از بدو به قدرت رسیدن یا رساندن حامد کرزی ظاهراً در نتیجۀ نشست بُن در سال ۱۳۸۰خورشیدی، سفرهای متعددی به کشورهای مختلف، بویژه به ایالات متحدۀ امریکا-به گفتۀ دلتمردان کابل همپیمان ستراتیژیک- داشته است. همواره هفته ها قبل از سفر تبلیغات گسترده صورت میگیرد. خبرنگاران، روزنامه نگاران و تحلیلگران اوضاع سیاسی همه و همه سرگرم پیش داوریهای سفر رئیس جمهور میباشند و هریک مطابق دید خودش ابراز نظر میکند و یاد اور توقعات زیادی میشوند و اغلب سفرهای رئیس جمهور که به ایالات متحدۀ امریکا صورت میگیرد به نحوی از انحا از جانب همچو طبقات از اهمیت بیشتر و با دستاوردهای زیاد جلوه داده میشوند.
این بار نیز درست چنین است. سفر فعلی کرزی ناشی از سفر دست پاچۀ رئیس جمهور بارک اوباما که بتاریخ ۲۸ مارچ سال جاری صورت گرفت، است.
هنگام انتصاب مجدد حامدکرزی در نتیجۀ یک انتخابات پُر تقلب و تخلف، وی به امریکاییها وعده سپرد که طی زمان معین فساد روز افزون را در ادارات حکومت افغانستان ریشه کن خواهد ساخت. ولی کرزی در وعده اش پیروز بدر نیامد و فساد هنوز هم جریان داشت که یکی از علل اصلی سفر غیر مترقبۀ بارک اوباما به کابل را همین عدم پیروزی ادارۀ کرزی در مبارزه علیه فساد اداری تشکیل میدهد، تا کرزی را تنبه نماید که به اصطلاح مسؤولانه عمل کند.
حکومت کرزی همواره با سردادن شعارهای حکومتداری سالم، مبارزه علیه فساد، ظرفیت سازی و مبارزه علیه دهشت افگنی؟! گلو پاره میکند، که سه یی اول ان ممکن و میسور میباشد، ولی سؤال در اینجاست که آیا ممکن است با وجود تأسیس ارگانها فقط بخاطر امر مبارزه علیه فساد اداری هنوز هم این پدیده ریشه کن نشده است؟ کیها در این عمل شنیع شریک اند؟ آیا جز مـأمورین حکومتی کسی دیگر میتواند آغشته به فساد باشد؟ بهتر خواهد بود که ادارۀ مبارزه علیه فساد اداری به مبارزه علیه فساد مأمورین حکومتی تغییر نام دهد! از دارو دستۀ رئیس جمهور گرفته تا به آخرین مقام حکومتی –بویژه بلند پایه ها- اکثریت آغشته به فساد اند. مخصوصاً برادر رئیس جمهور-احمدولی- که بارها خبر فساد وی در مطبوعات درون مرزی و حتی رسانه های معتبر بیرون مرزی انتشار یافت ولی هیچ واکنشی در برابر جرایم وی به چشم نخورد، مگر بدتر اینکه رئیس جمهور به دفاع از برادرش پرداخت.
یکی از نکات سفر اوباما که توجه همه را به خود جلب کرد این بود که به گفتۀ سخنگویان ریاست جمهوری، شخص رئیس جمهور تا چند ساعت قبل از چنین سفر مهم آگاه نبود! کدام عقل سالم همچو کشوری را دارای حاکمیت ملی و استقلال تلقی خواهد کرد؟
مطابق رسانه های گروهی بارک اوباما حامدکرزی را تهدید نمود که گویا چرا تاهنوز قادر به کنترول فساد و ایجاد حکومتداری سالم نشده است. و ضمناً کرزی را بتاریخ ۱۰ ماه مئ -سفر کنونی- به امریکا دعوت نمود. و بعداً به فرودگاه نظامی بگرام- که در حراست نیروهای امریکایی میباشد- سرنشان داد و در خطاب به نیروهایش بیشتر از پیش بر جنگ سخت تر تأکید نمود و از شعار انتخاباتی اش که همانا تغییر بود خبری نیود.
چندی پس از بازگشت اوباما به امریکا حامدکرزی به کمیسیون انتخابات رفته و به عقده گشای پرداخت و به گونۀ غیر منتظره رازهای تکان دهندۀ را فاش ساخت که تا آن دم خیلی ها از قبول آن عاجز بودند. حامدکرزی امریکا را به نقض از حاکمیت ملی؟! و استقلال؟! افغانستان متهم ساخت و ابراز داشت که اعمال امریکاییها شورش؟! فعلی را به مقاومت ملی مبدل خواهد ساخت. کرزی در کندهار گفت که خودرا از خارجی ها آزاد ساخته؟! و طالبان نیز باید چنین کنند. کرزی همچنان به اصطلاح تهدید نمود که به طالبان خواهد پیوست!!!
از دید برخی ناظران سیاسی سفر فعلی کرزی دو هدف عمده را دنبال میکند: یکی جلب حمایت امریکا در روند مصالحه با مخالفین مسلح حکومتش و دوم نورمال سازی روابط صدمه دیده اش که در نتیجۀ اظهارات قهر آمیز اش صدمه دیدند و دوست! ستراتیژیک را نا راحت ساخت! کرزی بارها گفته است که حامیان بین المللی اش از روند مصالحه با مخالفین حمایت میکنند. ولی همیش ما شاهد عملیات گستردۀ هستیم که اندکی پس از سروصداهای صلح آغاز میشوند.
کنفرانس بین الملی با اشتراک نماینده های بیشتر از هفتاد کشور جهان بتاریخ ۲۸ جنوری سال جاری در لندن برگزار شد که پس از آن مقامات حکومت کرزی دست اورد بارز آن کنفرانس را جلب حمایت بین المللی از روند مذاکرات با مخالفین تلقی میکردند. اما چندی نگذشته بود که عملیات پُر طمطراق در مرجۀ ولایت هلمند آغاز شد که تمام انتظارات نشست لندن را نقش بر آب ساخت. و فعلاً همزمان با سفر کرزی در کندهار عملیات در جریان است. با وجود اینکه کرزی به مردم کندهار و عده داده بود که در صورت مخالفت ایشان عملیات را اجازه نخواهد داد. و اینک اکثریت مطلق مردم کندهار نه تنها اینکه مخالف عملیات هستند بلکه همسویی صمیمی با آزادی خواهان دارند.
دوم اینکه، کرزی در جریان این سفر روابط به اصطلاح سرد حکومتش را با امریکا نورمال خواهد ساخت. جای بس تغجب است که با وجود سردی روابط، امریکاییها همه روزه با تلفات سنگین جانی و مالی از حکومت کرزی دفاع مینمایند.!!! اظهارات ضد امریکایی ماه گذشتۀ کرزی از دو حالت خالی نمیباشد: نخست اینکه امریکاییها قبلاً از همچو یک سخنرانی تُند و تیز آگاه شده اند تا به مردم نشان دهد که گویا رئیس جمهور آزاد و مستقل است و حتی قادر است که کشوری مانند امریکا را نیز مورد رگبار انتقاد قرار میدهد. دوم اینکه اگر چنین اظهارات کرزی واقعاً از صمیم قلبش نشأت میگرفت در آن صورت جز بیماری روانی چیزی دیگر تلقی نمیشود، زیرا روابط تنش آلود با چنین یک حکومتِ که با تمام نیروی نظامی اینجا حضور دارد ممکن است؟
در فرجام سخن میتوان پیش داوری کرد که سفر فعلی حامدکرزی نیز همانند سفرهای گذشته اش بدون کدام دست اوردی برجستۀ به ملت افغانستان به پایان خواهد رسید و چندی تحلیلگران سرگرم بحثهای ایدیالیستک و خیالپردازیها خواهند بود و بس.
