ازینکه واشنگتن از آخرین موج نیروهای نظامی خود در افغانستان استفاده میکند ، تمام چشم ها در منطقۀ خشونت آمیز در جنوب و شرق کشور دوخته شده است که آیا عضلات نظامی تازه خواهد توانست ثبات را به ارمغان بیاورد. اما ناظران خارجی در محل اشتباه تمر کز کرده اند. آنها باید بر روی معاملات پشت پردۀ که ایالات متحده امریکا آنرا آماده کرده است تمرکز نمایند. و آن معامله با برخی از جنگ سالاران بدنام و رسوا است ، که اثر طولانی مدت بالای استراتژی ریسس جمهور اوباما دارد.
در حالی که کاخ سفید نسبت به اهمیت حکومت داری خوب در افغانستان کوشیده است ، اما واقعیت این است که امید بستن همکاری جنگ سالاران خشونت آمیز با حکومت در قلب برنامه ها مطرح است. و احتمال زیاد وجود دارد که این برنامه ها به بی ثباتی بیشتر منجر شود. یکی از جنگ سالاران که به زودی ممکن است در تلاش های جدید ایالات متحده امریکا به حیث ستارۀ بالقوه و به عنوان شرکای دولت افغانستان مطرح شود گلبدین حکمتیار است که از جمله فرماندهان بنیاد گر و بی رحم است که مسؤول حملات ، وحشیانه به افغانستان ، و مسئول تعدادی از حملات مرگبار در نیروهای ائتلاف است. او به عنوان فرمانده مجاهدین در طول جنگ داخلی در ۱۹۹۰مسؤول کشتار ، هزاران تن از افغانستانی هاست ، حکمتیار بالای مردم با شبه نظامیان خود تجاوز کرده هزاران نفر را به قتل رسانده است.
سه دهه جنگ در افغانستان باعث بوجود آمدن بسیاری از جنگ سالاران و فرماندهان شده است. این نهاد ها با قوه های توهین آمیزی در جامعه ریشه گرفته است. ، آنها برای حفظ کنترل خود از طریقه های چون خشونت ، حمایت از افراد ، و پشتیبانی خارجی ها استفاده مینمایند. . یک فرصت واقعی برای یک تغییر بنیادی و پویا پس از سقوط طالبان در سال ۲۰۰۱ وجود داشت ، اما ایالات متحده امریکا به جای نهادهای بازسازی و تمرکز بر حاکمیت قانون سعی در ایجاد صلح ارزان نمود و قدرت را توسط یک قراداد فرعی برای کسانی سپرد که توسط طالبان به حاشیه رانده شده بودند. این همان جنگ سالارانی اند که در حال حاضر در تعلیق اجرای مجازات شان قرار دارند.
لیستی از دلالان قدرت در افغانستان وجود داردکه بیانگر مسئول شقاوت های آنان در طول جنگ های داخلی است. این در حالیست که معاونان رئیس جمهور محمد قسیم فهیم و کریم خلیلی خود را به عنوان مقامات قدرتمند در افغانستان مطرح نموده اند،بنا بر این حکمتیار مسیر متفاوت را انتخاب نموده است. حکمتیار بنیان گذار حزب اسلامی بعد از انتخاب به عنوان نخست وزیر در یک وقت کوتاه قبل از آمدن طالبان به کابل در اواسط دهه نود به ایران فرار کرد و در سال ۲۰۰۱ اعلام مخالفت خود را با ارتش ایالات متحده امریکا اعلام نمود.
هر چند سازمان استخبارا تی سیا با پرداخت میلیون ها دالر و حمایت نظامی و همچنان حمایت قوی سرویس های استخباراتی عربستان سعودی و پاکستان از حکمتیار در دوران اشغال افغانستان توسط اتحاد جماعیر شوروی در سالهای ۱۹۸۰ حمایت نمود. حکمتیار با موضع گیری اهداف حمله با سازمان سیا در سال ۲۰۰۲ خودرا در لست سیاه دهشت افگنی جهانی در ۲۰۰۳ قرار داد. و در حال حاضر در مناطق قبایلی کوهستانی پاکستان در خفا بسر میبرد.
در سال گذشته حکمتیار بحیث یک پشتون کاریزماتیک با عقیده اسلام افراطی ، شروع به تبلیغ مشخصات خود نمود او با انجام مصاحبه با چند رسانه خبری مهم مفکورۀ سیاسی خود را تبلیغ نمود. وی تلاش زیاد نمود تا خود را در لباس یک اسلامگرای معتدل نمایش دهد و افغانستان را قلب اسلام خطاب نموده تا بتواند ازین طریق مورد قبول قرار گیرد. با وجود این، ادعای حکمتیار که او با طالبان در حمله مرگبار ۱۰ سرباز فرانسوی که در آگوست سال ۲۰۰۸ کشته شدند ، تنها یکی از ضرب و جرح چند خشونت بالای نیروهای ائتلاف و دولت افغانستان است که اومسؤولیت اش را به دوش گرفته است.
اشاره های مکرر از طرف کرزی و ایالات متحده امریکا در رابطه به کاهش برخورد با حکمتیار را افزایش داده است، مخصوصآ کرزی به صورت بسیار واضح اظهار داشت که حاضر به مذاکره با حکمتیار است و حتا پیشنهاد نمود که حکمتیار میتواند به حیث اپوزیسون دولت اخذ موقع نماید. اما ایالات متحده امریکا با دقت بیشتر عمل میکند. مقامات ارشد ایالات متحده نشان داده اند که آنها میخواهند با برخورد سیاسی با شورشیان وارد معامله شوند. آنها در تابستان سال گذشته غیرت بهیر داماد و سخنگوی حکمتیار را که سالها را در زندان بگرام سپری نموده بود به رسم حسن نیت رها نمودند.
معامله با گلبدین حکمتیار و امثالهم یک اشتباه است و همچنان مشابه آن در آنطرف سرحد در پاکستان به طور متداوم شکست خورده است. این نوع عملکرد و معامله انگیزۀ نبرد مردم افغانستان را بر علیه شورشیان تضعیف میکند مخصوصآ زمانیکه آنها تصور نمایند که شورشیان درین معامله گری ها دست بالا دارند. و این عمل این پیام را میرساند که دهشت افگنی سود سهام است. و برای کابل و واشنگتن که از یک موضع ضعیف بحث مذاکره را مطرح مینمایند یک راه حل طولانی و اغفال کننده است.
بجای ورود دریک اتحاد نامطلوب قدرت محلی، جامعه جهانی و دولت افغانستان در گرفتاری جنگسالارانی چون حکمتیار برای موارد نقض گذشته دست بکار شوند و برای مصؤونیت مجازات ایشان پایان دهند و آنان را نگذارند چی در داخل حکومت و چی در خارج از حکومت رشد و نما نمایند.
ترجمه: عبدالخالق ابراهیمی- لندن
