بعد ازاعلام انتخاب مجدد آقای کرزی توسط کمیسیون انتخابات در قدم نخست انتظار ملت بر آن بود تا وزرای کابینه بصورت مکمل به پارلمان افغانستان معرفی شوند و حتی فیصله نیز شده که یک وزارت برای مدت طولانی نمیتواند وزیر سر پرست داشته باشد. با تاسف شش ماه از کار آقای کرزی گذشت ولی تا کنون ۱۱ وزیر باقیمانده به پارلمان معرفی نشده اند و پارلمان نیز دست به اعتصاب خاموش زده و به گفته آقای سید اسحق گیلانی در مصاحبه با تلویزیون آریانا همه آنها میز ها را میزنند و در مقابل سخنگوی اقای کرزی وحید عمر ادعا دارند که باید برای رئیس جمهور فرصت کافی داده شود تا افرادیکه با فهم و درایت باشند از تجربه کافی برخوردار بوده سابقه خراب نداشته و ممثل وحدت ملی افغانستان بوده وشایستگی کار را داشته باشند پیدا نمایند.
در جریان چند سال گذشته دیده شد که همه ساله هموطنان کوچی ما با برادران مناطق بهسود و دایمیرداد که بیشترهزاره نشین اند، مشکل دارند. در سابق این مشکل به عمق یکی دو سال گذشته نبود، کوچی ها یکجا با مواشی شان و سوار بر مرکب و اسپ و شتر حرکت میکردند و سلاح دست داشته شان نیز چوب و یا هم چاقو و تبر بود، ولی کوچی امروز به اساس گزارشات سوار بر موتر های داتسون و مجهز با سلاحهای مختلف النوع میباشند و وقتی با مردم برابر میشوند در عوض مذاکره از سلاح کار میگیرند، مردم را میکشند، خانه ها را به آتش میکشند و مردم محل را از محل شان کوچ میدهند.
آقای کریم خلیلی در کنفرانس خبری خود گفتند که کوچی ها باید از طریق کوه ها و تپه ها حرکت کنند نه در همواری و مسیر خانه های مردم، اما اقای کرزی در همان روز در کنفرانس خبری شان فرمودند که باید آنچه حق مسلم کوچی است برای شان داده شود و آنها باید مسکن گزین گردند. آقای خلیلی گفتند در داخل حکومت دستهای است که این مشکل را دامن میزند و نماینده مردم بهسود در ولسی جرگه نیز با صراحت بیان کردند که شب قبل از وردو کوچی ها به منطقه بهسود قوای اربکی مربوط وزارت داخله که قبلا در انجا مستقر بودند بجای دیگر انتقال داده شدند و به اصطلاح راه را برای برخورد کوچی با مردم ده نشین باز نمودند و اقای حنیف اتمر گفتند که نباید بمشکل منطقه رنگ سیاسی داد در غیر آن وی افرادی را که در این مساله ذیدخل هستند بمردم معرفی خواهند کرد. آقای صبغت الله مجددی رفتن خلیلی را جانب بهسود منفی خوانده آنرا قوم گرایانه خوانده است و گفته که خلیلی هزاره ها را بجنگ علیه کوچی ها تشویق میکند.
چرا تا بحال اقای کرزی نخواسته است وزرای باقیمانده را به پارلمان معرفی نماید؟ آیا این دلیل منطقی میباشد که ادعا مینمایند هنوز افرادیکه شایسته سالار باشد پیدا نکرده اند و باید منتظر بود، آیا همین طرح، توهین بملت غیور افغانستان نیست؟ به تصور من قضیه شاید شکل دیگری از این ادعا باشد. بطور مشخص میتوان بالای سه فرضیه مکث نمود:
اول اینکه جناب کرزی در جریان انتخابات برای آنانیکه از وی حمایت نمودند وعده های وزارت داده بودند و اکنون بالای تقسیمات کرسی ها با مشکل برابر شده اند.
دوم: در ابتدای کار اقای کرزی آوازه چنین بود که دولت امریکا هشت پست کلیدی را تقاضا دارد، ولی کمتر از آنچه درخواست شده بود برایش داده شد و اکنون آقای کرزی در دو راهی باقیمانده است که بخواست امریکا لبیک گوید یا بمتحدین داخلی اش.
سوم اینکه آقای کرزی نمیخواهد الی ختم دوره کاری پارلمان کنونی این وزرا را به پارلمان معرفی بدارد زیرا تشویش از ان دارد تا مبادا از جانب شورای رد شوند. به اساس پیش بینی ها اقای کرزی و تیم شان در تلاش ان اند تا در انتخابات پارلمان که در پیش رو است، کرسی های بیشتری برای دوستان وفادار بخود اختصاص بدهند که در آنصورت هر سه قوا در افغانستان تحت نظر مستقیم جناب رئیس جمهور عمل خواهند کرد.
کشور ما فاقد شخصیتهای علمی با فهم و بادانش نیست ولی بیشتر دانشمندان افغانستان پیوند های بیرونی ندارد تا بمقامات بالائی کشور غرض خدمت و نجات وطن از فلاکتهای کنونی عمل نمایند. آیا وزرای کابینه جدید آقای کرزی از چنین خصوصیتها برخوردار هستند به یقین که نیستند ولی پشتوانه بیرونی دارند و حمایت میشوند. در جریان سی سال گذشته همین وابسته های بیرونی بودند که کشور و مرد م ما را بدبخت ساخته و تا کنون همان اشخاص که روزی خاین وروز دیگر صادق معرفی میشوند در سرنوشت کشور بازی میکنند. تا زمانیکه وابسته های اجیر حاکم بر سرنوشت ما باشند و حامی منافع بیکانه، چگونه انتظار داشت کشور از فلاکتهای کنونی و مداخلات بیگانگان نجات پیدا کند. وقتی به چیز فهمان کشور مجال خدمتگذاری داده نمیشود پس نباید وابسته های دولت ادعا کنند که ما در جستجوی افراد شایسته سالار، با دانش که ممثل وحدت ملی کشور باشند هستیم. آیا وزرای کنونی جدا از دانش و فهم و درایت و شایسته سالاری که کمتر در وجود آنها دیده میشود، ممثل وحدت ملی هستند؟
از جانب دیگر پارلمان افغانستان نیز نتوانست آنچه انتظار ملت بود انجام دهند، بیشتر آنها در فکر کسب سرمایه و زد و بند های سیاسی دوره کاری خود را به اتمام رسانیدند . قرار اطلاع ۹۵ در صد همین وکلا بار دیگر خود ها را کاندید نموده اند. مگر زد و بند های تعداد از آنها از دید مردم افغانستان پنهان میماند؟ مگر بلند نمودن کارت های سرخ و بعد از نیم ساعت بلند نمودن کارت های سبز آنها را مردم فراموش میکنند؟ چرا اعضای پارلمان قبلا دست به اعتصاب خاموش نزدند که یکمرتبه تنش شان با دولت بیشتر گردید؟ انگیزه در کجاست؟ کمی و کاستی و معامله گری تعدادی از اعضای پارلمان افغانستان باعث آن شد تا اقای کرزی اصلا بخواستهای آنها پاسخ مثبت بگوید و حتی وزرای که سلب اعتماد شدند از وظیفه برکنار نکند. با همین مختصر به این نتیجه میرسیم که هر دو جانب در عقب پرده با هم معاملاتی دارند و در انظار عامه حرف از اختلاف میزنند.
درگیری های مسلحانه میان کوچی ها و ده نشینان در مناطق بهسود و دایمیرداد در ولایت وردک از روز شنبه، ۲۵ ثور ، آغاز شده است.این درگیری ها شماری کشته برجا گذاشته و گزارش شده که دهها خانه مسکونی هم به آتش کشیده شده است.
همه ساله این مشکل باعث سر و صدای زیادی میشود بخصوص وقتی چند انسان بیگناه جان خود را از دست بدهند. قبلا گفته شده بود که کمیسیونی در این ارتباط موظف شده است تا از وقوع حوادث خونبار جلوگیری نماید، اما چنانیکه دیده شد بازهم خون بیگناهی بر زمین ریخته شد، خانه ها ویران گشت و بر تعداد بیجا شده ها افزود شد. سال گذشته اقای محقق حوادث بهسود را یک توطهه دولت علیه مردم هزاره خوانده و دولت را محکوم نموده دست به اعتصاب غذائی زد، اما با تاسف دیده شد که در انتخابات ریاست جمهوری بار دیگر از اقای کرزی ( برخلاف منافع هزاره ها) حمایت نمودند و امسال نیز اقای خلیلی معاون دوم اقای کرزی صریحا اعلام نمود که در دستگاه دولت کسانی هستند که عاملی برای بروز چنین حوادث غیر انسانی میشوند و ایشان خود بمنطقه رفته و گفتند مشکل را حتی اگر به قیمت خونم تمام شود حل میکنم. اقای خلیلی وقتی خوب میدانند که در داخل سیستم دولتی افرادی وجود دارند که بر علیه مردم هزاره توطهه چینی میکنند و این افراد در ارتباط مستقیم با رئیس جمهور قرار دارند پس چسان در انتخابات ریاست جمهوری بار دیگر از اقای کرزی حمایت نمودند؟. بهتر بود در آنزمان قدرت را ترک و در کنار مردم خود قرار میگرفتند. معلوم نیست اینهمه بازی سیاسی که منجر به ریختن خون هزار ها هموطن ما میشود تا چه زمانی در کشور دوام خواهد کرد؟ و تا چه زمانی مردم رنجدیده ی ما زیر بار چند رهبر خود ساخته و تحمیلی قرار داشته باشند؟ بسیاری از همین رهبران دیروز به اصطلاح ساده ( خر لنگ نداشتند) اما امروز از برکت خون ملت مظلوم ما مالک میلیونها دالر هستند ولی هنوز هم از خوردن خون انسانهای بیگناه وطن ما سیر نمیشوند.
کوچی ها همانطوریکه رئیس جمهور قبلا نیز گفته اند باید مسکن گزین شوند و مناطقی برای اسکان آنها در نظر گرفته شود که متعلق بمردم نباشد. اصلا در قرن ۲۱ نیاز به کوچی بودند دیده نمیشود، اگر حامیان کوچی، واقعا به کوچی دلسوز هستند باید آنها را با کاروان امروزی جهان متمدن . با زیور علم و دانش یکجا بسازند. آیا جای تاسف نیست که چند تحصیلکرده بنام حامی کوچی استفاده مادی و معنوی میکند و صد ها هزار کوچی را در بی خبری و محرومیت از علم و دانش نگهمیدارند. اگر کوچی ها مسکن گزین شوند و فرزندان شان روانه کسب تحصیل گردند بعد از اندک زمانی بازار حامیان کوچی از بین میرود، پس این حرف واقعیت دارد که کسانی وجود دارند که این مساله دامن میزنند تا دوامدار باشد و بازار معاملات شان گرم.
اما در رابطه بحرف اقای حنیف اتمر که تهدید نموده اند مشکل کوچی و مردم ده نشین را سیاسی نسازید و گرنه نام افراد مغرض را افشا خواهم کرد. استعمال همین حرف نشان میدهد که شما اقای اتمر به هیچ اصلی پای بند و وفادار نیستید. مگر در روز حلف وفاداری به قران پاک سوگند نخوردید که از قانون اساسی کشور و منافع ملی دفاع خواهید کرد؟ همین پرده پوشی شما واضح میسازد که شما به سوگند تان وفادار نیستید و مطمین هستم که هرگز دست به افشاگری نخواهید زد و اگر چنین جرئتی میداشتید، مساله توزیع سلاح را در ولایت بغلان در سال گذشته، انتقال طالب به شمال کشور توسط هلیکوپتر در سال گذشته و انتقال طالب بار دیگر به شمال افغانستان در جریان امسال را صادقانه بمردم میگفتید. در خانه اگر کس است یک حرف بس است.
در این سامان به غیر از شور و شر نیست – حقیقت جز به دست سیم و زر نیست
پس مشکل اصلی ما در انیجاست که بدبختانه اکنون زر پرستان اجنبی پرست بر کشور ما حاکمروائی مینمایند که صرف به فکر اندوختن سرمایه برای خود و تامین منافع بیگانه بوده و مردم و منافع ملی و تمامیت ارضی کشور را نه تنها فراموش نموده اند بلکه در جهت محو کامل آنه نیز تلاش دارند، ولی تاریخ پر افتخار این کشور گواه بر آن است که درهر امتحان این ملت افغانستان بوده که پیروز و سربلند از صحنه بدر شده است نه آنانیکه معامله گر بوده اند.
این چه رسمیت؟ چه نظمیست؟ چه وضعیست خدا
سبب اینهمه بدبختی و غم چیست خدا؟
جز خدایان زر و کهنه پرستان پلید
هیچکس زنده در این شب بخدا نیست خدا
