: من به یک مورد قانون گرزیزی وراه حل منطقی ان اشاره میکنم. در قانون اساسی میعاد معرفی أعضای کابینه مشخص شده واگر رئیس جمهور روی معاذیر نتواند مطابق به مفاد قانون اساسی أعضای کابینه را معرفی کند باید چه کاری انجام دهد که متهم به قانون شکنی نشود؟
بلی می پذیریم که سیستم ریاستی ورئیس جمهور رئیس هر سه قوه است.حال این تعریف به معنی این است که رئیس جمهور شخص فرا قانونی بوده در برابر قانون اساسی هیچ التزام وتعهدی ندارد؟ هر گزنه.از نظر من ایجاب میکند وزارت امور پارلمانی من حیث پل ارتباط معاذیر رئیس دولت را رسما به پارلمان ارجاع کند تا در مورد تأخیر به مردم وضاحت داده شود نه اینکه مبهم ومجهول .باید تصریح گردد که دلائل ازین قبیل باعث نقض قانون اساسی میشود وبایدمرجع صلاحیت داشته باشد تا برای رئیس جمهور وقت بیشتر بدهد.اگر کسی بگوید رئیس جمهور من حیث شخصاول حق دارد پس مادۀ قانون اساسی چرا رئیس جمهور را مکلف ساخته تا وقت مشخص أعضای کابینه را معرفی نماید؟تمام کار شناسان نا عاقبت اندیش دلائل قانون گریزی ریاست جمهور را مربوط به صلاحیت های میدانند که نظام ریاستی دارد.آخر برای رئیس جمهور در نظام ریاتسی هم قواعدی وجود دارد ورئیس جمهور در چوکات قانون میتواند تصمیم بگیرد او شخص غیر مسئول نیست والا سلطان بلا تکلیف میباشد. که خلاف قانون اساسی است.
من به محترم رئیس جمهور مشوره میدهم تا تمام معاذریکه با قانون تصادم میکند از طریق وزارت پارلمانی با أعضای پارلمان در میان بگذارد وبا هم آهنگی مشکل را حل کند.مثلا بگویدنسبت شرائط خاص که در کشور حاکم است أعضای پارلمان در مورد تمدید وقت معرفی أعضای کابینه تا زمان مشخص دیگر تجدید نظر کنند چون تشکیل لویه جرگه بخاطر تعدیل قانون اساسی مشکل است.این مشکل بدون تصادم وبر خورد وتنش حل میشود.حالا اگر طور مبهم یک ماه به دو ماه ودو ماه به شش ماه کش شود ومشخص نباشد چه وقت رئیس جمهور مفاد قانون اساسی را رعایت میکند؟. اگر وضع به این منوال ادامه داشته باشد مردم دیگه بیشتر به قانون شکنی جرأت میکنند. رئیس جمهور از مشاورین فعلی بهره نگیرد خوب است چون مشاورین امتحان خوبی ندادند ومیخواهند عمر شان طولانی شود واز آب گل آلود ماهی بیشتر بگیرند.از طرف بسیاری از مشاورین أهلیت نظر دادن را ندارند.خیلی عاطفی وسلیقه ای عمل میکنند وبا شرائط افغانی آشنای ندارند.
