خبر و دیدگاه

درامه ای که پایانش معلوم نیست

karzaii_funnybaldhead

اظهارات اخیر حامد کرزی با واکنش های داخلی و بین المللی همراه بود. در افغانستان، داکتر عبدالله عبدالله و گروپ های پارلمانی، رسانه ها و شخصیت های سیاسی به انتقاد از این موضع گیری پرداختند. در خارج از افغانستان نیز این اظهارات واکنش هایی را در پی داشت. بیشتر رسانه ها از این که حامد کرزی از متحدین خود با چنین صراحتی انتقاد می کند، به تعجب افتاده اند. اما سوال اساسی این است که آیا واقعا آقای کرزی به آن چه می گوید باورمند است یا این که این همه هیاهو درامه سیاسی ای بیش نیست؟

سفر آقای کرزی به قندهار بعد از اظهارات تندش، نشان می دهد که این سفر با اظهارات چند روز قبل وی علیه متحدین غربی، بی ارتباط نیست. آقای کرزی به منظور جلب اعتماد و فضا سازی در میان مردمانی که از طالبان متاثر اند، ضرورت به چنین موضع گیری داشت. آقای کرزی احساس می کند که با چنین اظهاراتی، می تواند نظر بزرگان قومی در جنوب را بیشتر جلب نماید. اما نکته جالب این است که آقای کرزی نه برای خارجی ها و نه برای مردمان جنوب، یک چهره کاریزماتیک و با وجاهت میهنی نمی باشد. غربی ها می دانند که اگر کرزی در میان اقوام ساکن در جنوب از پایگاه وسیع مردمی برخوردار می بود، چرا این همه مشکل در این منطقه تراکم کرده است.

متحدین کرزی دریافته اند که بستگان وی حتا در زادگاه خود به بخشی از مشکل بدل شده اند. بنابراین اعتماد و سرمایه گذاری ای که بر اساس توافق بر روی کرزی صورت گرفت و امیدهای را خلق کرد، اکنون به یاس بدل شده است.

مردم جنوب نیز آرزوهای خود را با حضور آقای کرزی در قدرت، برآورده ناشده می بینند. آنان دریافته اند که در نه سال گذشته حامد کرزی در حل مشکلات ناکام بوده و اعتماد  اقوام مطرح در جنوب را به دست نیاورده است. این مردمان اکنون می دانند که حامد کرزی نمی تواند به عنوان یک رهبر قومی، سیاسی و محوریت مناسب حداقل برای پشتون ها به شمار آید. حضور کمرنگ مردمان جنوب در اردو، پولیس و میزان مشارکت اندک آنان در پای صندوق های رای، بیانگر این واقعیت می باشد. با این وصف می توان گفت که خارجی ستیزی آقای کرزی ادامه همان درامه ای است که با هدف معینی به اجرا در می آید.

متحدین غربی آقای کرزی از این درامه دقیقا سود می برند. آنان با اجرای این درامه اپوزیسیون سیاسی به رهبری عبدالله را امروز در موضعی قرار داده اند که به صدای حامی غرب در افغانستان بدل شده است. چیزی که غربی ها همیشه در پی آن بودند. داکتر عبدالله، با این باور که با موضع گیری در مخالفت آقای کرزی، می تواند توجه خارجی ها را بیشتر جلب  نماید، خواسته یا ناخواسته جزو بازیگران این درامه شد. اکنون کرزی به قندهار رفته است و با موضع ضد خارجی سعی دارد که با مخالفین خود به یک همسویی دست یابد. اما همه می دانند که اگر واقعا آقای کرزی به این درک رسیده است، چرا در برابر پارلمان افغانستان این خطابه را ایراد نکرد و چرا همچنان به قدرت دل بسته است و استعفا نمی دهد؟ آقای کرزی اگر واقعا به این نتیجه رسیده بود که در انتخابات خارجی ها تقلب کرده اند، چرا این مسوولیت را با نبود مشروعیت آن پذیرفت و هیچ انتقادی را در آن زمان مطرح نکرد؟ هرچند معلوم نیست که پایان این درامه تلخ است یا شیرین، اما تماشاگران بازی را به شدت نگران و مضطرب ساخته است.


نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا