شهدا و معلولین قلب تاریخ اند

امروز مصادف است با روز بین المللی معیوبین و معلولین که مردم آزاده یی دنیا به این ترتیب همدردی شان را از معیوبین و معلولین کشور های شان اعلام میدارند و آنها را جز افتخارات پایدار و تاج سر جامعه شان میدانند. چون اگر آنها نبودند؛ شاید کشور های زیادی را مستکبرین و جهانخواران زیر پای هوسها و جنایات شان خورد و خمیر میساختند.

کشور عزیز ما افغانستان دارای تاریخ کهن و دیرینه یی از شجاعت و پایمردی مردان و زنان مسلمانی بوده که تجارب مختلف و ارزشمندی را از اجداد و نیاکان آزاد منش خویش به ارث داشته که باید منحیث یک وثیقه ملی از امروز ما و به نسلهای بعدی الگو قرار گیرند.

طی چهار دهه جنگ و اشغالگری که سبب شد کشور ما به مخروبه مبدل گردد، بالاتر از دوملیون انسان شهید و دو چند این رقم معیوب گردیدند که هنوز هم این روند ادامه دارد . در واقع همین شهدا و معلولین ما در واقعیت، تاریخ سازان زنده کشور و شهدای زنده یی مردم ماست.

اما با گذشت هر روز متاسفانه یاد معلولان و معیوبین گمنام افغانستان از خاطره ها فراموش و از دیده ها پاک میگردند. درحالیکه این سپاهیان گمنام وطن ما مستحق تر از سایر معیوبان و معلولان دنیا بوده زیرا اکثر شان یک یا چند قسمتی از اعضای بدن شان را در راه حراست و پاسداری از حریم مقدس وطن و ارزشهای ملی و اسلامی ما در برابر تجاوز، مداخله و دست درازی کمونیزم، تروریزم، مافیا و سایر مغرضین از دست داده و دستاوردهای موجوده اعم از داشتن قانون اساسی، رئیس جمهور، حکومت، پارلمان و قضای انتخابی، حفظ تمامیت ارضی و باز سازی کشور و امثال آن نتایج فداکاری آنها و جمعی دیگری که با آنها همکار و یاور بوده اند، میباشد. بناً لازم است این قشر مأیوس و ناقص الاعضای جامعه را مورد لطف همدردی و دستگیری قرار داده و عملاً به مشکلات آنها رسیده گی نمائیم.

هرچند نهادی به نام وزارت معیوبین، معلولین و شهدا در چوکات حکومت داریم؛ ولی قرار معلوم این ارگان مانند سایر نهاد های مسوول دولتی با چشمان نابینا و گوشهای ناشنوا در رابطه به حالت زار معلولین و نجوا های معیوبین بی تفاوت و یاکم توجه بوده و نمیتواند به مشکلات آنها رسیده گی نماید و یا اهتمام اشتغال زایی، رفع مشکلات اقتصادی، آموزش سوادو حرفه ها، خدمات صحی و اجتماعی و از همه مهمتر برگشتاندن خودباوری و هویت سازی آنها را در سر ندارند. همین مساله باعث شده که یک رقم درشت معلولین و معیوبین ما یا به مواد مخدر و بعضی دیگر مفاسد اخلاقی و اجتماعی روی بیاورند و در استخدام باند های تروریست و جنایت پیشه قرار گیرند و یا هم منحیث بار دوش جامعه و عناصر طفیلی خانواده دیده شوند.

ما ضمن تاکید بر مسؤولیت عظیم ارکان ثلاثه دولت جمهوری اسلامی افغانستان و رهبران جهادی – که عزت و ثروت امروز شان مدیون جانبازی های آنهاست؛ در قبال احترام و الزام به این دو طبقه، از تمام رسانه ها و هموطنان خواهشمندیم تا آنها نیز رسالت دینی و انسانی شان را در قبال این سروران و غازیان محروم و محزون ادا کرده و در برخورد روزانه با آنها از کمال احترام و اخلاق کار گرفته و در صورت توانایی، در رفع نیازمندیهای مادی و معنوی آنها یاری رسانند که بیشک آنها حق بزرگی برما دارند و خوشی آنها خوشی پروردگار و مایه سرفرازی و کامیابی ما می شود.