اساس گزارش منتشر شده از سوی کنگره امریکا، هر هفته ده ها میلیون دالر به کمپنی های خصوصی امنیتی داده می شود که قسمت اعظم آن به عنوان باج به جیب طالبان و جنگ سالاران واریز می گردد.
این گزارش نشان می دهد که کمپنی های خصوصی در هفته، بیش از چهل میلیون دالر بابت حق العبور مواد اکمالاتی نیروهای بین المللی نصیب می شوند.
نبود امنیت در مسیر شاهراه های عمومی سبب شده است که طالبان کاروان های اکمالاتی ناتو را به عنوان سوژه های مناسب هدف قرار دهند. در این میان شاهراه کابل ـ قندهار، کابل ـ جلال آباد بیشتر در معرض تهدید بوده است. گفته می شود که کمپنی های امنیتی خصوصی برای انتقال یک موتر اکمالاتی شرکت های امنیتی از ۸۰۰ تا ۱۲۰۰ دالر دریافت می کنند. برخی منابع می گویند که ناامنی ها سبب شده است تا در انتقال مواد اکمالاتی، حیف و میل های بزرگی صورت گیرد. چنان گفته می شود که در بیشتر موارد راننده ها پس از خالی کردن تیل تانکرها و یا تخلیه بار لاری ها، وسایط نقلیه را آتش می زنند. این راننده ها هم قیمت تیل را دریافت می کنند و هم بهای موتر خود را به دست می آورند.
به هر حال، ناامنی در شاهراه سبب شده است که بازار کمپنی های امنیتی از رونق بیشتری برخوردار باشد. ناتوانی نیروهای امنیتی افغانستان و بین المللی، عامل اصلی حاکمیت کمپنی های امنیتی و جنگ سالاران می باشد. بخش زیادی از سربازان کمپنی های امنیتی را نیروهایی تشکیل می دهند که کمتر به قوانین پایبند می باشند. گزارش کنگره امریکا نشان می دهد که طالبان در کنار دریافت عشر، فروش تریاک، عوایدهای کلان تری از سوی کمپنی های خصوصی نصیب می شوند. بدین ترتیب می توان گفت که هم اکنون حکومت افغانستان و مخالفان از یک منبع تغذیه می شوند.
تداوم این وضع سبب می گردد که ناامنی ها در شاهراه ها بیشتر شده و طالبان هم به باج های کلان تری دست یابند. به نظر می رسد که کمپنی های امنیتی و طالبان هر دو در ناامنی های شاهراه ها نقش دارند، زیرا طالبان از این طریق نصیب باج می شوند و کمپنی های امنیتی هر روز با ارزش گذاری روی کار خود، از نیروهای بین المللی پول بیشتری به دست می آورند. حکومت امریکا به جای اعطای پول به گروپ های امنیتی بهتر است که بالای اردوی ملی سرمایه گذاری کند، تا باشد که حاکمیت اردو در شاهراه های افغانستان، از باج گیری ها جلوگیری کند.
