اگر از موضوع خانوادگی آقای کرزی بگذریم، جنگ مارجه نیز نگرانی هایی را برای مردم قندهار ایجاد کرده است. عملیات مارجه که با طبل و کرنا آغاز شد و هر روز از دستاوردهای بزرگ آن در رسانه ها سخن به میان می¬آمد؛ حالا مشخص شده که تفاوت چندانی در زندگی مردم این محل به وجود نیاورده و ناامنی و اغتشاش همچنان در مارجه بیداد میکند و از بازسازی و حکومتداری خوب آنگونه که مقام ها لاف آن را می زدند، خبری نیست. شاید مردم دیگر مناطق کشور چندان از وضعیت اصلی مارجه آگاه نباشند، ولی بدون شک مردم قندهار که در مجاورت ولایت هلمند زندگی می کنند از وضع و حال واقعی مارجه با خبرند و به همین دلیل چندان به عملیات نظامی دل نبسته اند.
به تازگی مقامات دولتی خبردادهاند که مراحل اولیه¬ی «عملیات بزرگ قندهار» آغاز شده است، عملیاتی که پس از عملیات مارجه در هلمند، مهم ترین اقدام نیروهای نظامی کشور و خارجی ها خوانده می شود. این عملیات پس از گذشت زمانی نسبتاً طولانی از پایان عملیات « مشترک» در ولایت هلمند شروع می شود و به گفته مقام های نظامی کشور ابعاد و اهداف وسیع تر و بزرگ تری را در بردارد. البته به گفته مقام¬ها، این عملیات تنها بعد نظامی ندارد و مسایل بازسازی و ایجاد اداره سالم در مناطق مختلف این ولایت مهم در جنوب را احتوا می کند.
قندهار مرکزی استراتژیک، هم برای دولت و هم برای نیروهای مخالف به حساب می¬رود. این شهر زمانی مرکز فرماندهی رژیم طالبان بود و ملاعمر رهبر این گروه در همین شهر زندگی و فعالیت می کرد. پس از آن نیز قندهار به لحاظ نزدیکی مرزی با پاکستان، همچنان شهری استراتژیک و متشنج باقی ماند و کمتر دولت توانست بر تمام مناطق و ساحات آن نفوذ پیدا کند. ولایت قندهار، پیش از آنکه در قبضه ی دولت و یا هم نیروهای مخالف باشد؛ در چنگ افراد مشخصی است که به نحوی با قدرت مرکزی پیوند دارند. در رأس این گروه بدون تردید برادر آقای کرزی یعنی احمد ولی کرزی قرار گرفته است. در مورد برادر آقای کرزی، حرف و حدیث های فراوانی بر زبان مردم عادی جریان داشته و همچنین رسانه های داخلی و خارجی هر از گاهی به او می¬پردازند.
به گفته ی بسیاری از رسانه ها و دیپلمات های غربی برادر آقای کرزی در برخی مسایل غیر قانونی و از جمله قاچاق مواد مخدر دست دارد. در این مورد بارها کشورهای حمایت کننده ی افغانستان خواهان رسیدگی به این گونه اتهام ها شده اند، اما احمد ولی کرزی علاوه براینکه رییس شورای ولایتی قندهار است؛ برادر شخص اول مملکت (رییس جمهور) هم است و این مسأله ابعاد قدرت و توانایی او را چندین برابر افزایش می دهد. او بدون آنکه ازاین گونه سر و صداها خم به ابرو بیاورد؛ همچنان بر سکوی قدرت تکیه زده و برای برادرش کار می کند. نقش او در تقلب و دستکاری های انتخاباتی در انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته در این ولایت، سبب جنجال های فراوان و بحث و گفتگوهای داغ شد. آنگونه که گفته می¬شود، مرکز قدرتی که در اطراف برادر رییس جمهور در قندهار شکل گرفته، مانع اساسی بر سر راه اعمال قدرت دولتی است و به همین دلیل مردم قندهار از عملکرد دولت چندان دل خوشی ندارند. این موضوع سبب فاصله و دوری مردم از حاکمیت و نظام شده و بدون تردید وقتی موضوع تا این حد پیش برود، مخالفان می توانند از این شرایط به نفع خود استفاده کنند. آقای رییس جمهور هم که در بیشتر تخلف¬های قانونی در کشور یا به گونه مستقیم و یا غیر مستقیم دخیل است، از این شرایط برای خود بهره برداری می کند. او در کسب قدرت حتا با اعضای خانواده خود هم رقابت دارد و از آنان به عنوان وسیله ی راهبردی استفاده می برد. احمد ولی را فعلاً فرصتی داده تا در قندهار و ولایات همجوار آن نفوذ داشته باشد.
اگر از موضوع خانوادگی آقای کرزی بگذریم؛ جنگ مارجه نیز نگرانی هایی را برای مردم قندهار ایجاد کرده است. عملیات مارجه که با طبل و کرنا آغاز شد و هر روز از دستاوردهای بزرگ آن در رسانه ها سخن به میان می¬آمد؛ حالا مشخص شده که تفاوت چندانی در زندگی مردم این محل به وجود نیاورده و ناامنی و اغتشاش همچنان در مارجه بیداد می¬کند و از بازسازی و حکومتداری خوب آنگونه که مقام ها لاف آن را می زدند، خبری نیست. شاید مردم دیگر مناطق کشور چندان از وضعیت اصلی مارجه آگاه نباشند، ولی بدون شک مردم قندهار که در مجاورت ولایت هلمند زندگی می کنند از وضع و حال واقعی مارجه با خبرند و به همین دلیل چندان به عملیات نظامی دل نبسته اند.
مردم قندهار پیش از آنکه خواهان عملیات نظامی گسترده باشند؛ خواهان تغییرات اساسی در ساختار قدرت این شهر هستند. باید قبل از عملیات نظامی به این واقعیت پاسخ داد که مردم قندهار از چه رنج می برند و خواهان چه نوع تغییراتی در زندگی سیاسی و اجتماعی خود هستند. اقدامات نظامی بدون آنکه ثمره¬یی داشته باشد؛ شرایط را باز هم خراب تر می سازند و به جای آنکه مخالفان را از منطقه برانند؛ زمینه ساز پیوستن شمار دیگری از اهالی به صفوف مخالفان مسلح می شوند. این تجربه بارها تکرار شده و نتایج خطرناک آن را مردم عادی با گوشت و پوست خود لمس کرده¬اند. تازه ترین و نزدیک ترین تجربه در این خصوص، عملیات مارجه است که به باور اهالی این منطقه، وضعیت را از زمان پیش از عملیات هم وخیم تر کرده و خشونت ها را شدیداً افزایش داده است.
