خبر و دیدگاه

مواضع نزدیک کرزی با حزب اسلامی

hamedkarzaipointing

هر جناحی در کشور حق دارد که دیدگاه های خود را در برابر قضاوت مردم قرار دهد، ولی سرانجام طرح نهایی و مورد پذیرش را باید مردم افغانستان مهر تایید بزنند. طرح های یک جانبه و یک سویه که از سوی احزاب و جناح ها ارایه می شوند، بدون شک آن قدر فراگیر و افغانستان گستر نیستند که بتوانند آیینه ی حقایق کل کشور پنداشته شوند و مبنای برنامه ریزی ها قرار گیرند. چنین طرح هایی در گذشته نیز سبب خشونت و تنش گردیده است.

هر جناحی در کشور حق دارد که دیدگاه های خود را در برابر قضاوت مردم قرار دهد، ولی سرانجام طرح نهایی و مورد پذیرش را باید مردم افغانستان مهر تایید بزنند. طرح های یک جانبه و یک سویه که از سوی احزاب و جناح ها ارایه می شوند، بدون شک آن قدر فراگیر و افغانستان گستر نیستند که بتوانند آیینه ی حقایق کل کشور پنداشته شوند و مبنای برنامه ریزی ها قرار گیرند. چنین طرح هایی در گحزب اسلامی به رهبری گلبدین حکمتیار هشدار داده که اگر دولت و نیروهای بین المللی، طرح این حزب را برای حل قضایای افغانستان به اجرا نگذارند، خشونت در کشور به نحو بی سابقه یی افزایش خواهد یافت.

این اولتیماتوم هرچند از جدیت زیاد برخوردار نیست ولی نشان می دهد که توافق هایی پنهانی، میان حزب اسلامی و آقای کرزی در حال شکل گیری است. رییس دولت از چندی به این سو در مخالفت با حضور نیروهای خارجی برآمده و شدیداً طرح های امریکا را در مورد افغانستان به باد انتقاد گرفته است. این انتقادها سبب شده که غرب نسبت به سیاست های آقای کرزی در افغانستان به دیده ی شک نگاه کند. درحالی که رابطه ی آقای کرزی با غرب در حال سرد شدن است، نزدیکی هایی میان دیدگاه های دولت و مخالفان مسلح به وجود آمده است. آقای کرزی همواره در سیاست های خود به شکل دوگانه بازی می کند. اگر منافع خود را در نزدیکی با غرب حس کند این رابطه را در تقابل با جناح های داخلی به نمایش می گذارد ولی اگر قضیه، شکل معکوس به خود بگیرد یعنی رابطه با غرب تیره شود. آن هنگام، تلاش می کند با نیروهای مخالف حضور غرب در افغانستان نزدیک تر شود. بدون تردید، هدف از این سیاست، منافع ملی و کلان کشور نیست بلکه آقای کرزی تلاش می کند که با ایجاد تنش در میان نیروهای مختلف، آب را گل آلود کرده و به نفع خود ماهی بگیرد.

طرح حزب اسلامی به عنوان یک گزینه می تواند مورد بحث و بررسی قرار گیرد و دیدگاه های این حزب را در رابطه با اوضاع کشور، منعکس کند ولی نه حزب اسلامی و نه هیچ نیروی دیگری حق ندارد که طرح خود را آخرین و کامل ترین طرح بیرون رفت از معضل کشور، عنوان کرده و بخواهد با خشونت ورزی و زور و یا هم معامله گری آن را به اجرا بگذارد. هر جناحی در کشور حق دارد که دیدگاه های خود را در برابر قضاوت مردم قرار دهد، ولی سرانجام طرح نهایی و مورد پذیرش را باید مردم افغانستان مهر تایید بزنند. طرح های یک جانبه و یک سویه که از سوی احزاب و جناح ها ارایه می شوند، بدون شک آن قدر فراگیر و افغانستان گستر نیستند که بتوانند آیینه ی حقایق کل کشور پنداشته شوند و مبنای برنامه ریزی ها قرار گیرند. چنین طرح هایی در گذشته نیز سبب خشونت و تنش گردیده است، بنابرین در بحران زایی آن ها نمی توان تردید کرد.

بحران افغانستان آن قدر ساده نیست که یک حزب قادر شود برتمام ابعاد مسأله دست یابد و روشی را ارایه کند که بر اساس آن مشکل کشور را حل و فصل کرد. تاکید بر اجرای بدون چون و چرای این گونه طرح ها، نشان می دهد که برخی جناح ها و احزاب هنوز واقعیت های کنونی کشور را درک نکرده اند و در خواب سه دهه ی گذشته، به سر می برند. خود کامگی و استبداد، سه دهه کشور را وارد بحرانی کرد که تا امروز ادامه داشته و تنها در چند سال گذشته، مردم افغانستان شرایطی را تجربه کرده اند که تفاوت ماهیتی با نظام های ایدیولوژیک حاکم در سه دهه ی اخیر دارد. هرچند این شرایط نیز به لطف تیم حاکم در حال گرایش به سمت تک محوری می باشد ولی با این حال از نظام های ایدیولوژیک به روشنی قابل تفکیک است. اما موضوع زمانی می تواند نگران کننده شود که تیم برسرقدرت به بهانه ی مذاکره و گفتگو با جناح های مخالف به معامله گری بپردازد. مواضع تحکم آمیز حزب اسلامی هم پس از حضور چند هفته یی هیأت این حزب در کابل نگران کننده است؛ زیرا این احتمال وجود دارد که آقای کرزی به شکل پنهانی با این حزب به توافقاتی دست پیدا کرده باشد و بخواهد از مواضع این حزب در بحران آفرینی بیشتر سود ببرد.

در گذشته نیز آقای کرزی رابطه یی با این حزب داشته و اکنون نیز برخی از اعضای این حزب در دستگاه دولت از جایگاه ویژه برخوردار می باشند. بعضی از آگاهان به این باورند که آقای کرزی با توجه به موضع گیری های جدیدش در قبال غرب و امریکا در تلاش برای ایجاد نیروهای فشار در درون کشور است که به کمک آن ها بتواند حالت تدافعی خود را در برابر غرب هم چنان حفظ کند. این سیاست بدون شک می تواند برای آینده ی افغانستان بسیار خطرناک باشد. چون رویارویی های منطقه یی و فرا منطقه یی، نه تنها بحران در کشور را کاهش نمی دهد بلکه زمینه را برای ایجاد فضای بحرانی تازه، هموار می کند.

آقای کرزی به دنبال حفظ قدرت از هر وسیله یی استفاده می کند حالا این وسیله، مشروع است و یا نامشروع، اخلاقی است و یا غیر اخلاقی، برای او و اطرافیانش هیچ اهمیتی ندارد. سیاست ماکیاولیستی تیم حاکم، وسیله را برای رسیدن به هدف توجیه می کند. امروز اگر آقای کرزی احساس کند که می تواند قدرت خود را در کنار حزب اسلامی و یا طالبان مصونیت بخشد بدون شک، این کار را خواهد کرد. ذشته نیز سبب خشونت و تنش گردیده است.

 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا